Το να διαμαρτύρεσαι για κάποια άδικα μέτρα που λαμβάνει η πολιτεία σε βάρος σου, αποτελεί δικαίωμα.
Το να αντιδράς με κάθε νόμιμο τρόπο σε κάθε απόφαση που σου ισοπεδώνει την αξιοπρέπεια, σου συρρικνώνει την προσωπικότητα και σε οδηγεί στην εξαθλίωση, είναι κάτι παραπάνω. Αποτελεί υποχρέωσή σου. Όταν μάλιστα οι αποφάσεις καθορίζουν το δυσοίωνο μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς, που με τόσες στερήσεις, αγώνες, θυσίες, αλλά και με περισσή αγάπη ανέθρεψες, τότε οδηγείσαι εκ των πραγμάτων στην έσχατη κατάπτωση, την απελπισία. Προκύπτουν έτσι καταστάσεις ανεξέλεγκτες, που δεν μπορείς ούτε να τις αποτρέψεις, ούτε να τις αναβάλεις, ούτε να τις απαγορεύσεις.
Συνάνθρωποί μας- μη έχοντας άλλη επιλογή, οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια – ή στην αυτοχειρία (που δεν αποτελεί κατά τη γνώμη μας διέξοδο), ή εξωθούνται (χωρίς τη θέλησή τους) στην αναγκαστική ανομία, προκειμένου να επιβιώσουν με κάθε τρόπο και να ανταποκριθούν στις στοιχειώδεις απαιτήσεις της σύγχρονης ωμής πραγματικότητας που βιώνουν τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες.
Εμείς οι τρίτεκνες-πολυμελείς οικογένειες, νοιώθουμε καθημερινά το θανατηφόρο σφιχταγκάλιασμα της πολιτείας, που μας οδηγεί με βεβαιότητα στην επαιτεία και στην οριστική ηθική και φυσική εξόντωση. Διαπιστώνουμε καθημερινά καταστάσεις τραγελαφικές, καταστάσεις εξοντωτικές, καταστάσεις εγκληματικές. Ζούμε μια πραγματικότητα που μας δείχνει ένα αύριο χωρίς οξυγόνο και ένα μέλλον χωρίς αναπνοή.
Το ερωτήματα που τίθενται από χιλιάδες μέλη μας είναι:
«Μα είναι δυνατόν να λαμβάνονται τέτοια μέτρα ; »
«Γιατί τόσο μίσος κατά της Ελληνικής πολυμελούς οικογένειας; »
«Αυτοί που αποφασίζουν την βέβαιη εξόντωσή μας γιατί το κάνουν; »
«Πως μπορεί να παίρνουν αυτά τα μέτρα Έλληνες βουλευτές κατά Ελλήνων συνανθρώπων τους; » κ.ά.
Η απάντηση θα πρέπει να δοθεί αποκλειστικά από του εμπνευστές πολιτικούς και όσους τους υπαγορεύουν τη λήψη αυτών των μέτρων. Όμως επειδή η επιχειρηματολογία τους είναι κενή και χωρίς πειθώ, επειδή όχι μόνο δεν επιλύει, αλλά δημιουργεί επιπρόσθετα δυσεπίλυτα προβλήματα, επειδή δεν δίδει διεξόδους, αλλά οδηγεί στην κατακρήμνιση των οραμάτων μας, θα πρέπει με αποφασιστικότητα, με σταθερή και σθεναρή στάση, να αντιδράσουμε, για όσα νομοσχέδια-όνειδος ψήφισαν και θα αποτελούν στο διηνεκές την ταφόπλακα στα όνειρα και τις προσδοκίες μιας ολόκληρης γενιάς. Λες και βγήκαν από παρθενογένεση κόμματα και πρόσωπα, λες και δεν ήταν οι πολιτικές τους, οι γενεσιουργές αιτίες που μας οδηγούν στον αφανισμό και την εξαθλίωση.
Που πήγαν οι προεκλογικές υποσχέσεις των κυβερνώντων;
Όταν οι δεσμεύσεις των πολιτικών δεν υλοποιούνται, τότε δικαιούται ο κάθε πολίτης να τους αποκαλεί δημαγωγούς. Δεν έχει δικαίωμα ο πολιτικός να μηδενίζει το χρόνο, επαναλαμβάνοντας τις υποσχέσεις του και να ενδιαφέρεται μόνο για τη νομή της εξουσίας.
Από όλη αυτή την κατάσταση, τον τρόπο διακυβέρνησης, το συνεχιζόμενο πολιτικό ήθος που φτιάχνεται δυστυχώς με τα παλιά υλικά και που απέχουν από τις προσδοκίες μας, χαμένοι δεν είναι μόνο οι τρίτεκνοι και γενικότερα οι πολυμελείς οικογένειες.
Χαμένη κυρίως, είναι η αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος.
Εκτός όμως από την οικονομική και κοινωνική εξόντωση, άμεση συνέπεια και αποτέλεσμα της εφαρμοζόμενης πολιτικής είναι και η κατακόρυφη συρρίκνωση των γεννήσεων, που οδηγεί στο εκρηκτικό δημογραφικό πρόβλημα.
Η δημογραφική κρίση που περνά η Ελλάδα, ξεκίνησε τη δεκαετία του ΄80 και συνεχίζεται. Από τότε άρχισαν να επιδεινώνονται όλοι οι δείκτες γονιμότητας, να ερημώνει η Ελληνική ύπαιθρος, να κλείνουν σχολεία στην περιφέρεια και να προκαλούνται οι πρώτοι τριγμοί στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας.
Το Δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα οξύ και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εθνικά προβλήματα του τόπου.
Αν προσθέσουμε και την έλλειψη βασικών υποδομών που ενδεχομένως θα ενθάρρυναν τη γονιμότητα, το δημογραφικό παίρνει τεράστιες διαστάσεις που θ΄ αφήσει πίσω έρημα σπίτια, αγαθά και περιουσίες αλλά… όχι ανθρώπους.
Αποτελεί αδήριτη ανάγκη η ενίσχυση μιας Ελλάδας που χάνεται. Μια Ελλάδα που θα διαθέτει σχολικά κτίρια αλλά δεν θα έχει μαθητές, που θα κτίζει Κ.ΑΠ.Η., αλλά δεν θα ακούγονται φωνές στις παιδικές χαρές.
Σήμερα, συνήθως, ο επαγγελματίας πολιτικός βγαίνει πλουσιότερος (υλικά, οικονομικάκαι κοινωνικά) απ’ την πολιτική του θητεία.
Σήμερα πρέπει να αντικατασταθεί ο επαγγελματισμός της πολιτικής από το λειτούργημα , που δυστυχώς απουσιάζει.
Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, έχουμε απόλυτη ανάγκη από ανιδιοτελείς μαχητές πολιτικούς, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ας παραδειγματιστούμε από το φωτεινό παράδειγμα του αείμνηστου συμπολίτη μας Νικόλαου Πλαστήρα που έφυγε απ΄τη ζωή πάμπτωχος.
Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, επιβεβαιώνονται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο
τα οράματα του Μαχάτμα Γκάντι, για το τι δεν πρέπει να έχουν οι κοινωνίες:
«… πλούτο χωρίς μόχθο, εμπόριο χωρίς ήθος, γνώση χωρίς χαρακτήρα, επιστήμη χωρίς ανθρωπιά, πολιτική χωρίς αρχές ».
*Οικονομολόγος – Καθηγητής
Υ.Γ. Το προσεχές Σαββατοκύριακο και μετά την Γ.Σ., διεξάγονται αρχαιρεσίες στο σύλλογο Τριτέκνων Ν. Καρδίτσας. Θα πρέπει οι τρίτεκνοι να έχουμε την μέγιστη δυνατή προσέλευση, ώστε ο σύλλογος να έχει δυνατότερη φωνή και παρέμβαση, τόσο σε τοπικό επίπεδο (Διοικητικό συμβούλιο), όσο και σε Πανελλαδικό επίπεδο (Αντιπρόσωποι και Δ.Σ. της Ομοσπονδίας).
Του Θόδωρου Κοντού *
Αντιπρόεδρου της Ομοσπονδίας
Τριτέκνων Ελλάδας (ΟΠΟΤΤΕ)
Αντ/δρου του συλλ. Τριτέκνων Ν. Καρδίτσας
