Επιμνημόσυνη δέηση έκανε ο Δήμος Μουζακίου στη μνήμη του ολοκαυτώματος της πόλης από τους Γερμανούς (1943-2017). Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η Αντιδήμαρχος Μουζακίου κ. Λίτσα Τσιούφη η οποία ανέφερε τα παρακάτω:
«Είμαι βαθιά συγκινημένη, που συμπληρώνονται σήμερα εβδομήντα τέσσερα χρόνια από την ημέρα που το ιστορικό Μουζάκι γνώρισε μια πρωτόγνωρη καταστροφή από τις ξένες δυνάμεις της κατοχής.Στις 8/6/1943 το ιστορικό Μουζάκι βίωσε τη σκληρότητα των Ιταλών κατακτητών. Τα ιταλικά στρατεύματα ξεκίνησαν από τα Τρίκαλα, προκειμένου να χτυπήσουν κάθε επαναστατική αντάρτικη αντίσταση του ΕΛΑΣ στα ορεινά της Δ. Θεσσαλίας σκορπώντας ολοκληρωτική καταστροφή στο πέρασμα τους. Στο άκουσμα της είδησης αυτής προκλήθηκε κύμα ανησυχίας και αναστάτωσης στον άμαχο πληθυσμό του Μουζακίου. Όλοι οι κάτοικοί του είχαν μετοικήσει μπροστά από μήνες στα δάση του Μουζακίου όπου ζούσαν μέσα σε σπηλιές και σε καλύβες εγκαταλείποντας στη διάθεση των κατακτητών ότι με κόπο είχαν δημιουργήσει.
Το σχέδιο των Ιταλών ήταν να περάσουν μέσω των στενών Μουζακίου και Πύλης στους ορεινούς όγκους των Αγράφων εξοντώνοντας οποιαδήποτε μορφή αντάρτικων δυνάμεων. Οι αντάρτες της περιοχής με αρχηγούς το Μίμη – Τάσο Μπουκουβάλα, τον Γεώργιο Ζαρογιάννη και το Θανάση Κουφοδήμο παρατάχθηκαν σε δύο μέτωπα για την προστασία των δύο στενών Μουζακίου και Πόρτας
Η σύγκρουση μεταξύ Ιταλών και ανταρτών ήταν θυελλώδης. Οι Ιταλοί βρέθηκαν μπροστά σε απρόσμενη αντίσταση. Στο πεδίο της μάχης που απλώνονταν μεταξύ Πόρτας – Μπελέτσι και Διάσελας έπεσαν νεκροί και τραυματίστηκαν αρκετοί Ιταλοί. Έπειτα από αλλεπάλληλες επιθέσεις τα ιταλικά στρατεύματα πέτυχαν στις 8 Ιουνίου να κάμψουν την αντίσταση και στα δύο μέτωπα των ανταρτών και να εισβάλλουν στην Πύλη και το Μουζάκι. Στις 8 Ιουνίου 1943 Το Μουζάκι λεηλατείται και βιώνει μια απαράμιλλη καταστροφή.
Οι Ιταλοί εισβάλουν εκδικητικά στο Μουζάκι. Μη βρίσκοντας ανθρώπους για να σκοτώσουν άρπαζαν τιμαλφή από τα ακατοίκητα σπίτια και στη συνέχεια έβαζαν φωτιές. Μέσα σε λίγες ώρες το Μουζάκι έγινε παρανάλωμα του πυρός. Κατόπιν μαρτυριών και διηγήσεων τόσο στενών μου συγγενών, όσο και ιστορικών κειμένων αυτά που επακολούθησαν, συντελούν σε μία τραγωδία. Από την μανία των κατακτητών δεν γλίτωσαν ούτε οι γέροντες και οι άρρωστοι, που παραμείναν στο χωριό ευχόμενοι ότι δε θα τους πειράξουν οι Ιταλοί, νεαρές γυναίκες βιάστηκαν και αθώοι Μουζακιώτες δολοφονήθηκαν (συγκεκριμένα 16 στο σύνολο) στο παρακείμενο δάσος όπου ζούσε ο άμαχος πληθυσμός από το φόβο των κατακτητών.
Οι δεκαέξι Μουζακιώτες και Μουζακιώτισσες που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ τις δύο ημέρες 8 και 9 Ιουνίου 1943 ήταν οι εξής:
Δημήτριος Καραμήτρος, Αλέξανδρος Δασκαλόπουλος, Χρήστος Κούρτης, Κωνσταντίνος Βησσαράκος, Αθανάσιος Στεργιούλης – Κολέτσιας, Δημήτριος Οικονόμου, Δημήτριος Μαλαματής, Αθανάσιος Γόγκος, Κωνσταντίνος Μπαλιάκος, Κωνσταντίνος Μιαρίτης, Αργύρης Τσιόγκας, Κωνσταντίνος Κουντούρης, Γιάγκος Παπαιωαννίδης, Ευφροσύνη Μαγκούτη, Ευαγγελία Μαργώνινα και Αριστέα Παίδα ηλικίας 25 ετών.
Την περίδο αυτή στον κατάλογο των αθώων θυμάτων προστίθενται και οι μαθητές του δημοτικού σχολείου Μουζακίου, Νίκος και Χρήστος Καπέλας, αδέλφια, παιδιά του Βαγγέλη Καπέλα που σκοτώθηκαν από βόμβα Ιταλικού αεροπλάνου την ώρα που επέστρεφαν από το σχολείο στο σπίτι τους καθώς και η Φωτεινή Καπέλα, κόρη του Βασίλη Καπέλα και πρώτη εξαδέλφη του Νίκου και Χρήστου.
Μετά την απελευθέρωση, το κράτος μαζί με την βοήθεια των μουζακιωτων συνέβαλλαν ικανοποιητικά στην ανοικοδόμηση του Μουζακίου και της γύρω περιοχής, η οποία αναγεννήθηκε ουσιαστικά μέσα από τις στάχτες της.
Σήμερα λοιπόν πραγματοποιούμε αυτή την εκδήλωση απόδοσης τιμής σε όσους αγωνίστηκαν για να μπορούμε εμείς σήμερα να ζούμε ελεύθεροι. Ως έθνος με τόσο ισχυρή ιστορική παράδοση θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή πολυτέλειας ενισχύοντας την ιστορική μνήμη τόσο την δική μας όσο και της νεότερης γενιάς.»
Παρόντες στην εκδήλωση ήταν ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Τσιούμας, ο Αντιδήμαρχος κ. Καλιώρας και ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Μουζακίου κ. Πούπης
