“Απεργία;… σ’ αυτή την κατάσταση;” Συναδέρφισσα – συνάδερφε, ξέρουμε ότι διαβάζοντας τον τίτλο της ανακοίνωσης “αυτόματα” προκύπτει η παραπάνω ερώτηση. Μόνο που είναι αυτή η κατάσταση που αναζητά διέξοδο. Που απαιτεί από τους εργαζομένους, τη νεολαία, το λαό να αγωνιστούν, να διεκδικήσουν την υγεία τους, τα εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματά τους. Μονο ο λαος θα σωσει το λαο!
Αυτή η αλήθεια επιβεβαιώνεται τραγικά καθώς το φάσμα του φόβου, της αρρώστιας, του θανάτου πλανιέται πάνω από τη χώρα. Δεν θέλουν και δε μπορούν οι διώκτες του συστήματος υγείας – αυτοί που το άφησαν και συνεχίζουν να το αφήνουν γυμνό από προσωπικό και εξοπλισμό- να προστατέψουν την υγεία μας. Αυτοί που καυχιόνταν όταν έθεταν σε διαθεσιμότητα υγειονομικούς, που έκλειναν νοσοκομεία και δήλωναν ότι η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι εμπόρευμα και πρέπει να την αγοράζουμε από τους ιδιώτες. Απο αυτούς δηλαδή που σ’ αυτές τις στιγμές, ζητούν ακριβό ενοίκιο(!) για τις κλίνες που παρέχουν(ποια επίταξη;) Ίχνος τσίπας δεν θα βρεθεί στους κρατούντες. Αντίθετα πλεονάζει η υποκρισία και το θράσος τους. Χειροκροτούν και επαινούν τους εθελοντές γιατρούς και νοσηλευτές όταν χθες τους ξυλοφόρτωναν και τους απέλυαν μη ανανεώνοντας τις συμβάσεις τους!
Και είναι αδίστακτοι. Κάνοντας την πανδημία ευκαιρία, χτίζουν κυριολεκτικά πάνω στο θάνατο, ένα κοινωνικό κάτεργο. Με το νόμο που φέρνουν επιδιώκουν να μετατραπεί ο τόπος μας σε μια ατέλειωτη ειδική ζώνη εκμετάλλευσης. Με τον κόσμο της δουλειάς δούλο των ντόπιων και ξένων αφεντικών. 134 χρόνια μετά την απεργία του Σικάγο και ακριβώς 100 χρόνια ύστερα από την πρώτη νομοθέτηση του 8ωρου στην Ελλάδα νομοθετούν το 10ωρο, τις απλήρωτες υπερωρίες, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Έχουν ήδη νομοθετήσει με τον πτωχευτικό κώδικα την αρπαγή της περιουσίας του λαού (σπίτια, καταστήματα, εισοδήματα). Προχωρούν στον αποκλεισμό εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων ακόμα και από τα επιδόματα-πείνας. Είναι απίστευτα επιθετική η “πανδημία” φτώχειας, εξαθλίωσης και εκμετάλλευσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση.
Στο νεκροταφείο δικαιωμάτων, η κυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλλει …σιγή νεκροταφείου. “Αποφασίζομεν και διατάσσομεν” την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης. “Ιδιώνυμο” ξανά! Νομοθετείται το φακέλωμα των σωματείων και των μελών τους και η απαγόρευση κήρυξης απεργίας νομοθετώντας ηλεκτρονικούς κόφτες. Αλλά ακόμα και αν γίνει κατορθωτό και κηρυχθεί απεργία, ορίζεται λειτουργία με το 40%(!) του προσωπικού. Είναι κατανοητό τι σημαίνει αυτό ειδικότερα για την εκπαίδευση-τα σχολεία. Όσο για τις απεργιακές επιτροπές καθίστανται παράνομες.
Όταν ο υπ. καταστολής δηλώνει ότι “Η Αστυνομία είναι στην πανδημία, το ΕΣΥ της προστασίας μας”, ο λαός καταλαβαίνει ότι η τρομοκρατία, η ποινικοποίηση της όποιας συμμετοχής του σε κινητοποιήσεις είναι το μόνο που μπορεί να “προστατεύσει” τους κυβερνώντες και τα δεκανίκια τους -μέσα και έξω από τη βουλή- από τη λαϊκή οργή. ΜΑΤ παντού – ΜΕΘ πουθενά. Εξοπλισμοί σε αστυνομία και στρατό, στα νοσοκομεία …καμιά δωρεά για ξεκάρφωμα. Προσλήψεις φρουρών-μισθοφόρων, ιατρών και νοσηλευτών, μπα… Η απαγόρευση των διαδηλώσεων για το Πολυτεχνείο δεν ήταν μια έκτακτη συνθήκη, αλλά ανέδειξε πώς σκοπεύει η κυβέρνηση να αντιμετωπίζει τις λαϊκές κινητοποιήσεις από δω και μπρος. Ήδη έχουν συλληφθεί εργαζόμενοι που προπαγάνδιζαν την απεργία.
Οι εκπαιδευτικοί ξέρουμε ότι η κυβέρνηση από την άνοιξη δεν έβαλε σε “καραντίνα” την πολιτική της. Η επίθεση στα εργασιακά μας δικαιώματα και στο δικαίωμα των μαθητών μας στις σπουδές συνεχίζεται ασταμάτητα. Από το νόμο για το “νέο” λύκειο, την αλλαγή των ωρολογίων προγραμμάτων, φτάσαμε στην τράπεζα θεμάτων στα ΕΠΑΛ- ακολουθούν τα ΓΕΛ και έρχονται αξιολόγηση, βάση εισαγωγής στα ΑΕΙ, νσχ για επαγγελματική εκπαίδευση. Ζούμε σε καθεστώς υποχρεωτικής τηλ-εκπαίδευσης με απουσίες και προχώρημα ύλης. Με εξουθένωση μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών. Γι αυτό είναι αναγκαίο να γίνουν συλλογικά και οργανωμένα βήματα, για την αποδόμηση, για την κατάργηση της .
Για όλους αυτούς του λόγους και ένα σωρό άλλους να απεργησουμε την Πέμπτη 26/11 και να συμμετέχουμε στις συγκεντρώσεις. Διαδηλώνοντας, να ακουστεί δυνατά η φωνή μας
