«Να μετράνε τα ακαδημαϊκά κριτήρια αλλά για να είμαστε ακόμα πιο δίκαιοι, θεωρώ ότι πρέπει να μετρήσουν και τα μόρια που είχαμε όταν μπήκαμε στις σχολές. Γιατί άλλος μπήκε με το 11 και άλλος με το 19! Και φυσικά δεύτερη και τρίτη ξένη γλώσσα. Οι βεβαιώσεις από ημερίδες και από σύντομα σεμινάρια να μετρήσουν κι αυτές. Τζάμπα τρέχαμε; Και οι πιστοποιήσεις από ΙΕΚ, προσωπικά έχω παρακολουθήσει διετές πρόγραμμα στο Nail Art. Και να μη ξεχάσουμε και τα αριστεία που παίρναμε στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Γιατί να μην προσμετρηθούν κι αυτά; Διδακτορικά έχω δύο, το δεύτερο στην αστροφυσική. Όσο για τα παιδιά, δεν κατάφερα να κάνω ακόμα γιατί όλο αυτό το στρες που βιώνουμε, επηρεάζει πολύ σε αυτόν τον τομέα. Έχω όμως έναν σκύλο και δύο κατσίκες στο χωριό, σαν παιδιά μου τις έχω. Αλήθεια! Πείτε μου ότι μετράνε!!!»
Το παραπάνω κείμενο αποτελεί αυθεντική ανάρτηση στην ηλεκτρονική «διαβούλευση» του Υπουργείου Παιδείας για το προσοντολόγιο και πραγματικά εξευτελίζει με τον πιο δηκτικό τρόπο τη νεοφιλελεύθερη λογική που προωθείται
Συνάδελφοι
Με αφορμή το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για το σύστημα προσλήψεων/διορισμών στην Εκπαίδευση, που πρόκειται να ψηφιστεί την προσεχή Παρασκευή, 11 Ιανουαρίου, επισημαίνουμε τα εξής:
1) Απαξιώνει «κανονικά και με τον νόμο» το βασικό πτυχίο και κονιορτοποιεί τα επαγγελματικά δικαιώματα που απορρέουν απ’ αυτό. Ουσιαστικά προεκτείνει αυτό που το 2010 η Διαμαντοπούλου απροκάλυπτα έλεγε: «δεν υπάρχει αδιόριστος εκπαιδευτικός», υπονομεύοντας το δικαίωμα στον διορισμό των αναπληρωτών εκπαιδευτικών που εργάζονται με το πτυχίο τους.
2) Διευρύνει το πεδίο της «βιομηχανίας πιστοποιήσεων και προσόντων» και εδραιώνει την αντίληψη «είσαι ανεπαρκής, μέχρις αποδείξεως του εναντίου». Αλήθεια πού τελειώνει ο μαραθώνιος της διαρκούς «ανεπάρκειας»;
3) Φαινομενικά μόνον ευνοεί τους έχοντες αυξημένα ακαδημαϊκά προσόντα, αλλά στην ουσία τους χρησιμοποιεί για να διαιρέσει τους εκπαιδευτικούς, προάγοντας τη λογική «ο θάνατός σου, η ζωή μου». Μια μεγάλη μερίδα αναπληρωτών, που αναπλήρωναν τους εαυτούς τους μένει εκτός διορισμών. Μετατρέπει το εργασιακό τοπίο των νέων εκπαιδευτικών σε κινούμενη άμμο. Το δικαίωμα στην εργασία, από συλλογική διεκδίκηση μετατρέπεται σε ατομική υπόθεση: ο εκπαιδευτικός γίνεται πλασιέ του εαυτού του στην αγορά «εκπαιδευτικών υπηρεσιών». Όλοι ξέρουμε καλά πως δάσκαλος γίνεσαι μέσα στην τάξη πρώτα πρώτα.
4) Φαινομενικά μόνον δεν αφορά το μόνιμο προσωπικό, αλλά στην ουσία αυτό πολιορκείται από την ίδια λογική. Αν εφαρμοστεί το προσοντολόγιο ως κριτήριο για διορισμό, ποιά επιχειρήματα θα εμποδίσουν την εφαρμογή του και στους μόνιμους εκπαιδευτικούς;;; Άλλωστε αυτή είναι η δέσμη των απαιτήσεων του ΟΟΣΑ για αξιολόγηση, άρση της μονιμότητας, επιλογή των εκπαιδευτικών από το διευθυντή – manager και αυτονομία της σχολικής μονάδας. Στον ΟΟΣΑ λογοδοτούν όλες οι κυβερνήσεις. Επομένως, αξιολόγηση, μονιμότητα, οργανική θέση, το σύνολο των υπαλληλικών και μισθολογικών εξελίξεων, θα ευθυγραμμιστούν αργά ή γρήγορα με την ίδια αντίληψη.
5) Η κυβέρνηση ενόψει εκλογών «εμπορεύεται» ελπίδες και προσδοκίες και διατηρεί την ομηρεία τόσο στους αναπληρωτές της Ειδικής Αγωγής (εξήγγειλε 4500 διορισμούς, χωρίς να αναφέρει το πώς θα κατανεμηθούν) όσο και στους υπόλοιπους αναπληρωτές (15000 διορισμοί σε βάθος τριετίας). Δεν της κοστίζει τίποτα να τάξει διορισμούς, που έχουν παγώσει εδώ και 10 χρόνια, με τα 4 χρόνια δικής της διαχείρισης. Η σημερινή αντιπολίτευση «τρίβει τα χέρια της» με το προσοντολόγιο γιατί βρίσκει το έδαφος στρωμένο για να διατηρήσει τα ίδια κριτήρια μη διορισμού και να τα επεκτείνει και στο μόνιμο προσωπικό.
6) Η κυβέρνηση, ακόμα κι αν πραγματοποιήσει όσα υπόσχεται, υπολείπεται κατά πολύ των αναγκών, όπως εκείνη τις υπολογίζει στα στενά όρια των μνημονίων, αφού σήμερα δουλεύουν 25000 περίπου αναπληρωτές.
Αλήθεια πόσοι εκπαιδευτικοί θα χρειάζονταν για να καλύψουν τις πραγματικές μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες σήμερα;
Αυτό δεν θα μας το απαντήσει καμιά κυβέρνηση. Μόνο το εκπαιδευτικό κίνημα που απαιτεί
Της Κοινής Δράσης Εκπαιδευτικών Καρδίτσας
