Ο Βουλευτής Καρδίτσας και τ. Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, κ. Σπύρος Ταλιαδούρος, κατά τη συζήτηση της επερώτησης για την συνέχιση του έργου της εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου, που έλαβε χώρα χθες, στη Βουλή, τόνισε στην ομιλία του ότι αυτό το έργο είναι έργο περιβαλλοντικό και ταυτόχρονα ενεργειακό. Κάλεσε δε την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της ώστε να παρακαμφθούν εμπόδια και να ολοκληρωθεί η κατασκευή του.
Ειδικότερα στη Βουλή μεταξύ των άλλων τόνισε και τα εξής:
« Το έργο της μερικής μεταφοράς νερού στη Θεσσαλία από τoν άνω ρου του Αχελώου είναι έργο ζωής, έργο πολλαπλής χρησιμότητας. Είναι έργο αρδευτικό, υδρευτικό, ενεργειακό και πρωτίστως περιβαλλοντικό, όπως άλλωστε ήταν και το έργο της πρώτης εκτροπής παραποτάμου του Αχελώου στη Θεσσαλία, που δημιουργήθηκε εκτός των άλλων και το πανέμορφο τοπίο της λίμνης Πλαστήρα που αποτελεί πλέον «ένα με τη φύση».
Βρίσκεται σε πλήρη συμβατότητα με τις αρχές της αειφορίας καθώς συμβάλλει ισόρροπα στους τρεις πυλώνες της,
- στην αγροτική ανάπτυξη, κάτω από το πρίσμα της νέας ΚΑΠ
- στην αναγκαιότητα της περιβαλλοντικής αποκατάστασης του υδατικού περιβάλλοντος της Θεσσαλίας και
- στην κοινωνική συνοχή, καθώς συμβάλλει στην περιφερειακή ανάπτυξη και εμποδίζει την απερήμωση της ελληνικής υπαίθρου.
Το θέμα είναι κυρίως πολιτικό. Η Κυβέρνηση οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της ώστε να παρακαμφθούν όλα τα εμπόδια, όπως έπραξαν, σε αντίστοιχες περιπτώσεις, οι Κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Ολλανδίας για την κατασκευή δύο αυτοκινητοδρόμων, υποστηρίζοντας την ύψιστη εθνική σημασία των έργων. Το ίδιο άλλωστε έπραξε και η Ελλάδα στη μεταφορά νερού από τον Εύηνο και το Μόρνο προς το λεκανοπέδιο της Αττικής, αφού προτάχθηκε η ανάγκη για υδροδότηση των κατοίκων της Αθήνας.
Δεν μπορεί να συνεχίζεται άλλο η διγλωσσία και οι ανέξοδες υποσχέσεις, που υποσκάπτουν την προοπτική συνέχισης ενός έργου περιβαλλοντικού και ταυτόχρονα αρδευτικού, υδρευτικού και ενεργειακού, με πολλαπλά οφέλη για τη χώρα.
Απαίτηση της ελληνικής κοινωνίας είναι η ολοκλήρωση του έργου . Και αυτό διότι πώς αλήθεια μπορεί, να αμφισβητηθεί η περιβαλλοντική συνεισφορά του έργου, όταν η μείωση των βροχοπτώσεων ή αντίθετα, οι έντονες βροχοπτώσεις, αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, απειλούν με ερημοποίηση τον Θεσσαλικό κάμπο ή επιφέρουν καταστροφές σε καλλιέργειες και άλλες οικονομικές δραστηριότητες, όπως συνέβη πρόσφατα με την υπερχείλιση της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου, που προκάλεσε σημαντικές καταστροφές στους αλιείς της περιοχής;
Το νερό που θα μεταφέρεται στη Θεσσαλία από τον άνω ρου του Αχελώου είναι νερό που επί χρόνια καταλήγει στη θάλασσα και χάνεται αναξιοποίητο. Σήμερα δεν έχουμε πια την πολυτέλεια αλλά ούτε και το δικαίωμα να αδιαφορήσουμε έστω και για μια σταγόνα από αυτό, το ανανεώσιμο υδατικό απόθεμα καθώς δεν μας έχει απομείνει καθόλου μόνιμο απόθεμα.
Το πρόσχημα του «μη οικολογικού και του μη περιβαλλοντικού» καταρρέει σαν χάρτινος πύργος όταν η αποκατάσταση των υποβαθμισμένων υδατικών συστημάτων παραπέμπει μονόδρομα στην εφαρμογή μεθόδων τεχνητού εμπλουτισμού. Όταν η χώρα αντιμετωπίζει θέμα βιωσιμότητας του αγροτικού τομέα. Αντίθετα, η μη συνέχιση του έργου είναι θέμα καθαρά «αντιοικοινομικό», καθώς σε μια κρίσιμη οικονομική συγκυρία για το κράτος πετάμε τα 400 εκ. που ήδη έχουν δοθεί για την υλοποίηση του 86% του έργου, το οποίο και θα αναγκαστούμε να το αποπληρώσουμε κανονικά και δεν θα το επωφεληθούμε προς όφελος της αειφορίας, της πράσινης ανάπτυξης και της ευημερίας του τόπου μας.
Η κυβέρνηση ας αναλάβει τις ευθύνες της.»
