Ο αγώνας εναντίον των απολύσεων ένα από τα σημαντικότερα καθήκοντα των συνδικάτων και του λαϊκού κινήματος σε συνθήκες οικονομικής κρίσης.
Κάθε φορά που το καπιταλιστικό σύστημα περνάει κάποια από τις αναπόφευκτες, (έτσι και αλλιώς), κρίσεις του, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ‘’γιατρευτεί” φορτώνοντας τα σπασμένα στα μόνιμα κορόιδα, στους εργαζόμενους. Φροντίζουν γι’ αυτό κάθε φορά οι φιλλιπινέζες κυβερνήσεις που το υπηρετούν και φυσικά οι πλειοψηφίες του συνδικαλιστικού κινήματος για τις οποίες τα κόμματα του κεφαλαίου φρόντισαν και διαθέτουν δισεκατομμύρια για την εξαγορά τους, προκειμένου να τους χρησιμοποιήσουν για Δούρειο Ίππο.
Αυτό είναι ο κανόνας και αφορά το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, τους αγρότες, τους μικροεπαγγελματίες. Είτε πρόκειται για μεγάλα ζητήματα, είτε για μικρότερα, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του το κεφάλαιο. Φροντίζει έγκαιρα για την επόμενη μέρα, όπως έκανε πρόσφατα με τους αγρότες. Έκανε τα πάντα με τα τσιράκια του για να εμποδίσει τα μπλόκα και αφού είδε ότι οι αγρότες δεν έκαναν πίσω, φρόντισε να τους σκορπίσει σε επί μέρους μπλόκα, με «άσφαιρα» και άχρωμα αιτήματα, ελεγχόμενα από τις δυνάμεις που συμφωνούν με την γενική πολιτική της ΚΑΠ που ξεκληρίζει τους αγρότες. Από την αρχή ο σκοπός ήταν να ξεφουσκώσουν την οργή των αγροτών και την κρίσιμη στιγμή να γίνουν λαγοί, με απώτερο στόχο να απογοητεύσουν όσους ξενυχτούσαν τόσα μερόνυχτα στο κρύο και να τους αδρανοποιήσουν για κάμποσα χρόνια (τουλάχιστον έτσι νομίζουν).
Στο εργατικό κίνημα δεν είναι και πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Λόγω συγκεκριμένου εργοδότη, της πιο συχνής και τακτικής σε γενικές γραμμές «είσπραξης» της αμοιβής και άλλων ιδιαίτερων συνθηκών, ένα μεγάλο ποσοστό της εργατικής τάξης νομίζει ότι δεν υπάρχει εκμετάλλευση ή ακόμη ότι βγάζει μεν ο εργοδότης τα κέρδη που δικαιούται, αλλά παίρνει και ο εργαζόμενος το μερίδιο που του ανήκει και γι’ αυτό πρέπει να λέει και ευχαριστώ. Αυτή η τελευταία άποψη, ότι δηλαδή ο πλούτος μοιράζεται σε όλους δίκαια, είναι που προσπαθούν χρόνια να περάσουν στη συνείδηση των εργαζομένων οι εξαγορασμένες, ανοιχτά πλέον, συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, άλλοτε με τον «κοινωνικό διάλογο», άλλοτε με την προσπάθεια δημιουργίας κλίματος τρομοκρατίας και τώρα με το ιδεολόγημα της βάρκας που είμαστε όλοι μαζί πάνω και θα βουλιάξει.
Στόχος όλων αυτών να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους, να τους κάνουν να πιστέψουν ότι ευθύνονται και αυτοί για την οικονομική κρίση και να δεχτούν πάλι να πληρώσουν τα … σπασμένα. Με τη φωνή του κάθε Μίχαλου, ζητάνε από την εργατική τάξη να δεχτεί από μείωση μισθών και μεροκάματου, μέχρι την απόλυση και να πει και ευχαριστώ !
Η «καταιγίδα» πολλών εκατοντάδων απολύσεων σε πολλούς κλάδους της οικονομίας το τελευταίο διάστημα δείχνει ότι οι πολύ χειρότερες μέρες δεν είναι μακριά.
Ο σχεδιασμός της εργοδοσίας προβλέπει πολλά ανάλογα αντεργατικά μέτρα και αυτό κάνει ακόμη πιο αναγκαίο τον ΜΑΖΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΟΛΩΝ. Εργατών, αγροτών, ανέργων, επαγγελματιών. Καμιά ιδιότητα δεν είναι μόνιμη για κανέναν. Ο σημερινός εργαζόμενος, είναι ο αυριανός άνεργος. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους.
Για όλους χτυπά η καμπάνα.
Για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, η προστασία των εργαζομένων από την λαίλαπα της απόλυσης είναι ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ και δεν θα αφήσουμε κανέναν εργοδότη που απολύει, σε χλωρό κλαρί. Θα μας βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους. Όπως προτεραιότητα για το ΠΑΜΕ είναι η προστασία των ανέργων με την απαίτηση για εξασφάλιση εισοδήματος τουλάχιστον 1.120 € το μήνα για όσο καιρό διαρκέσει η ανεργία τους και να υπολογίζεται ως συντάξιμος χρόνος.
Ο αγώνας ενάντια στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που εφαρμόζουν στη χώρα μας, η ΝΔ τώρα, το ΠΑΣΟΚ πρωτύτερα και στηρίζουν ο ΣΥΝ και ο ΛΑΟΣ έχει ξεχωριστή και σημαντική σημασία για την επιβίωση όλων των λαϊκών στρωμάτων.
Το ταξικά τα Συνδικάτα να πάρουν αποφασιστικά την υπόθεση στα χέρια τους. Να οργανωθεί η πάλη κατά της ανεργίας, κατά των απολύσεων, για την προστασία των ανέργων, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Να εκφραστεί η αλληλεγγύη και η στήριξη του αγώνα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, κατά της ΚΑΠ. Να εμποδίσουν την καπιταλιστική κρίση να γίνει «νεκροθάφτης» των εργασιακών δικαιωμάτων και εισοδημάτων.
Βασίλης Κρανιάς, μέλος της Γραμματείας Καρδίτσας του ΠΑΜΕ
