Φόρο τιμής στους νεκρούς του Πολυτεχνείου απέτισαν χθες οι φορείς του Νομού με ένα απλό στεφάνι που κατέθεσε ο καθένας τους στο μνημείο της πλατείας Δικαστηρίων. Όπως δήλωσαν η σημερινή ημέρα (σ.σ. χθεσινή) είναι ημέρα γιορτής για τη Δημοκρατία ενώ πρόσθεσαν ότι η προσπάθεια για την αναβάθμιση της ποιότητας της δημοκρατίας είναι συνεχής και μας αφορά όλους. Ο Δήμαρχος Καρδίτσας κ. Βερίλλης στο μήνυμα του, ανέφερε: «Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, φορείς και πολίτες με αισθήματα συγκίνησης και υπερηφάνειας, για να αποδώσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ήρωες του Πολυτεχνείου. Κάθε Νοέμβρη, η σκέψη μας και η καρδιά μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του ελληνικού λαού κατά της δικτατορίας, το Νοέμβριο του 1973. Το Πολυτεχνείο αποτέλεσε την κορυφαία εκδήλωση της επτάχρονης αντιδικτατορικής πάλης και μία από τις κορυφαίες στιγμές των αγώνων του ελληνικού λαού και της νεολαίας. Η εξέγερση των ηρωικών παιδιών του Πολυτεχνείου υπέσκαψε ανεπανόρθωτα τη δικτατορία και υπέγραψε – με αίμα – την αρχή του τέλους της. Την αρχή του τέλους ενός καθεστώτος, που είχε επιβληθεί δια της βίας και δια της βίας συντηρήθηκε, αδυνατώντας να αποκτήσει πραγματικά ερείσματα στη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας. Όταν οι φοιτητές εξεγείρονταν το 1973, τους έλεγαν ότι η εξέγερση είναι ουτοπία. Κι όμως, η ουτοπία έγινε ρεαλισμός. Το Πολυτεχνείο του ’73, όπως και τα κινήματα στην Ευρώπη, απέδειξε ότι οι φοιτητές και η νεολαία γενικότερα οφείλουν να αντιτάσσονται σε κάθε αντιδραστική συγκυρία, ότι τα αιτήματα τους βρίσκονται στην ίδια πλευρά με αυτά του λαού που αγωνίζεται για ένα καλύτερο μέλλον, για την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική ανεξαρτησία. Υποκλινόμαστε στους νέους εκείνης της εποχής, στους μπροστάρηδες που μας άνοιξαν δρόμους. Οι τρεις λέξεις που αποτέλεσαν το ισχυρό και ενωτικό σύνθημά τους «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» είναι, βεβαίως, επίκαιρες και σήμερα. Τα ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ειρήνης, της αγάπης για τη ζωή και τον άνθρωπο, παραμένουν ζωντανά και θα παραμένουν επίκαιρα και αναλλοίωτα, όσα χρόνια και αν περάσουν από εκείνη την εξέγερση. Ιδιαίτερα, μάλιστα, σήμερα που σε πολλές περιπτώσεις οι αποφάσεις και οι ενέργειες των κραταιών στρέφονται ενάντια στις κοινωνικές κατακτήσεις και στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης και της τρομολαγνείας. Το Πολυτεχνείο ήταν και θα είναι πάντα ένα ζωντανό κάλεσμα για την δημοκρατία, και την ελευθερία, θα είναι ζωντανό μέσα σε κάθε ελεύθερο μυαλό. Το Πολυτεχνείο ζει στη σκέψη μας και στη ψυχή μας. Και πρέπει να ζει γιατί ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια σε κάθε μορφής τυραννία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη. Η βελτίωση της λειτουργίας της δημοκρατίας και του κράτους, η αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, η διασφάλιση και στήριξη των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η αντίσταση απέναντι σε κάθε πολιτική και στρατηγική που πλήττει την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητα κάθε ανθρώπου, αποτελούν τα σύγχρονα στοιχήματα, τις σύγχρονες αναγκαιότητες για την κοινωνική συνοχή και ευημερία. Ας σταθούμε λοιπόν κι εμείς σήμερα ταπεινοί προσκυνητές μπροστά στη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου κι ας αναλογιστούμε το πόσο μεγάλο είναι το χρέος μας να διαφυλάξουμε τα αγαθά της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Τιμή και δόξα στους νεκρούς του Πολυτεχνείου».
