Πλήθος κληρικών και ευσεβών χριστιανών συνέρρευσαν προσκυνητές του Αγίου Νικολάου επισκόπου Μύρων της Λυκίας, στον ομώνυμο Ιερό Ναό της πόλεώς μας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος, χοροστάτησε στην ακολουθία του Εσπερινού, επί τη ιερά μνήμη του Αγίου και ευλόγησε τους άρτους.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Θεόκλητος Δήμου, εξαίροντας το χαριτωμένο από τον Κύριο της Δόξης πρόσωπο και τις αρετές του Αγίου Νικολάου.
Προ της απολύσεως, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ευχαρίστησε τον π. Θεόκλητο για τον μεστό και θεολογικό του λόγο.
Ο βίος του Αγίου Νικολάου
Ο Άγιος Νικόλαος, είναι από τους γνωστότερους και δημοφιλέστερους Αγίους της Χριστιανικής Πίστεως και μάλιστα της Οικουμενικής Ορθοδοξίας και τούτο, γιατί, όπως διαβάζουμε στο ιερό συναξάρι του:
«Ο Νικόλαος, πρέσβυς ων εν γη μέγας,και γης αποστάς εις το πρεσβεύειν ζέει».
Ο Άγιος Νικόλαος, ως άνθρωπος του Θεού και μυσταγωγός των υπέρ νούν, «όλως ανατεθείς τω Κυρίω», με την ενάρετη και παναγία ζωή του νουθέτησε, δίδαξε, φώτισε, στήριξε, έσωσε, θαυματούργησε, προστάτευσε και βοήθησε όχι μόνο τους τότε χριστιανούς των Μύρων, αλλά και όλου του κόσμου, εδώ και δεκαοκτώ ολόκληρους αιώνες από τη γέννησή του, την αγία βιοτή και την οσία κοίμησή του.
Η γέννηση του Αγ. Νικολάου τοποθετείται στο β΄ μισό του Γ΄ αιώνα στα Πάταρα της Μικράς Ασίας. Οι γονείς του, ενώνοντας τη φιλομουσία με την ευσέβεια, φρόντισαν επιμελώς για τη σωστή και άρτια εκπαίδευσή του. Και πράγματι ο νεαρός Νικόλαος ηύξανε προκόπτων σε θερμότητα πίστεως, σε πλούτο γνώσεως και σε διαγωγή σώφρονα και άμεμπτη. Διέπρεψε στη μοναχική πολιτεία και για τις πολλές αρετές του χαρακτηρίζεται από την Εκκλησία «κανόνας πίστεως, εικόνα πραότητος και εγκρατείας διδάσκαλος». Έλαβε μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. στην Νίκαια της Βιθυνίας. Ανεδείχθη «Μύρων αρχιεράχης μέγας» «φρουρός και πρόεδρος σεπτός και στύλος απερίτρεπτος» για σαράντα χρόνια.
Κοιμήθηκε σύμφωνα με τις πηγές ανάμεσα στα έτη 345-352. Με το θάνατο του Αγίου τα ορφανά έκλαψαν, διότι έχασαν τον πατέρα τους˙ οι φτωχοί θρήνησαν, διότι αποστερήθηκαν τον τροφέα τους˙ οι ξένοι δάκρυσαν, διότι τους έλειψε ο δικός τους άνθρωπος˙ οι ναύτες πόνεσαν, διότι απώλεσαν τον κυβερνήτη τους, οι κάτοικοι των Μύρων και όλος ο κόσμος της Λυκίας θρήνησαν, διότι έχασαν ένα τέτοιο ποιμένα και διδάσκαλο˙ οι γέροντες αναστέναξαν από την καρδιά τους, διότι απέθανε το στήριγμά τους και η βακτηρία τους. Όλων τα μάτια δάκρυσαν, διότι όλοι είχαν και έναν προσωπικό λόγο να θρηνήσουν με το θάνατο του μεγαλωνύμου μεταξύ των αγίων και ορθοτόμου της Εκκλησίας ιεράρχη τους, Νικολάου.
Ο Άγ. Νικόλαος «φιλοστοργότατος πάντων πατήρ των πιστών» ενσάρκωσε το πρότυπο του αυθεντικού ανθρώπου και Επισκόπου. Και το πρότυπο αυτό το έκαμε να επιβληθεί και να ζήσει, με τον τρόπο της ζωής του, με το παράδειγμά του, με τις θαυματουργικές παρεμβάσεις του, με την παρουσία στη θρησκευτική και ηθική όλων αυτών, οι οποίοι τον τίμησαν και τον τιμούν ως άγιο.
Ο Άγιος Νικόλαος «πηγή θαυμάτων ανελλιπής» υπήρξε το ιερό εκείνο πρόσωπο της Εκκλησίας μας, που τιμάται και δοξάζεται από όλο το χριστιανικό κόσμο και στα τέσσερα άκρα της γης.
Ο Άγιος υπήρξε πρωταγωνιστής μιας πρωτότυπης ελεημοσύνης. Είναι γνωστή η διήγηση του πλούσιου από τα Πάταρα πατέρα με τα τρία κορίτσια, πού κάποτε πτώχαινε και βρέθηκε μπροστά στον κίνδυνο να καταστραφεί αυτός και οι κόρες του κοινωνικά. Ως γνωστό, οι βιογράφοι του αγίου γράφουν, ότι έτρεξε ο άγιος σε βοήθειά τους, τρείς κατά σειρά νύκτες και κρυφά, ανώνυμα, σιωπηλά, έρριξε τρία βαλάντια χρυσές λίρες, με τις οποίες έβγαλε τα δυστυχισμένα αυτά πρόσωπα από την αγωνία και το άγχος της φτώχειας και της ντροπής, πού κινδύνευαν να περιπέσουν.
Δίκαια, στις βιογραφίες, αναφέρεται ο Άγιος ως προστάτης των κινδυνευόντων στις θάλασσες και γενικά ως ο Άγιος των θαλασσινών. Το ιερό εικόνισμά του δεσπόζει στις γέφυρες των πλοίων, μικρών και μεγάλων, του πολεμικού και του εμπορικού μας στόλου, που διασχίζουν τους ωκεανούς και τις θάλασσες, αλλά και στο εικονοστάσι των σπιτιών των ευσεβών χριστιανών μας, για να προστατεύει από κάθε πειρασμό και δύσκολες περιστάσεις τους ανθρώπους, όπου κι αν αυτοί βρίσκονται και ταξιδεύουν, στη θάλασσα και στην ξηρά.
