Τον τελευταίο καιρό, όχι άδικα, η Ιστορική Γέφυρα Κοράκου βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, εξαιτίας της υπογραφής πρόσφατα (15 Φεβρουαρίου 2019) από την Κυβέρνηση της σύμβασης (16.800.000 ευρώ) για την ανακατασκευή της και τη διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου της.
Είναι αλήθεια ότι από το χρόνο της αρχικής πρότασης μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα κύλησε αρκετό νερό…
Είναι γνωστό επίσης ότι η προσπάθεια στο ξεκίνημά της αγκαλιάστηκε από το σύνολο του κόσμου. Δεν θα αναφερθώ ιδιαίτερα σε ονόματα που συνέβαλλαν θετικά, αφού είναι τόσοι πολλοί και ίσως αδικήσω κάποιον. Γνωστό επίσης είναι ότι στην αρχή υπήρξαν και αυτοί που χλεύαζαν την πρόταση και προσπάθεια και σήμερα κάποιοι από αυτούς είναι όψιμοι χειροκροτητές, ενώ κάποιοι ακόμα συνεχίζουν να παραπληροφορούν, γιατί φαίνεται πως η εξέλιξη τους ξένισε !!!. Οφείλω όμως να τονίσω πως η υπόθεση, χωρίς και την ιδιαίτερη συμβολή, του φίλου και οραματιστή Αντώνη Κοσσυβάκη, πιθανόν δεν θα έφτανε σήμερα ως εδώ. Εξάλλου είναι γνωστό σε όλους και ιδιαίτερα στους παροικούν τες την Κοιλάδα του Αχελώου.
Με την ευκαιρία όμως της θετικής αυτής εξέλιξης των ημερών, θεωρώ σκόπιμο να ξαναθυμίσω στο ευρύ κοινό το ιστορικό της απαρχής της πρότασης, επισυνάπτοντας το πρώτο ιστορικό κείμενο, και να καταθέσω κάποιες σκέψεις – επισημάνσεις. Και αυτό για πολλούς λόγους, όπως για παράδειγμα, την αντικειμενική καταγραφή από την ιστορία των γεγονότων, την έγκυρη ενημέρωση του κάθε ενδιαφερόμενου, την αποκατάσταση κάποιων παραλείψεων στην πορεία της προσπάθειας, σκόπιμων ή από αμέλεια, και άλλους που δεν είναι του παρόντος.!!! Δίκαιο επίσης είναι να αναγνωριστεί στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μουζακίου, όπως εξάλλου φαίνεται και από το επισυναπτόμενο παρακάτω αρχικό κείμενο, η απαρχή της πρότασης.
Φυσικά με την υπογραφή της σύμβασης έγινε ένα πολύ μεγάλο βήμα. Τίποτα όμως δεν έχει τελειώσει. Στην προσπάθεια αυτή, χρειάζεται συνεχίζοντας όπως ξεκινήσαμε, να πάμε ολοι μαζι ενωμένοι μέχρι τέλους, για να επιτύχουμε το ποθητό αποτέλεσμα. Με αυτό το σκεπτικό και στην κατεύθυνση αυτή και προσπάθεια συνεχίζουμε. Ήδη πρότασή μας είναι το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μουζακίου και άλλοι φορείς να συνδιοργανώσουν ανοιχτή εκδήλωση στις 28 Μαρτίου2019, στην οποία θα γίνει αποτίμηση και επικαιροποίηση της πορείας της προσπάθειας. Εξάλλου βρίσκεται σε διαδικασία υλοποίησης και η άλλη γνωστή πρότασή μας σχετικά με την καθιέρωση της Πανελλήνιας, Πανευρωπαϊκής και Παγκόσμιας ¨Ημερας πετρινων γεφυριων¨.
Δεν είναι στις προθέσεις μου να αναλύσω στο παρόν το όλο θέμα. Εξάλλου σε τόσες αράδες είναι αδύνατο να καλυφθεί. Σίγουρα όμως θα δοθεί η ευκαιρία και στο μέλλον να επανέλθουμε πιο αναλυτικά και συγκεκριμένα. Θα ήθελα όμως προς το παρόν να κάνω τις παρακάτω επισημάνεις και να θέσω και κάποια ερωτήματα. v Όπως είναι γνωστό κάθε χρόνος είναι αφιερωμένος από την ευρωπαϊκή ένωση σε μια θεματική ενότητα. «Τα Ευρωπαϊκά Έτη είναι αφιερωμένα σε συγκεκριμένα θέματα. Το 2018 καθιερώθηκε ως Ευρωπαϊκό Έτος Πολιτιστικής Κληρονομιάς (ΕΕΠΚ) και σύνθημα «Η κληρονομιά μας: όταν το παρελθόν συναντά το μέλλον». Στο πλαίσιο αυτού του έτους, προγραμματίζονται διάφορες πρωτοβουλίες και εκδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη, που έχουν ως στόχο να δώσουν τη δυνατότητα στους πολίτες να γνωρίσουν καλύτερα την πολιτιστική τους κληρονομιά και να συμμετάσχουν πιο ενεργά στη διατήρησή της. Η πολιτιστική κληρονομιά έχει οικουμενική αξία για εμάς ως άτομα, κοινότητες και κοινωνίες. Για τον λόγο αυτό, είναι σημαντικό να διατηρηθεί και να κληροδοτηθεί στις μελλοντικές γενιές. Παρόλο που η πολιτιστική κληρονομιά μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκει στο παρελθόν ή ότι είναι κάτι το στατικό, στην πραγματικότητα εξελίσσεται μέσα από την ουσιαστική συμμετοχή μας σε αυτή. Επιπλέον, η ΕΕ θα χρηματοδοτήσει έργα που στηρίζουν την πολιτιστική κληρονομιά. Ειδική πρόσκληση υποβολής προτάσεων για έργα συνεργασίας σχετικά με το Ευρωπαϊκό Έτος έχει προκηρυχθεί στο πλαίσιο του προγράμματος «Δημιουργική Ευρώπη».
Τα χρήματα που δόθηκαν, λοιπόν, είναι στο πλαίσιο αυτό. Αν δεν τα έπαιρνε το Θεογέφυρο θα τα έπαιρνε …άλλο «γεφύρι»! Δεν μπορούσαν με αυτά τα δεδομένα να πάνε σε άλλα έργα. Απλά το επισημαίνω για κάποιους, που καλοπροαίρετα διαφωνούν και υποστηρίζουν, ότι θα μπορούσε να γίνει άλλο έργο. Σωστά κατά τη γνώμη μου έπραξαν Ευρωπαϊκή Ένωση, Κυβέρνηση και Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έπραξαν το καθήκον τους. Είναι μια ενέργεια με βαθιά συμβολική αξία και σημασία.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχει υποχρέωση η περιοχή να ιεραρχήσει και να παλέψει για τα άλλα μεγάλα έργα στην περιοχή (Σήραγγα Τυμπάνου, έργα Αχελώου, ανάπτυξη κοιλάδας Αχελώου κλπ).
v Είναι γνωστό ότι ο Άγιος Βησσαρίωνας είχε αναθέσει στους κατοίκους της Βρεστενίτσας την προστασία του γεφυριού. Το γεφύρι σημειωτέο, σύμφωνα με το βίο του Αγίου (έκδοση Ι.Μ. Άγιου Βησσαρίωνα Δούσικου 2014) φαίνεται πως χτίστηκε το 1527-1529 και όχι το 1514 όπως συνήθως γράφεται. Αυτό δε σήμαινε όμως ότι οι Αργιθεατες δεν θα είχαν καμιά υποχρέωση και θα έπρεπε να μένουν απλοί θεατές. Είναι όμως γεγονός ότι στη συγκεκριμένη τωρινή προσπάθεια οι Αρτινοί και Ηπειρώτες έδειξαν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Το ερώτημα είναι γιατί η Αργιθέα και η Καρδίτσα υστέρησαν; Υπήρξε αδιαφορία ή κατευθυνόμενη τακτική; Αλήθεια η διανομαρχιακή από την πλευρά της Καρδίτσας τι έχει να πει;
vΓιατί η σημερινή δημοτική αρχή Αργιθέας, ειδικά στις τελευταίες θετικές εξελίξεις, είναι σχεδόν απούσα και μάλιστα φέρνει το θέμα για συζήτηση κατόπιν εορτής στο προγραμματισμένο για τις 28 Φεβρουαρίου 2019 Δημοτικό Συμβούλιο; Ελπίζουμε τουλάχιστον να πάρει θετική ομόφωνη απόφαση.!
vΓιατί στις τελευταίες σημαντικές εκδηλώσεις δεν κλήθηκαν, αν και επισημάνθηκε το κενό, να παραβρεθούν θεσμοί ( Εκκλησία, Δίκτυο Πετρογέφυρα, Κ.Π.Ε. Μουζακίου, ΚΕ.ΜΕ.ΠΕ.Γ. κλπ.) ή πρόσωπα, όπως για παράδειγμα ενδεικτικά, ο Σπύρος Μαντάς, ο Αργύρης Πετρονώτης, ο Κώστας Κωτής και η Αναστασία Κουτή, η Ευγενία Μαγουλά, ο Νίκος Ζήσης, ο Νικόλαος Δ. Παπαρούνας, ο Γεώργιος Γκράσσος, η Μαρία Γούλα κλπ., πρόσωπα που συνέβαλλαν και συμβάλλουν το καθένα από το δικό του πόστο καθοριστικά στην μέχρι τώρα προσπάθεια σε αντίθεση με κάποιους άλλους;
Υστερόγραφο. «Εν τοις πράγμασι» αντιγράφοντας και παραφράζοντας το μεγάλο πατριώτη Νικόλαο Πλαστήρα:
«Το πλανάσθαι ανθρώπινον, αλλά το ομολογήν την πλάνην είναι ανώτερος πολιτισμός και ευγενέστερος ανδρισμός…»
Παραφράζω: «Το να αποσιωπάς ασυνείδητα και χωρίς λόγο ενίοτε την αλήθεια ανθρώπινο.
Το να την αποσιωπάς όμως συνειδητά, εξυπηρετώντας φτηνές και πρόσκαιρες σκοπιμότητες, είναι κατώτερος πολιτισμός, μικροψυχία και αχαριστία…».
