Η προσευχή ως Θεραπεία του ανθρώπου ήταν το θέμα της 6ηςΟρθόδοξης Συνάντησης Νέων και Γονέων που πραγματοποιήθηκε στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου της Ενορίας των Αγίων Αναργύρων Κρανιάς Μουζακίου. Στον βιβλίο «Αόρατος πόλεμος» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, αναφέρει ο άγιος ότι όταν αρχίσει ο άνθρωπος την ημέρα του, πρέπει ν’ αρχίζει να προσεύχεται στο Θεό ώστε να οχυρωθεί ο νους με την μνήμη του Θεού και μάλιστα παρομοιάζει τον άνθρωπο εκείνο που αμέσως προσεύχεται με στρατιώτη διότι φροντίζει με αυτόν τον τρόπο να νικήσει το 1ο οχυρό του πολέμου, τον νου.
Είναι πολύ σημαντικό ο άνθρωπος να μάθει να προσεύχεται διότι όταν πλάσθηκε από το Θεό είχε ως κύριο έργο την προσευχή του στο Θεό και ο νους του ανθρώπου είχε μνήμη Θεού. Όταν όμως ο νους αιχμαλωτίζεται σε εμπαθείς πράξεις, έχασε την δύναμή του και έγινε αιχμάλωτος της αμαρτίας.
Αναφέρεται στα Αποστολικά έργα ότι οι Απόστολοι και οι χριστιανοί «προσκαρτερούντες» την προσευχή και την κλάση του άρτου δηλ. περίμεναν με λαχτάρα την Θεία Λειτουργία όπου θα κοινωνούσαν τον Χριστό και την ώρα της προσευχής. Κατ’ αυτόν τον Αποστολικό τρόπο η Εκκλησία μας έχει ως ύψιστο έργο την λατρεία του Θεού συνεχίζοντας την Αποστολική Παράδοση και διαδοχή, ενώ αντίθετα στην δύση, που έχασε την αποστολικότητα και την χάρη του Θεού και έγινε κράτος, αντικατέστησε το έργο της Εκκλησίας που είναι η προσευχή με καλά έργα, οι φιλανθρωπίες κ.α.. Γι’ αυτό κάθε ενέργεια μέσα στην Αγία μας Εκκλησία (Ακολουθίες, Αγιασμός, Εξομολόγηση, Μυστήρια, Ευχές κ.α.) έχει ως σκοπό την θεραπεία του ανθρώπου, ο οποίος τραυμάτισε τον νου και την καρδία του από την αμαρτία και πάσχει από μια πνευματική σχιζοφρένεια, με αποτέλεσμα άλλα να θέλει και άλλα να πράττει στην ζωή του. Σε αυτή την σκέψη ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ λέγει πολύ χαρακτηριστηκά ότι «Ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος». Για να μπορέσει ο άνθρωπος να φτάσει στην απόκτηση του Αγίου Πνεύματος και στην Θέωση, ο Καλός μας Θεός δίδει στον άνθρωπο τα εργαλεία για την επίτευξη του σκοπού του, που δεν είναι άλλο από τις εντολές και το άγιο Ευαγγέλιο. Όλη αυτή η θεραπευτική αγωγή είναι που μας οδηγεί στην αγάπη του Θεού, όπως ακριβώς οδήγησε και τους αγίους μας στα Μαρτύρια, με απώτερο σκοπό την ένωσή τους με τον Θεό.
Είναι σημαντικό να ξέρουμε πως λειτουργούσε ο άνθρωπος πριν την πτώση ώστε να μπορέσουμε να επαναφέρουμε τον άνθρωπο στην προ-πτωτική κατάσταση. Το πρότυπο για να φθάσουμε στην Θέωση είναι ο Χριστός, ο νέος Αδάμ, καθώς και η ζωή των αγίων μας, οι οποίοι μας δείχνουν τον δρόμο προς την τελείωση και αποκαλούνται από την Κυρία Θεοτόκο «Φίλοι του Χριστού».
Τα αποτελέσματα της προσευχής
Η προσευχή μας ελευθερώνει από τα καταθλιπτικά δεδομένα του κόσμου τούτου και μας θωρακίζει από τις στενάχωρες καταστάσεις που συναντούμε μέσα στην ημέρα. Έχει την δύναμη να διασπά την μοναξιά και μάλιστα μερικές φορές την επιδιώκεις προκειμένου να συνομιλήσεις με τον Θεό «εν πλήρη κενότητι» κάτι το οποίο κάνουν οι Μοναχοί και οι Ασκητές, οι οποίοι φεύγουν από τον κόσμο για να συναντήσουν την ησυχία και να ενωθούν με τον Θεό. Γι’ αυτό και αυτός που προσεύχεται αποκτά ειρήνη στην καρδιά του, δεν εχθρεύεται, δεν καταρράσει, παρά ευλογεί και προσεύχεται. Γεννά με λίγα λόγια η προσευχή την ειρήνη στην καρδιά μας, και ότι να συμβαίνει γύρω μας δεν μας στεναχωρεί διότι αποκτούμε εμπιστοσύνη στην Αγάπη του Θεού, όπως μια ομπρέλα (η προσευχή) ενώ γύρω-γύρω βρέχει, εσύ προστατεύεσαι από την βροχή μέσω της αδιάλειπτης προσευχής «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Όσο λοιπόν προσεύχεσαι αγαπάς τον Θεό και όσο αγαπάς τον Θεό τόσο ποιο πολύ προσεύχεσαι.
Οι καρποί της προσευχής
Οι καρποί της προσευχής είναι πάρα πολλοί. Το πρώτο πράγμα που συμβαίνει είναι ότι ο άνθρωπος γίνεται κοινωνικός, διότι έχει ως ιδίωμα να εξάγει τον άνθρωπο από τον ατομισμό του και επειδή κοινωνεί με τον άλλο άνθρωπο δεν αισθάνεται μόνος του, παύει να έχει παράλογες απαιτήσεις από τους άλλους και απομακρύνετε από τους άρρωστους συναισθηματισμούς.
Η Προσευχή είναι η χάρις του Θεού που μας δίνει δύναμη να απελευθερωθούμε από τα δεσμά της αμαρτίας και να σωθούμε. Η προσευχή από μόνη της δεν έχει δύναμη διότι δεν είναι διαλογισμός ή γιόγκα. Δύναμη λαμβάνει η προσευχή από τον Χριστό στον οποίο προσευχόμαστε και γι’ αυτό είναι το ποιο αντιδραστικό φάρμακο.
Αδελφοί μου, το έργο της προσευχής είναι στην αρχή επίπονο διότι καταθέτει στον Θεό την ελευθερία του ανθρώπου, τον χρόνο του. Γι’ αυτό χρειάζονται προϋποθέσεις για να μπορέσουμε να προσευχηθούμε στον Θεό όπως η ησυχία, το θυμίαμα. Λένε τι να κάνω στην Εκκλησία δεν καταλαβαίνω τίποτα. Δεν πειράζει αγιαζόμαστε ακόμα και όταν δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. O άνθρωπος που αγωνίζεται δεν πρέπει να απελπίζεται και να πιστεύει ακράδαντα ότι ο Θεός είναι μαζί του. Η επιτυχία του αγώνα έγκειται στην παρουσία της χάριτος στην ψυχή του. Γι’ αυτό τον λόγο αξίζει να βάλουμε την προσευχή στην ζωή μας, έστω και για λίγη ώρα όσο μπορεί ο καθένας (3 λεπτά, 10 λ. 1 ώρα). Λέγουν οι Πατέρες «θέλω μικράν εργασίαν και μένουσαν παρά μεγάλην εργασίαν και διακόπτουσα». Καλόν Αγώνα!
