Χαιρετίζουμε τους συναδέρφους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, που κάνανε το βήμα και απήργησαν και ταυτόχρονα συμμετέχουν στη σημερινή μας απεργιακή συγκέντρωση στο πλευρό του ταξικού εργατικού κινήματος, των ταξικών σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Χαιρετίζουμε τους ανέργους, που αποτινάζοντας τη μοιρολατρία, τις αντιξοότητες και την απογοήτευση αγωνίζονται για το δικαίωμά μας στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα για όλους.
Χαιρετίζουμε τους συμμάχους μας αγρότες, τους βιοπαλαιστές της γης, που ενώνουν τη φωνή τους με τη φωνή των εργατών ενάντια στην κοινή επίθεση, που δεχόμαστε, ενάντια στο ξεκλήρισμά μας από τη γη και τα σπίτια μας.
Χαιρετίζουμε τους συνταξιούχους, που με «νεανική αγωνιστικότητα» παλεύουν μαζί μας ενάντια στις συντάξεις πείνας.
Χαιρετίζουμε τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους που παλεύουν για την επιβίωσή τους ενάντια στη φοροληστεία και τις κατασχέσεις.
Χαιρετίζουμε τις γυναίκες που παλεύουν για τα ιδιαίτερα δικαιώματά τους στο πλευρό του ταξικού εργατικού κινήματος.
Αυτή, συνάδερφοι, είναι η πραγματική, η λαϊκή συμμαχία που εδραιώνεται με βάση τις ανάγκες μας και όχι με βάση τις ανάγκες των εκμεταλλευτών μας.
Και το τονίζουμε, γιατί το τελευταίο διάστημα έχουμε δει πολλά, έχουμε ακούσει πολλά για την έννοια της συμμαχίας.
Είδαμε τις ξεπουλημένες ηγεσίες ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ να συμμαχούν και τυπικά με όλες τις εργοδοτικές ενώσεις και να το ονομάζουν «κοινωνική συμμαχία» για ξεκάρφωμα ζητώντας μάλιστα από τους εργαζόμενους να υποκλιθούν και να παλέψουν για τα κέρδη των μεγάλων αφεντικών, του κεφαλαίου στο όνομα της «δίκαιης ανάπτυξης», που προπαγανδίζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η ΕΕ, το ΔΝΤ η ΕΚΤ.
Το μέγα ζήτημα που προβληματίζει, συνάδερφοι, την πλειοψηφία του Εργατικού κέντρου Καρδίτσας και του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ είναι πώς θα μπορέσουν να συμβάλουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στη μείωση της φορολογίας για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, ώστε να βγάλουν κι άλλα κέρδη, να φέρουν την ανάπτυξη και να κινηθεί η οικονομία τους πάνω στα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων μας, πάνω στο αίμα και τον ιδρώτα του καθένα μας… Αυτά συζητούσαν στη σύσκεψή τους με τους εργοδότες, για αυτά καλούν τους εργαζόμενους να παλέψουν σήμερα στην «εθνική μέρα δράσης», όπως την ονομάζουν, γιατί ντρέπονται να την πούνε απεργία.
Πού ήτανε συνάδερφοι όλοι αυτοί, όταν περνούσε το νομοσχέδιο για την περιστολή του δικαιώματός μας στην απεργία; Κρυβόντουσαν και σιωπούσαν. Βάζανε πλάτη, για να περάσει.
Πού ήτανε όλοι τους, όταν τόσο καιρό τώρα από τον Ιανουάριο ακόμα ζητάμε να γίνει απεργία ενάντια στα μέτρα που μας ετοιμάζουν; Βγαίνανε και λέγανε ψέματα συνειδητά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι θα κάνουν απεργία, ενώ οι ίδιοι το απέφευγαν.
Πού ήταν όταν παλεύαμε και συνεχίζουμε για τις ΣΣΕ; Υπέγραφαν για τη συνέχιση του μισθολογικού αίσχους που βιώνουμε σήμερα.
Πού ήταν όταν οι συνταξιούχοι κάνανε κινητοποίηση; Απόντες, γιατί το κόψιμο της σύνταξης στηρίζει τη «δίκαιη ανάπτυξη» που υπερασπίζονται.
Αυτοί είναι και είναι ξεδιάντροποι σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο. Ρίχνουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και τους καλούν να διαδηλώσουνγια «την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας», να διαδηλώσουν, δηλαδή με τα αιτήματα και το πλαίσιο του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, της ΕΕ, της ΕΚΤ, των μνημονίων και της Κυβέρνησης. Και αυτό το ονομάζουν «εθνικό σχέδιο»!
Είναι το ίδιο σχέδιο, «το αναπτυξιακό», που διαφημίζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, είναι παραλλαγή αυτού και το σχέδιο ανάπτυξης της ΝΔ, που ξεδιπλώνεται τώρα και με αυτό συμπίπτουν και όλες οι παρεμβάσεις και οι απαιτήσεις των μεγάλων επιχειρήσεων και οι προτάσεις των κομμάτων που μαζί ψήφισαν τα μνημόνια.
Συνάδερφοι
Τη «δίκαιη ανάπτυξη», που από κοινού κυβέρνηση, κόμματα του μνημονίου, οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, επιμελητήρια μαζί με τον ΣΕΒ, τους τραπεζίτες προπαγανδίζουν, τη νιώθουμε κάθε μέρα στο πετσί μας!
Επιδιώκουν να μας πείσουν όχι μόνο να μείνουμε σκυφτοί, γονατισμένοι, αλλά να αποδεχτούμε και να αγωνιστούμε για τους στόχους του κεφαλαίου, να εγκαταλείψουμε ό,τι καταφέραμε να κρατήσουμε ως δικαιώματα μέσα στην κρίση, να θυσιάσουμε τα πάντα για την ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να παρασυρθεί από τα λόγια της κυβέρνησης περί «μεταμνημονιακής» εποχής, αφού όχι μόνο δεν φέρνουν ανακούφιση και λύτρωση για τον εργαζόμενο λαό αλλά θα ενισχύσουν την αντιλαϊκή επίθεση με βάση τα μνημόνια επιτήρησης της ΕΕ. Είναι αποφασισμένοι να προστατέψουν τα κέρδη με νομιμοποίηση της εργασιακής ζούγκλας στους χώρους δουλειάς, με μισθούς πείνας, δουλειά τις Κυριακές, χωρίς ανάπαυση, χωρίς ανάσα. Η «ανάπτυξή» τους θα στηθεί στα συντρίμμια της ζωής και των δικαιωμάτων μας.
Η επιστροφή στην ομαλότητα, όπως λένε, δε σημαίνει ανάκτηση των απωλειών, κατάργηση των αντεργατικών – αντιασφαλιστικών νόμων, που κατέκλυσαν τα τελευταία χρόνια τη ζωή μας. Δε σημαίνει επιστροφή των μισθών, ανάκτηση όλων των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, που διαλύθηκαν όλα αυτά τα χρόνια.
Δε θα σταματήσει η καθυστέρηση των δεδουλευμένων, οι απλήρωτες υπερωρίες, η εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, τα εργατικά ατυχήματα, η ανεργία και τα κακοπληρωμένα ολιγόμηνα προγράμματα εργασίας, η μαύρη-ανασφάλιστη εργασία, η συνεχιζόμενη φορολογική λαίλαπα και το χαράτσωμα όλων μας, το πετσόκομμα των συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων, οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί σε εργαζόμενους και μικρούς αυτοαπασχολούμενους, το κυνήγι της εργατικής – λαϊκής κατοικίας.
Όλα αυτά που χάθηκαν στα χρόνια της κρίσης θα μπορέσουμε να τα ανακτήσουμε μόνο με τον ταξικό αγώνα, με ισχυρά σωματεία, με κοινή δράση και συμμαχία με τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Τίποτα δε μας χαρίστηκε, όλα με σκληρούς αγώνες και θυσίες κατακτήθηκαν.
Μόνο ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός έχει τη δύναμη να τα επιβάλει ξανά σε κράτος και εργοδοσία.
Ανάπτυξη για λίγους – φτώχεια, ανεργία, λιτότητα για τους πολλούς!
Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν μπορούν να την κρύψουν όσες φιέστες και να στήσουν ανά την Ελλάδα.Όλα τα αντεργατικά μέτρα, που ψήφισαν οι προηγούμενοι, τα εφαρμόζουν στο ακέραιο και νομοθετούν ακόμα περισσότερα, που προστίθενται στα ήδη βαριά μέτρα, που έχουμε στις πλάτες μας.
Σε αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση δε διστάζει να μετατρέψει την Ελλάδα σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο πολέμου, για ν’ αναβαθμίσει τις επιδιώξεις του κεφαλαίου στο μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου της ευρύτερης περιοχής σε Βαλκάνια και Ανατολική Μεσόγειο.Για τα συμφέροντα των μονοπωλίων μας εμπλέκουν όλο και πιο βαθιά στο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, φέρνουν όλο και πιο κοντά τον πόλεμο.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν προσμένοντας σε καλύτερες τάχα μέρες από τα αφηγήματα της «μεταμνημονιακής εποχής», που αναφέρει στις «αναπτυξιακές» της φιέστες η κυβέρνηση.
Η σημερινή αρνητική κατάσταση, που αντιμετωπίζουμε στους χώρους δουλειάς και στη ζωή μας, δεν αλλάζει σκύβοντας το κεφάλι και καταπίνοντας τα νέα κυβερνητικά παραμύθια.
Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τη ζωή μας!
Είναι ανάγκη ακόμα περισσότεροι, ακόμα πιο αποφασιστικά να προετοιμάσουμε την απάντησή μας, να χαράξουμε το δρόμο της αντεπίθεσης, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας! Κάνουμε πλατύ κάλεσμα σε όλους τους συναδέρφους και απλώνουμε το χέρι να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον στην επίθεση που δεχόμαστε, να δυναμώσουμε τις ταξικές δυνάμεις σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε Σωματείο.
Η δική μας απάντηση είναι ότι σήμερα απεργούμε και παλεύουμε για:
- Αυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις, τις κοινωνικές παροχές.
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών αντιλαϊκών νόμων και των 3 μνημονίων.
- Επαναφορά, υποχρεωτικότητα των ΣΣΕ, κανένας κάτω από τα 751 ευρώ.
- Νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας
- Κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας
- Κάτω οι φόροι – να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο
- Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας
- Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου
- Να γίνουν προσλήψεις στα δημόσια Νοσοκομεία, στα σχολεία, μόνιμων πλήρους απασχόλησης εκπαιδευτικών και υγειονομικών όλων των ειδικοτήτων
Για εμάς τους εργαζόμενους ένας δρόμος υπάρχει: Ο δρόμος της οργάνωσης και της συλλογικής διεκδίκησης! Να αγωνιστούμε και να παλέψουμε με επίκεντρο τις ανάγκες μας. Να τους φωνάξουμε κατάμουτρα:
Η ανάπτυξή σας τσακίζει τη ζωή μας!
Αγώνας – οργάνωση και αντεπίθεση η επιλογή μας!
