Η φύση εργάζεται, οι άνθρωποι όχι πια εκεί. Αυτό συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες στην δυσπρόσιτη περιοχή των Δυτικών Αγράφων, την Αργιθέα. Για τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Καρδίτσας (ΕΟΣΚ), η ανεξερεύνητη και αχαρτογράφητη περιοχή φαντάζει μια διαρκής πρόκληση. Καράβα, Βουτσικάκι, Ντελιδίμι, Σαλαγιάννη …. Και στις παρυφές οικισμοί, χωριά, γεφύρια, νερόμυλοι, εστίες κοινωνίας που ήκμασαν και διατήρησαν την οικονομική αυτονομία τους στις παλαιότερες εποχές.
Σήμερα η περιοχή παραμένει ανέγγιχτη, είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι που αν δεν δεχτεί φιλικές παρεμβάσεις μπορεί να μετατραπεί σε άνθρακα… Στη πρώτη γραμμή η εναπομείνασα κτηνοτροφία με όλες τις αντιξοότητες και την απαξίωση του κλάδου διαχρονικά. Σε πολλούς είναι άγνωστη η ρήση του Τούρκου φοροειπράκτορα ότι «στου Ντελιδήμου το μαντρί, δε έχει ούτε γάλα ούτε τυρί», επειδή ο πανέξυπνος κτηνοτρόφος βρήκε τρόπο να φυγαδεύει την παραγωγή του. Εμείς όμως γευτήκαμε μπόλικο κατσικίσιο τυρί στο μαντρί του Γιώργου Μακρυγιάννη, στα Λιβάδια Φουντωτού, κάτω από την κορυφογραμμή Αφορισμένη, στη διάρκεια της τελικής καταγραφής του «Μονοπατιού των Προσκυνητών». Οι λιγοστοί ορεισίβιοι μόνιμοι κάτοικοι της Αργιθέας δίνουν τον αγώνα της επιβίωσης και συγχρόνως την μάχη αυτή η περιοχή να συνεχίσει να θρέφει τα παιδιά της.
Το «Μονοπάτι των Προσκυνητών» (Pilgrims Path) είναι μια πρόταση πεζοπορικής διαδρομής μήκους άνω των 40 χιλιομέτρων, που ξεκινώντας από τη Ιερά Μονή Παναγίας Πελεκητής της Καρίτσας θα ακολουθεί μια από τις δεκάδες κατευθύνσεις που κάποτε περπατούσαν οι προσκυνητές για να καταλήξουν στην Ιερά μονή Παναγίας Σπηλαιώτισσας στο Λεοντίτο. Ήδη οι δυο όμοροι Δήμοι, Λίμνης Πλαστήρα και Αργιθέας έδειξαν έμπρακτα το ενδιαφέρον και αναμένεται στην διαδικασία υλοποίησης της πρότασης να εμπλακούν δεκάδες σύλλογοι και φορείς. Η όλη διαδρομή όταν υλοποιηθούν ο πλήρης καθαρισμός και η σήμανση έχει την δυνατότητα να λάβει όχι μόνο την απαραίτητη πιστοποίηση σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία αλλά και ευρωπαϊκή. Επίσης έχει την σημαντική ιδιότητα να απευθύνεται με την βασική διαδρομή σε αρχάριους πεζοπόρους και με παραλλαγές σε μεγαλύτερης δυναμικότητας ορειβάτες αφού θα μπορούν να προσθέσουν προαιρετικά στο πρόγραμμά τους και τις κορυφές άνω των 2000μ μέτρων της περιοχής.
Οι κατασκηνώσεις εθελοντών (volunteering camp) προέκυψαν από την ανάγκη να αυξηθεί η ταχύτητα ανάπτυξης των μονοπατιών και να γνωρίσουν οι φίλοι των βουνών την άγρια ομορφιά τους και να ξαναανακαλυφθούν τα χαμένα μονοπάτια. Το τριήμερο 28-30 Αυγούστου μεμονωμένοι ορειβάτες, οικογένειες και μέλη του συλλόγου (30 άτομα), άπλωσαν τις σκηνές στο προαύλιο και τα διπλανά οικόπεδα του παλαιού δημοτικού σχολείο του Λεοντίτου, τώρα έδρα του δραστήριου πολιτιστικού συλλόγου.
Το Σάββατο τρείς ομάδες ορειβατών μαζί με ντόπιους ξεκινούν με διάθεση και αποφασιστικότητα. Ο κωδικός του μονοπατιού Α19 Λεοντίτο – Φουντωτό μέσω του εγκαταλειμμένου οικισμού Τσιούμες. Είχε προηγηθεί από προηγούμενη δράση του συλλόγου, σε συνεργασία με κατοίκους των δυο χωριών μια πρώτη διάβαση της διαδρομής. Ωστόσο λόγω της βλάστησης και των φερτών υλών η ακριβής καταγραφή δεν ήταν δυνατή. Με εργαλεία χειρός οι εθελοντές περπάτησαν και συγχρόνως έκαναν τον τυπικό καθαρισμό. Έτσι έγινε δυνατή η ακριβής καταγραφή με δορυφορικό σύστημα (gps), απαραίτητη για την προώθηση της πρότασης προς τις αρμόδιες αρχές για τις επόμενες παρεμβάσεις. Ο ζήλος και η χαρά των φίλων που έβαλαν το λιθαράκι τους σ αυτό το ιδιαίτερης ομορφιάς και αξίας μονοπάτι ήταν ολοφάνερα. Κάποιοι ανακάλυψαν τις δυνατότητες τους στο κλάδεμα και στο σκάψιμο, άλλοι θυμήθηκαν τη καταγωγή τους χτίζοντας πέτρα σε δύσκολα περάσματα εκεί όπου ο χρόνος είχε αρχίσει να γκρεμίζει τις παλιές ξερολιθιές που μαστόροι έχτισαν ακόμα και κρεμασμένοι από σχοινιά στο χείλος του γκρεμού. Μετά από την κοπιαστική εθελοντική εργασία για μερικούς ήρθε η ώρα της δροσερής βουτιάς στις υπέροχες βάθρες των ρεμάτων.
Το βράδυ στου Σαββάτου ο ΕΟΣΚ ετοίμασε ένα μικρό μπουφέ για τους συμμετέχοντες στο χώρο της κατασκήνωσης με καλεσμένους τη δημοτική αρχή με επικεφαλή τον Δήμαρχο Ανδρέα Στεργίου, το εκκλησιαστικό συμβούλιο, τον πολιτιστικό σύλλογο, τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας και τους χωριανούς. Η άφιξη των ανθρώπων του χωριού κρατώντας πίτες, μπαζίνες και γλυκά, επιβεβαίωσε τη δημοτική παράδοση και τον Στέργιο Βλαχογιάννη που με περίσσια χαρά τραγουδούσε «Φίλοι μ καλωσορίσατε».
Η συζήτηση ξεκίνησε γρήγορα, ποιο είναι το επόμενο βήμα σας, πως μπορούμε να βοηθήσουμε, πως βλέπετε τη περιοχή μας. Όλοι βλέπουν την ήπια ανάπτυξη, μέσω του ενναλακτικού τουρισμού, σε συνδυασμό με την κτηνοτροφία και τις παραδοσιακές ασχολίες ως την μόνη οδό ανάπτυξης της περιοχής με όφελος για τους κατοίκους και την διαφύλαξη της φυσικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Η επόμενη μέρα μας οδήγησε στο μονοπάτι Α20, από το Λεοντίτο στο μοναστήρι της Σπηλιάς, για συντήρηση της πολυπερπατημένης διαδρομής ανανεώνοντας το ραντεβού μας με τους κατοίκους για το Φθινόπωρο, στον χιλιετή πλάτανο του Λεοντίτου για την επόμενη δράση μας.
