Τον Ιούλιο κάθε χρόνο έρχονται στη μνήμη οι πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας που γράφτηκαν στην Κύπρο το 1974 και με πολλά ερωτήματα να παραμένουν αναπάντητα. Από τότε μέχρι και σήμερα το νησί ζει ακόμη την κατάσταση διχοτόμησης, αβεβαιότητας και αγωνίας καθώς παρά την ένταξή της στην Ε.Ε. τουρκικά στρατεύματα είναι μονίμως εγκατεστημένα στο βόρειο μέρος. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Σήμερα και με την ευκαιρία της γενικότερης πολιτικής κατάστασης στη χώρα μας και την ευρύτερη περιοχή αλλά κυρίως με την επέκταση της ΑΟΖ της Κύπρου και τις συζητήσεις για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου, η Τουρκία βρίσκει την ευκαιρία να δείξει τις επεκτατικές και απειλητικές της διαθέσεις.
Έτσι τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974 είναι περισσότερο επίκαιρα σήμερα και δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη η δήλωση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας ότι «θέλω να πιστεύω ότι τελικά άνθρωποι οι οποίοι ομιλούν ελληνικά δεν θα τολμήσουν ξανά να σηκώσουν χέρι πάνω στην Ελλάδα και την Κύπρο».
Στις εκδηλώσεις που έγιναν στην Κύπρο λίγες μέρες πριν, κυβέρνηση, κόμματα και οργανώσεις με ανακοινώσεις τους τόνισαν, μεταξύ των άλλων ότι «η επέτειος αποτελεί ημέρα εθνικού πένθους, περισυλλογής και αποτίμησης φόρου τιμής στους μαχητές της αντίστασης που χωρίς να λογαριάσουν τη ζωή τους υπερασπίστηκαν τα ιδεώδη και τη νομιμότητα…».
Ίσως να μην είναι όμως γνωστό ότι οι περισσότεροι πεσόντες και αγνοούμενοι Έλληνες στρατιώτες ήταν Καρδιτσιώτες. Περισσότεροι από κάθε άλλη περιοχή της χώρας. Κάτι που δεν είναι τυχαίο μιας και στις μάχες που ακολούθησαν την εισβολή του Αττίλα οι Καρδιτσιώτες στρατιώτες διακρίθηκαν –κατά γενική ομολογία όσων έζησαν εκεί τα γεγονότα- στον άνισο αγώνα για την αναχαίτιση των δυνάμεων εισβολής. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Κύπρος –μετά και από δική μου παρέμβαση- χρηματοδότησε την προηγούμενη τετραετία την κατασκευή ενός μικρού μνημείου προς τιμήν των πεσόντων και αγνοούμενων Καρδιτσιωτών στρατιωτών στην Κύπρο το 1974. Το μνημείο αυτό κατασκευάστηκε στην πλατεία, κοντά στα γραφεία της Στρατολογίας και καλό θα ήταν κάθε Ιούλιο μήνα, η Αυτοδιοίκηση ενδεχόμενα σε συν εργασία με ορισμένους συλλόγους, να διοργανώνει εκεί κάποια εκδήλωση μνήμης.
Είναι χρέος μας στους συμπολίτες μας που χάθηκαν σε εκείνο το δύσκολο αγώνα και συγχρόνως αποτελεί τιμή για την Καρδίτσα.
Δομήνικος Βερίλλης
