Συνέντευξη για τα τρέχοντα θέματα πολιτικής επικαιρότητας έδωσε στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ ο βουλευτής του Νομού μας Ντίνος Ρόβλιας. Για το Μνημόνιο λέει δεν είναι ούτε ο μάγος με τα δώρα, ούτε ο κακός δράκος. Τάσσεται κατά του τεμαχισμού της ΔΕΗ και της πώλησης των τεμαχίων της. Λέει όχι στις απολύσεις, τονίζοντας ότι η εξυγίανση των οργανισμών σημαίνει σωστή και δίκαιη κατανομή του ανθρώπινου δυναμικού. Τονίζει ότι μέσα στα όρια του Μνημονίου μπορούν να ασκηθούν προοδευτικές πολιτικές. Βλέπει αναθέρμανση της αγοράς μέσα από τον τουρισμό, τις κατασκευές και την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου και αποφεύγει να τοποθετηθεί για τα σενάρια περί ανασχηματισμού θεωρώντας ότι η συζήτηση αυτή δεν είναι πολιτική επί της ουσίας. Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής:
–Κύριε Ρόβλια, η κυβέρνηση έλαβε σκληρά μέτρα και πολλοί λένε ότι θα αντιμετωπίσει ένα «θερμό» φθινόπωρο. Συμφωνείτε;
Οι καλόπιστοι πολίτες, ανεξάρτητα της πολιτικής τους τοποθέτησης, έχουν αντιληφθεί στην ουσία του τον μονόδρομο των οικονομικών μέτρων. Το σύνθημα του Γιώργου Παπανδρέου «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» ακριβώς σημαίνει «ή παλεύουμε ή πτωχεύουμε». Ως χώρα είχαμε δύο επιλογές: Η μια επιλογή ήταν η πτώχευση, που σημαίνει αδυναμία δανεισμού, που σημαίνει παύση πληρωμών μισθών και συντάξεων, που συνεπάγεται κοινωνικό χάος. Η άλλη επιλογή ήταν αυτό που γίνεται τώρα, δηλαδή προσπαθούμε όλοι να ανατάξουμε την οικονομία, προσαρμόζοντας προσωρινά τις ανάγκες μας στα δραματικά δεδομένα και συνεισφέρουμε ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του. Στην βάση αυτή δεν αναμένω ένα «θερμό» φθινόπωρο. Το αποκλείει η ίδια η λογική.
–Είστε δηλαδή αισιόδοξος;
Την άποψη ότι είμαστε δήθεν μια χώρα σε κατάθλιψη, δεν την ασπάζομαι. Είμαστε μια χώρα σε δύσκολη καμπή. Πληρώνουμε τώρα συνολικά για λάθη του παρελθόντος, της απίστευτης πενταετίας Καραμανλή. Η δύσκολη καμπή θα ξεπεραστεί. Ο Έλληνας είναι από τη φύση του αισιόδοξος και αποτελεσματικός. Είναι όμως και ατίθασος. Οι καταστάσεις επιβάλλουν στόχους και αποτελέσματα. Για να τα πετύχουμε πρέπει να τηρήσουμε με πολιτική υπευθυνότητα ένα πρόγραμμα. Ακόμη κι αν αυτό είναι, προς το παρόν, σκληρό.
–Εννοείτε προφανώς το Μνημόνιο…
Δεν συγκαταλέγομαι στους μνημονιολόγους, στους μνημονιολάτρες ή στους μνημονιομάχους. Το Μνημόνιο είναι μια συμφωνία με τους δανειστές μας, που θέλουν να μην χάσουν τα χρήματα που μας δανείζουν. Δεν είναι ούτε ο μάγος με τα δώρα, ούτε ο κακός δράκος. Είναι ένα εργαλείο σταθεροποίησης και εξόδου από την κρίση. Μέσα στα όρια του Μνημονίου μπορούν να ασκηθούν πολιτικές από την κυβέρνησή μας. Εκεί είναι, αν θέλετε, το μεγάλο στοίχημα: Να προσαρμοστούν θετικά οι πολιτικές μας μέσα στις τραγικές καταστάσεις που παραλάβαμε, ώστε να τις αλλάξουμε, να τις κάνουμε καλύτερες για τον πολίτη. Όσοι επαγγέλλονται αορίστως και νεφελωδώς άλλες «λύσεις», ευχάριστες στ’ αυτιά, αλλά φανταστικές και ανύπαρκτες, δεν προσφέρουν καλή υπηρεσία στον τόπο, ούτε φαίνεται να έχουν αντιληφθεί το μέγεθος των ιστορικών τους ευθυνών.
–Ποια είναι τα περιθώρια άσκησης πολιτικής εντός του Μνημονίου, κατά την άποψή σας;
Είναι αυτά που χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη ή την έλλειψη ευαισθησίας, είναι αυτά που συναρτώνται με την προοδευτική πολιτική αντίληψη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου, που μπορεί να αναδειχθεί ακόμα και μέσα σ’ ένα τεχνοκρατικό Μνημόνιο. Το Μνημόνιο και η τρόικα δεν επιβάλλουν και δεν μπορούν να επιβάλλουν συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το αποτέλεσμα, για το οποίο υπάρχουν περισσότερα του ενός «μονοπάτια». Άλλα είναι εύκολα και οδυνηρά, άλλα είναι πιο πολύπλοκα και λιγότερο οδυνηρά. Για παράδειγμα: ζητούμενο είναι η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, με τελικό στόχο καλύτερες και φθηνότερες υπηρεσίες για τον πολίτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τεμαχιστεί η ΔΕΗ και να πουληθούν τα τεμάχιά της. Δεν θα διαλύσουμε μια επιχείρηση στρατηγικού εθνικού χαρακτήρα, που είναι ο μεγάλος και βασικός «παίχτης» της αγοράς ενέργειας για να την απελευθερώσουμε. Υπάρχουν άλλες συγκεκριμένες πολιτικές στην κατεύθυνση αυτή, που καθυστέρησαν, αλλά προωθούνται ήδη. Ένα άλλο παράδειγμα είναι αυτό που έχει να κάνει με τον περιορισμό των υπαλλήλων στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ακούω να μιλάνε για 250.000 λιγότερους υπαλλήλους. Όποιοι σκέφτονται απολύσεις, θα πρέπει πρώτα -πρώτα να διαβάσουν το Σύνταγμα και ύστερα να καταλάβουν ότι ταυτόχρονα μ’ αυτές θα μετράνε ισάριθμους ανέργους. Ανέργους, επιπλέον αυτών που ήδη υπάρχουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε οικονομικό και κυρίως κοινωνικό κόστος. Η εξυγίανση δεν σημαίνει απολύσεις. Σημαίνει σωστή και δίκαιη κατανομή του ανθρώπινου δυναμικού. Υπάρχουν υπηρεσίες και οργανισμοί που έχουν ανάγκη από προσωπικό και που μπορούν και οφείλουν να υποδεχθούν πλεονάζον προσωπικό από άλλους φορείς. Αυτό ναι, θα πρέπει να γίνει, ακόμη κι αν κάποιοι «ξεβολευτούν». Οι καιροί δεν επιτρέπουν πολυτέλειες.
–Παράλληλα με την λιτότητα ζητείται η αναθέρμανση της αγοράς. Μήπως αυτή καθυστερεί;
Η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες έχει υποστεί ένα σοκ. Προσγειώθηκε από την εικονική πραγματικότητα του κ. Καραμανλή στην σκληρή πραγματικότητα. Αυτό δικαιολογεί μια ανακατανομή προτεραιοτήτων, κάτω μάλιστα από ειδικές και σκληρές συνθήκες. Άρα η φιλολογία γύρω από την δήθεν καθυστέρηση των μέτρων ανάπτυξης δεν δικαιολογείται. Κατά την άποψή μου υπάρχουν «ατμομηχανές» ικανές να «τραβήξουν» την οικονομία μας στην ανηφόρα. Είναι για παράδειγμα, ο τουρισμός, ο τομέας των κατασκευών, και η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου. «Ατμομηχανές» δοκιμασμένες. Το μεγάλο πρόβλημα που πρέπει να το προλάβουμε, είναι αυτό της ανεξέλεγκτης αύξησης της ανεργίας. Όλοι μπορούμε να ζήσουμε με λιγότερα χρήματα, η ανεργία όμως σε μεγάλα ποσοστά, μπορεί να φέρει μεγάλη κοινωνική αναστάτωση. Για να την αντιμετωπίσουμε λοιπόν, θα πρέπει να αναθερμάνουμε τομείς, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, άμεσης «απόδοσης» στο επίπεδο της απασχόλησης.
–Τάσσεστε υπέρ του ανασχηματισμού στην κυβέρνηση;
Δεν μου επιτρέπεται να τοποθετηθώ – και μάλιστα δημοσίως – για ένα θέμα της αποκλειστικής αρμοδιότητας του Πρωθυπουργού. Πολλώ μάλλον, όταν πιστεύω ότι η συζήτηση αυτή, ούτε πολιτική είναι επί της ουσίας, ούτε προσφέρει κάτι θετικό. Αντίθετα, μπορεί να αποσυντονίσει και να δημιουργήσει προβλήματα.
