Διανύουμε τον έβδομο χρόνο της εποχής των μνημονίων. Τα μνημόνια δεν είναι απλά προγράμματα περιοριστικών οικονομικών πολιτικών, αλλά στρατηγική νεοφιλελεύθερη επιδίωξη. Πλήττουν τους πιο ευαίσθητους κοινωνικούς τομείς, την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση.
Το Συνδικαλιστικό Κίνημα από το 2010 και μετά βρίσκεται σε συνεχή άμυνα. Δεν μπόρεσε να απαντήσει αποτελεσματικά στην επέλαση των μνημονιακών πολιτικών.
Κακές συνδικαλιστικές πρακτικές του παρελθόντος οδήγησαν στη συστηματική απαξίωση.
Η ευθεία σύνδεση παρατάξεων με κομματικούς μηχανισμούς ,η εξυπηρέτηση μικροπαραταξιακών λογικών, η ” συνδικαλιστική μονιμότητα” και η αναπαραγωγή του συνδικαλιστικού εαυτού, αποδυνάμωσαν την αναγκαία ΕΝΟΤΗΤΑ των εργαζομένων.
Το αποτέλεσμα ήταν το Συνδ. Κίνημα να δέχεται μόνο ήττες.
Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο :
Έχασαν το 40% του μισθού.
Έχασαν δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, επίδομα αδείας. Έχασαν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Έχασαν εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχασε ανθρώπινο δυναμικό. Απολύθηκαν μερικές χιλιάδες εργαζόμενοι, και πολλοί περισσότεροι εξωθήθηκαν σε πρόωρη σύνταξη και τώρα ζουν με συντάξεις πείνας.
Πρωτεργάτης αυτής της λαίλαπας ο σημερινός πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσατάκης.
Η μοναδική νίκη του Συνδ. Κινήματος ,μέχρι το τέλος του 2014 ήταν η ματαίωση στην πράξη, της αξιολόγησης του Μητσοτάκη που οδηγούσε κατευθείαν σε απολύσεις.
Το Συνδ. Κίνημα τα τελευταία δύο χρόνια , έχει σημειώσει ορισμένες καθοριστικές νίκες .
– Πρώτη σημαντική νίκη του Συνδ. Κινήματος ήταν η επιστροφή αρκετών χιλιάδων απολυμένων στις εργασίες τους όπως οι σχολικοί φύλακες και οι δημοτικοί αστυνόμοι.
– Γίνονται προσλήψεις μόνιμου προσωπικού από τους παλαιότερους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ.
– Το συνδ. κίνημα με τη δράση του σταμάτησε τις ραγδαίες μειώσεις μισθών. Μάλιστα με την εφαρμογή του νέου μισθολογίου,είδαμε για πρώτη φορά στα μνημονιακά χρόνια έστω και μικρές αυξήσεις ,οι οποίες βεβαίως σε καμιά περίπτωση δεν κρίνονται ικανοποιητικές
και δεν λύνουν το πρόβλημα.
– Άλλαξε το πειθαρχικό δίκαιο , επανήλθε το τεκμήριο της αθωότητας και εκατοντάδες εργαζόμενοι γλύτωσαν από την απόλυση.
– Η πιο σημαντική νίκη όμως , του συνδ. Κινήματος είναι ότι το κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας στους εργασιακούς χώρους του δημοσίου αποκαταστάθηκε.
Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο δεν έχουν πια τον φόβο της απόλυσης .
Άλλες νίκες που έφεραν οι αγώνες του συνδ.κινήματος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι:
- Οι ΙΔΑΧ μειωμένου ωραρίου έγιναν πλήρους ωραρίου και κανονικοί εργαζόμενοι.
- Μειώθηκε το ωράριο στις Βρεφονηπιοκόμους και στις συναφείς ειδικότητες.
- Παρατάθηκαν αυτοδίκαια οι συμβάσεις των εργαζομένων στην καθαριότητα γενικά μέχρι τέλους του 2015 και στη συνέχεια μέχρι τέλους του 2016 και 2017 βάζοντας φρένο στις ξέφρενες ιδιωτικοποιήσεις των υπηρεσιών καθαριότητας των Δήμων.
- Παρατείνονται οι συμβάσεις των εργαζομένων στα κοινωνικά προγράμματα.
- Τα πεντάμηνα της κοινωφελούς εργασίας έγιναν οκτάμηνα και προσλήφθηκαν χιλιάδες εργαζόμενοι με σύμβαση εργασίας.
- Οι μετακινήσεις προσωπικού δεν απαιτούν πλέον την σύμφωνη γνώμη των δημάρχων.
- Ψηφίστηκε η απελευθέρωση των προσλήψεων προσωπικού ΔΕ και ΥΕ στις ανταποδοτικές υπηρεσίες των Δήμων.
Όλα αυτά κατακτήθηκαν με τους αγώνες των εργαζομένων.
Η συνεχής και μονότονη πολιτική προβολή του “μαύρου”, ότι “τίποτα δεν γίνεται ,τίποτα δεν κινείται” σπέρνει απογοήτευση στους εργαζόμενους.
Όπως επίσης και με το να θέτουμε μεγαλεπήβολους στόχους , να βάζουμε τον πήχη ψηλά και να περνάμε μόνιμα από κάτω ,αποδομούμε και δεν χτίζουμε.
Οι απεργίες που προκηρύσσουν τα κεντρικά συνδικαλιστικά όργανα (ΑΔΕΔΥ , ΠΟΕ-ΟΤΑ ),
έχουν αποκτήσει εθιμοτυπικό χαρακτήρα. Γίνονται χωρίς προετοιμασία και χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι διαθέσεις των εργαζομένων , με αποτέλεσμα την μικρή συμμετοχή και την “κούραση” των εργαζομένων και της κοινωνίας . Το γεγονός αυτό οδηγεί στην απαξίωση της απεργίας ως κορυφαίου μέσου πάλης και διεκδίκησης.
Ευθύνες έχουν όλα τα συνδικαλιστικά στελέχη ανάλογα με τη θέση στην οποία βρίσκονται και ανάλογα με το χρόνο που βρίσκονται σε αυτήν την θέση.
Έχουμε διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες , αντιλήψεις , θέσεις, απόψεις.
Έχουμε διαφορετικά πολιτικά πιστεύω.
Ας κρατήσει ο καθένας την αλήθεια του και ας προσπαθήσουμε να συνεννοηθούμε.
Μπορεί το συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα να θέσει τρεις στόχους και να τους διεκδικήσει συντεταγμένα :
- Συλλογικές συμβάσεις εργασίας που είναι η καρδιά του συνδικαλιστικού κινήματος.
- Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
- Σταδιακή αποκατάσταση των απωλειών με στοιχεία και νούμερα.
Αν και τώρα δεν μπορέσουμε να συνεννοηθούμε και η κάθε παράταξη κοιτάζει κοντόφθαλμα τα μικροπαραταξιακά της οφέλη θα πάμε ακόμη πιο κάτω στην πλήρη και οριστική απαξίωση.
Για την ΕΝΩΤΙΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
Δημητρίου Σταύρος
