[Του Γιώργου Κλήμου]
Την περασμένη Κυριακή, 13-5-2008,οι Καταφυγιώτες του Νομού μας με την πρωτοβουλία του Δημάρχου Ιτάμου κ. Βασ. Τσαντήλα, της προέδρου του Δ. Δ. Καταφυγίου κ. Ευαγ. Κλήμου -σε συνεργασία με την κ. Άννα Γκάτσιου του Εξωρ. Συλλόγου Καταφυγιωτών Πιερίας, πραγματοποίησαν μια επίσκεψη – προσκύνημα στο ομώνυμο Καταφύγι Πιερίων.
Η επίσκεψη έγινε γιατί τα δύο ομώνυμα χωριά, πέρα του κοινού ονόματος, τα συνδέουν κοινές προγονικές ρίζες καθότι, εν μέρει, ένας αριθμός Καταφυγιωτών της Πιερίας προέρχεται από το Καταφύγι Αγράφων. Η εκδήλωση έλαβε επίσημη μορφή καθώς τους έγινε επίσημη και θερμή υποδοχή. Παρευρέθησαν από τον Δήμο Βελβενδού ο αντιδήμαρχος κ. Ζήνωνας Ζωρτζοβίδης. ο πρόεδρος του Δ. Δ. Καταφυγίου κ. Αθ. Πούλιος ως και πολλοί εκπρόσωποι των πολλαπλών Συλλόγων που εδρεύουν στην Κατερίνη και Θεσσαλονίκη.
Με την άφιξή τους στο Καταφύγι οι φορείς του χωριού μάς οδήγησαν στο παλαιό σχολείο, όπου μέσα σε συγκινητική ατμόσφαιρα ανταλλάχτηκαν φιλοφρονήσεις του τύπου αδέλφια και αγαπητοί μας πρόγονοι. Στη συνέχεια ακολούθησε γεύμα που παρέθεσαν οι φορείς του Καταφυγίου Πιερίων υπό τους ήχους των μουσικών των δυο κοινοτήτων. Μετά από πολλαπλές συζητήσεις μεταξύ των δύο πλευρών οι Καταφυγιώτες του νομού μας αποχώρησαν με τις άριστες των εντυπώσεων για τη θερμή και πλούσια φιλοξενία με την υπόσχεση γρήγορα να την ανταποδώσουν.
Σημειώνουμε πως το Καταφύγι Πιερίων βρίσκεται στη δυτική πλευρά των Πιερίων σε υψόμετρο 1.400 μ. και υπάγεται διοικητικά στο Νομό Κοζάνης. Ανάγει τις αρχές του στα 1618, όταν ένα μεγάλο μέρος των Αγραφιωτών της περιοχής μας, μεταξύ των οποίων και το Καταφύγι, μετά την επανάσταση του Μητρ/τη Λάρισας Διονυσίου του Φιλοσόφου (1601) και τα αντίποινα που ακολούθησαν κατέφυγαν αρχικά στην πεδιάδα του Αλιάκμονα και στη συνέχεια στο ωραιότατο και τότε πυκνά δασωμένο υψίπεδο των Πιερίων, όπου και αναπτύχθηκε στη συνέχεια. Εδώ μετά από επάλληλα κύματα καταδιωγμένων και ανυπότακτων Ελλήνων συσσωρεύτηκαν ορεινοί πληθυσμοί Ηπείρου, Μάνης κ.λπ. και δημιούργησαν την μεγάλη κοινότητά των μέσα από τις αντιθέσεις και συνθέσεις των πολλών ανά την Ελλάδα οικιστών του. Και ήρθε ο Δεκέμβρης του 1943, παραμονή Χριστουγέννων, και το Καταφύγι παραδίδεται από τους Γερμανούς στη φωτιά θρηνώντας και 22 νεκρούς. Οι κάτοικοί του σκορπίζουν στα γύρω χωριά και το χωριό σιγά – σιγά εγκαταλείπεται. Ο Δήμος Κατερίνης τους παραχωρεί δημοτική έκταση και εδώ εγκαθίστανται κατά το μεγαλύτερο μέρος τους δημιουργώντας τον ονομαστό όμορφο και με πολυσχιδή δράση συνοικισμό τα Καταφυγιώτικα- Κατερίνης. Το χωριό τα τελευταία χρόνια άρχισε να ανοικοδομείται και σήμερα λειτουργεί ως θερινό θέρετρο με ξενώνες και περί τα 250 σπίτια.
Φωτο: Αναμνηστική φωτογραφία των Καταφυγιωτών Καρδίτσας και Κοζάνης μπροστά από το ανακαινισμένο σχολείο τους.
Από το γεύμα: ο Πρόεδρος του Συλλόγου Καταφυγιωτών Θεσ/κης κ. Στέφ. Κουτσιμανής απευθύνει τον επίσημο χαιρετισμό πλαισιωμένος από τον τέως Πρόεδρο της Κοινότητας κ. Ν. Δροσούνη, τον αντιδήμαρχο Βελβενδού κ. Ζωρτζοβίδη και τον Πρόεδρο του Δ. Δ. Καταφυγίου Κοζάνης κ. Αθ. Πούλιο.
