Από τη Ν.Α., τον Δήμο Καρδίτσας και τη Δ/νση Δ.Ε.
Την Πέμπτη 15 Ιανουαρίου στις 12 το μεσημέρι στο Κλειστό Γυμναστήριο Καρδίτσας με κεντρικό ομιλητή τον κ. Ιαβέρη.
Με σύνθημα «η οδήγηση δεν είναι παιχνίδι», η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καρδίτσας, ο Δήμος Καρδίτσας και η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ξεκινούν μια σειρά εκδηλώσεων για την ενημέρωση των πολιτών και κυρίως των μικρών παιδιών για την οδική ασφάλεια αρχικά σαν πεζοί και στη συνέχεια σαν μελλοντικοί οδηγοί. Για το λόγο αυτό διοργανώνεται την Πέμπτη στις 12 το μεσημέρι στο Κλειστό Γυμναστήριο Καρδίτσας σχετική ημερίδα με κεντρικό ομιλητή τον οδηγό αγώνων και πρωταθλητή κ. Ιαβέρη. Οι παραπάνω φορείς παραχώρησαν συνέντευξη τύπου, προσκαλώντας όλα τα παιδιά να συμμετάσχουν στην ημερίδα.
Ο κ. Αλεξάκος
Ο Νομάρχης Καρδίτσας κ. Αλεξάκος τόνισε ότι το έτος 2009 έχει χαρακτηριστεί ως έτος οδικής ασφάλειας και γι’αυτό είναι σημαντικό να δοθεί προτεραιότητα στην ενημέρωση των πολιτών για μείωση των ατυχημάτων, αφού η Ελλάδα στατιστικά είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα με τα περισσότερα ατυχήματα. Το ίδιο επεσήμανε και ο Διευθυντής της Δ.Ε. κ. Τζέλλος ο οποίος υπογράμμισε πως αυτή η συνεργασία μόνο προς όφελος των παιδιών μπορεί να αποβεί.
Ο κ. Γεννάδιος
Τέλος, ο Αντιδήμαρχος Καρδίτσας κ. Γιάννης Γεννάδιος, τόνισε:
«Στο Δήμο Καρδίτσας, από το 2001, λειτουργεί το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής, στο οποίο διεξάγονται εξειδικευμένα μαθήματα κυκλοφοριακής αγωγής, κυρίως σε μαθητές της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Ο ρόλος ενός Δήμου μέχρι πρότινος, στο θέμα της οδικής ασφάλειας των πολιτών, όφειλε να είναι τουλάχιστον επικουρικός, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε ότι σύμφωνα με πολλές στατιστικές καταγραφές, το μεγαλύτερο ποσοστό ατυχημάτων συμβαίνει σε αστικές περιοχές.
Ο ρόλος όμως ενός σύγχρονου Δήμου οφείλει να είναι πρωτοπόρος, να συνοδεύεται από την ανάληψη συγκεκριμένων δράσεων όπως οι μελέτες βελτίωσης της προσβασιμότητας σε χώρους δημόσιου ενδιαφέροντος, όπως για παράδειγμα στα σχολεία.
Οι πολιτικές για την οδική ασφάλεια στη χώρα μας υπήρξαν κατά διαστήματα τουλάχιστον αμήχανες. Το θέμα της οδικής ασφάλειας αντιμετωπίστηκε συχνά με καλοπροαίρετες επισημάνσεις. Η προτροπή να μην κυκλοφορούν ασυνόδευτοι οι ηλικιωμένοι ή τα παιδιά, εξέφρασε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τα αδιέξοδα της οδικής ασφάλειας στην Ελλάδα. Γιατί αν το σκεφτεί κανείς λίγο, αυτό σημαίνει ότι άνθρωποι κατά βάση υγιείς θα έπρεπε να απομακρυνθούν από το βάδισμα, τον πλέον φυσικό τρόπο ήπιας άσκησης, καθώς επίσης και έναν αναπόφευκτο (σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό) κοινωνικό αποκλεισμό που συνεπάγεται η στέρηση των αυτονόητων φυσικών μας δικαιωμάτων.
Μια άλλη εμμονή που μπορεί να διακρίνει κανείς ακόμη και σήμερα, είναι η έμφαση που δίνεται στη μείωση της επίπτωσης των συγκρούσεων των οχημάτων, αντί της αποφυγής των συγκρούσεων. Έτσι έχουμε φτάσει να τιμωρείται αυτός που δεν χρησιμοποιεί ζώνη ασφαλείας ή κράνος με πρόστιμο τριπλάσιο από αυτόν π.χ. που καταλαμβάνει με τη μηχανή του ή το αυτοκίνητο του το πεζοδρόμιο και θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των διερχόμενων πεζών αναγκάζοντάς τους να περπατούν στο οδόστρωμα.
Τα τελευταία χρόνια έχει εφαρμοστεί σε πολλές πόλεις της ΕΕ συνειδητή πολιτική αποθάρρυνσης της μηχανοκίνητης κυκλοφορίας με εκτεταμένες (πραγματικές) πεζοδρομήσεις και προσπάθεια μείωσης της ταχύτητας των οχημάτων με τεχνικές κυκλοφοριακού κατευνασμού. Ο ρόλος εδώ του Δήμου είναι προφανής και οι απαιτήσεις αλλά και οι προσδοκίες των πολιτών από κάθε Δημοτική Αρχή, είναι τεράστιες.
Τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε επίπεδα βέβαια που ξεφεύγουν από τον έλεγχο των Δήμων, σε επίπεδα δηλαδή και εθνικών δικτύων, προκαλούν ανησυχία: 1,3 εκατομμύρια τροχαία ατυχήματα ετησίως προκαλούν 43.000 θανάτους και 1,7 εκατομμύρια τραυματισμούς.
Το θέμα αυτό εξετάζεται με μεγάλη προσοχή σε όλη την ΕΕ και, στο πλαίσιο αυτό, έχει προταθεί ένας φιλόδοξος στόχος: η μείωση του αριθμού των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων κατά 50%, από το 2001 ως το 2010.
H οδική ασφάλεια όμως αφορά κάθε φορέα όπως και κάθε πολίτη χωριστά.
Από πλευράς του Δήμου, προχωρούμε στην εφαρμογή των απαραίτητων παρεμβάσεων ώστε να διευκολυνθεί η μετακίνηση κάθε πολίτη, χωρίς βέβαια να πάψουμε να τονίζουμε την ανάγκη για ελάττωση της χρήσης των μηχανοκίνητων οχημάτων και για ενθάρρυνση του βαδίσματος και της ποδηλατοκίνησης, ώστε η πόλη μας να αποκτά καθημερινά ένα περισσότερο ασφαλές, φιλικό προς το περιβάλλον και ανθρώπινο πρόσωπο».
