Η Ελλάδα βρίσκεται στο πιο αποφασιστικό σταυροδρόμι της σύγχρονης ιστορίας της.
Δυόμιση χρόνια μετά το δραματικό καλοκαίρι του 2012, οπότε η ευρωπαϊκή πορεία και η διεθνής παρουσία της χώρας είχαν φτάσει στο «μηδέν», χάρη στις μεγάλες προσπάθειες της κυβέρνησης και στις ανείπωτες θυσίες του Ελληνικού λαού, η πατρίδα μας ξέφυγε από το «χείλος του γκρεμού». Άφησε πίσω τον εφιάλτη της οικονομικής χρεοκοπίας και της κοινωνικής κατάρρευσης. Μέσα από πρωτοφανείς σε ένταση και έκταση μεταρρυθμίσεις, αλλά και πρωτόγνωρες σε δυσκολίες δοκιμασίες των πολιτών της, η Ελλάδα πέτυχε να αλλάξει πορεία. Κατόρθωσε να μπει, μετά μια παρατεταμένη περίοδο αστάθειας, ξανά σε τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης και ελπιδοφόρας προοπτικής. Απαλλαγμένη από τις κακοδαιμονίες του παρελθόντος και διδαγμένη από τα λάθη που παραλίγο να επιφέρουν την καταστροφή, μπορεί πια να ατενίζει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία. Αρκεί να συνεχίσει με συνέπεια στον ίδιο δρόμο.
Δυστυχώς, σ’ αυτήν την κρίσιμη καμπή της εθνικής πορείας, υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που ζητούν να σταματήσουμε την προσπάθεια στη μέση του δρόμου. Παριστάνουν ότι έχουν το «μαγικό ραβδί» για να δώσουν «εύκολες λύσεις» σε δύσκολα προβλήματα, ενώ γνωρίζουν πως αυτή η πρακτική του «λεφτά υπάρχουν» μας οδήγησε στα αδιέξοδα που με αιματηρές θυσίες αγωνιζόμαστε σήμερα να ξεπεράσουμε.
Υπόσχονται επιστροφή στο καταστροφικό παρελθόν, ενώ η χώρα είναι επιτακτική ανάγκη να συνεχίσει στο δρόμο προς το μέλλον. Αυτό ακριβώς είναι το πραγματικό δίλημμα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου.
Το αν η Ελλάδα θα συνεχίσει σταθερά προς το Αύριο, ή αν θα γυρίσει πίσω στο καταστροφικό παρελθόν. Αν θα προστατεύσουμε ως κοινωνία όσα με μόχθο και θυσίες κατακτήσαμε, ή αν θα τα «τινάξουμε όλα στον αέρα», στερώντας από τη γενιά μας την ελπίδα και από τα παιδιά μας την προοπτική για ένα καλύτερο Αύριο.
Σε αυτόν το δύσκολο αγώνα που έχουμε μπροστά μας, συμμετέχω όπως έκανα όλα αυτά τα χρόνια της ακατάλυτης μεταξύ μας σχέσης εμπιστοσύνης, με το ίδιο πάντα υψηλό αίσθημα ευθύνης, την ίδια συνείδηση αποστολής και την ίδια απόφαση ανιδιοτελούς προσφοράς. Έχω επίγνωση των δυσχερειών, αλλά και τη βεβαιότητα ότι με τη δύναμη της συνεργασίας και με βάση την εντιμότητα και την ειλικρίνεια που διαχρονικά διέκρινε την κοινή μας πορεία, μπορούμε να αξιοποιήσουμε την κρίση και να την κάνουμε ευκαιρία για την ανάπτυξη και την ευημερία του Νομού μας, της Καρδίτσας, στην ευρωπαϊκή Ελλάδα του Αύριο.
Ζητώ τη στήριξή σας για να συνεχίσω τον αγώνα που ξεκινήσαμε για την ανάπτυξη της Καρδίτσας. Στο Νομό μας την περίοδο 2004 – 2009, συντελέστηκε μεγάλο έργο. Ειδικά στον τομέα της εκπαίδευσης, τέθηκαν οι βάσεις για να αποκτήσει σύγχρονη υποδομή-εφαλτήριο ανάπτυξης και προόδου. Στην Α/βάθμια και Β/βαθμια εκπαίδευση, ανεγέρθηκαν 36 νέα σχολεία και 5 εργαστήρια, έγιναν βελτιώσεις σε πάνω από 70 σχολεία, και πάνω από 150 σχολεία απέκτησαν νέο τεχνολογικό εξοπλισμό. Εξίσου σημαντικές υπήρξαν παρεμβάσεις όπως η αναβάθμιση της Κτηνιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Επίσης, η ίδρυση δύο νέων Τμημάτων ΤΕΙ, με κτιριακή και υλικοτεχνική αναβάθμιση, όπως η κατασκευή σύγχρονου κτιρίου του Τμήματος Ξύλου και Επίπλου καθώς και η κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων τους.
Τα έργα αυτά στήριξαν την ανάπτυξη της Καρδίτσας αφού 1600 φοιτητές σπουδάζουν στον τόπο μας και τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα μπορούν να στηρίξουν επιστημονικά την ανάπτυξη του αγροτικού και κτηνοτροφικού τομέα της Καρδίτσας. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί.
Ζητώ τη στήριξή σας για να συμβάλω με την εμπειρία και όλες μου τις δυνάμεις ώστε να κινητοποιήσουμε πόρους και χρηματοδοτικά μέσα και να καταστρώσουμε το σχεδιασμό που θα επιτρέψει να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και τα μέχρι τώρα κεκτημένα της Καρδίτσας για να βοηθήσουμε ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους να κάνουν πράξη το δικό τους δικαίωμα στο όνειρο σε μια Ελλάδα πραγματικά δημοκρατική, ανεπτυγμένη και κοινωνικά δίκαιη. Μαζί κρατήσαμε την ελπίδα ζωντανή, μαζί θα κάνουμε πράξη την ανόρθωση της πατρίδας.
