Μια νέα σχολική χρονιά έχει ξεκινήσει σε μια ζοφερή και αρρωστημένη κοινωνική κατάσταση. Οι συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών μεγεθύνονται από την πανδημία που βρίσκεται σε εξέλιξη τους τελευταίους μήνες επιταχύνοντας την οικονομική κρίση, καθώς και τις σκληρές συνέπειές της σε βάρος των πιο αδύναμων κοινωνικών ομάδων. Η διάλυση των κοινωνικών υποδομών κατά παραγγελία των ΣΕΒ-ΕΕ και ΔΝΤ φέρουν την υπογραφή όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων.
Τώρα που η υγειονομική κρίση ενέσκηψε δριμύτερη και το υποβαθμισμένο σύστημα της Δημόσιας Υγείας αδυνατεί να την αντιμετωπίσει επαρκώς, (δεν υπάρχουν αντιδραστήρια για τα τεστ) η κυβέρνηση προβάλλει ξανά το δόγμα της «ατομικής ευθύνης», για να τα φορτώσει όλα στις πλάτες μας.
Με τα σχολεία κλειστά και με απαγόρευση συνελεύσεων επέβαλε και στο χώρο της παιδείας ρυθμίσεις που δύσκολα «θα περνούσαν» σε άλλες εποχές. Η τροπολογία για τη σύγχρονη εξ αποστάσεως «εκπαίδευση» και τη μετάδοση του μαθήματος, ο νόμος Κεραμέως (4692/2020) και τα μέτρα που τον συνοδεύουν, το «Νέο Λύκειο» των λίγων εκλεκτών, η τράπεζα θεμάτων, η βάση του 10, η αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών, τα νέα ωρολόγια και αναλυτικά προγράμματα που ενισχύουν το σχολείο της αγοράς και των δεξιοτήτων, ο Νόμος για τα ΕΠΑΛ της υποβάθμισης και της φθηνής κατάρτισης. Κεντρικός στόχος είναι οι περικοπές σε σχολεία και εκπαιδευτικούς.
Μέσα στο καλοκαίρι η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ ενεργοποίησε για πρώτη φορά το «προσοντολόγιο» του νόμου Γαβρόγλου που οδήγησε σε απολύσεις χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικούς απαξιώνοντας την προϋπηρεσία και το πτυχίο.
Το ΥΠΑΙΘ επιμένει στο συνωστισμό 25 και 27 παιδιών στα τμήματα και στα υγειονομικά ημίμετρα του … “παγουρίνου” (λες και τα παιδιά τόσον καιρό πίναν από τη στέρνα) και της μάσκας. Παράλληλα θεσμοθετεί τη λεγόμενη εξ αποστάσεως εκπαίδευση υποβαθμίζοντας την μόρφωση των παιδιών ενώ εισάγει «ευέλικτες» μορφές εργασίας και στην εκπαίδευση.
Σε αυτό το ασφυκτικό και «ανθυγιεινό» περιβάλλον για την υγεία, την παιδεία και τις δημοκρατικές ελευθερίες, μονόδρομος είναι ο αγώνας. Η αδράνεια και η αδιαφορία δεν αποτελούν στάση ζωής.
