Τούτες οι σκέψεις γράφονται με περίσσευμα συναισθηματικής φόρτισης από τους μακρινούς Λειψούς , στο γυμνάσιο των οποίων φέτος θα διδάξω. Είναι σκέψεις που αφορούν σε όλους τους μετόχους της εκπαιδευτικής διαδικασίας: Στους μαθητές, στους συναδέλφους εκπαιδευτικούς, στους γονείς και, φυσικά, στην πολιτεία.
Στους μαθητές έχω να δώσω ευχές για υγεία, ζωντάνια, μαθησιακό κέφι, μέθεξη στη γνώση, χωρίς άγχος και παπαγαλισμούς.
Στους συναδέλφους, εκτός από ευχές για ατομική και οικογενειακή υγεία, απευθύνω μια προτροπή: να βλέπουν τους μαθητές με κατανόηση και μαθησιακή αγάπη. Επιπλέον, εύχομαι να αναπτύξουν εκείνη την αγωνιστικότητα, που απαιτείται, ώστε να διεκδικήσουν μια παιδεία σύγχρονη, ουσιαστική και ποιοτική.
Ως γονέας, εύχομαι στους γονείς να είναι δίπλα στα παιδιά και όχι πάνω από αυτά. Είναι καλό να τα κατευθύνουν και να μην τα προσεγγίζουν με υπερπροστασία.
Τέλος, προς την πολιτεία θέλω να θυμίσω ότι το επίπεδο της παιδείας και η ποιότητα της παρεχόμενης γνώσης χαρακτηρίζουν, ανέκαθεν, τη δημοκρατικότητα και το κοινωνικό πρόσωπό της. Τα κράτη που κάνουν «εκπτώσεις» και περικοπές στην παιδεία, οδηγούνται σε παρατεταμένη κοινωνική και πολιτισμική κρίση. Μάλιστα, η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι σε περιόδους οικονομικής κρίσης, οι επενδύσεις στην εκπαίδευση αποτελούν μοχλό ανάπτυξης.
Έτσι λοιπόν, στο νέο προϋπολογισμό, οι δαπάνες για την παιδεία πρέπει να είναι αυξημένες, ενώ με το ενιαίο μισθολόγιο, είναι καιρός οι εκπαιδευτικοί να αμειφθούν, όπως πραγματικά τους αξίζει.
Καλή αρχή και καλή δύναμη.
