Από την Παιδιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Καρδίτσας.
Την όγδοη κατά σειρά ημερίδα διοργάνωσε η Παιδιατρική Κλινική του Γενικό Νοσοκομείου Καρδίτσας στο ξενοδοχείο Κιέριον στην πόλη μας. Μεταξύ των θεμάτων που αναπτύχθηκαν ήταν ο προληπτικός έλεγχος υγείας των παιδιών πριν το σχολείο, ο ρόλος της γνώσης και το κενό μεταξύ εκπαίδευσης και επαγγελματικής σταδιοδρομίας στη σύγχρονη αγορά εργασίας, η σκολίωση σε παιδιά και εφήβους, ο χρόνιος βήχας στα παιδιά, η άσκηση και ο αιφνίδιος θάνατος στους νέους και η σημασία του προληπτικού ελέγχου, η καρδιακή ανακοπή στα παιδιά κλπ. Στην εισήγησή της πάντως η παιδίατρος κ. Ήλια Αντωνίου αναφορικά με την επιθετικότητα στο σχολικό περιβάλλον, ανέφερε: «Σκοπός της έρευνας ήταν να καταγραφεί η συχνότητα περιστατικών επιθετικότητας και θυματοποίησης στο σχολικό περιβάλλον. Υλικό αποτέλεσαν 641 μαθητές της Β’ Λυκείου των γενικών λυκείων (σύνολο 7) και ΤΕΕ (συνολικά 3) της πόλης αλλά και ημιαστικών περιοχών. Το 74% των παιδιών είναι μαθητές των γενικών λυκείων και η αναλογία αγοριών – κοριτσιών είναι περίπου ίση (Α=49,9%, Κ=49,3%). Στα παιδιά δόθηκε και συμπληρώθηκε ανώνυμα το ερωτηματολόγιο Kidscape Bullying puestionnaire (M. Elliot). Αποτελέσματα: 54% των παιδιών (ν=347) με την πλειοψηφία αυτών να είναι κορίτσια 54%, αγόρια 45%, δηλώνουν ότι έχουν πέσει θύματα κάποιας μορφής επίθεσης στο παρελθόν. Τα περισσότερα παιδιά δέχθηκαν επίθεση σε ηλικία >11 χρ. Και κυρίως ? 14 χρ. (44%) και δηλώνουν ότι η τελευταία φορά που δέχθηκαν επίθεση ήταν 6 μήνες ή 1 χρόνο πριν (66%), λίγα παιδιά (25%) αναφέρουν πρόσφατη επίθεση. Πολύ μικρός αριθμός παιδιών (10%) δέχονται καθημερινά ή σχεδόν καθημερινά επίθεση, τα περισσότερα (80%) αναφέρουν μεμονωμένη ή περιστασιακή. Η πλειοψηφία των επιθέσεων 66% έχει συμβεί σε χώρους που σχετίζονται με το σχολείο (διαδρομή, αυλή, τουαλέτες, τάξη). Αναφορικά με τα συναισθήματα και την αντίδραση των παιδιών σε τέτοια συμβάντα αναφέρουν κατά κύριο λόγο (70%) ότι στεναχωριούνται ή τρομάζουν, νιώθουν μίσος ή οίκτο (60%) για τον θύτη, το 48% επηρεάζεται σοβαρά, το 38% δεν δείχνει να επηρεάζεται ενώ το 6% αναγκάζεται να αλλάξει συνήθειες. Υπεύθυνος για την επίθεση θεωρείται ότι είναι ο ίδιος ο θύτης (47%), οι γονείς του (20%) και οι καθηγητές ή ο διευθυντής του σχολείου (16%) ενώ το 4% πιστεύει ότι ευθύνεται το θύμα. Το 70,15% των παιδιών που επιτέθηκε είναι αγόρια και 30,85% κορίτσια. Η επίθεση ήταν σωματική 25%, λεκτική 18%, ψυχολογική 32%. Στο σύνολο των ερωτηθέντων (262) 40% δηλώνουν ότι έχουν και εκείνα επιτεθεί, το 72% αυτών είναι παιδιών που έχουν δεχθεί επίθεση. Συμπέρασμα: Το πρόβλημα της επιθετικότητας κατά τη διάρκεια της σχολικής ηλικίας είναι υπαρκτό και μοιάζει να αποκτά μεγάλες διαστάσεις. Πέραν του εντοπισμού και καταγραφής του φαινομένου είναι αναγκαίες παρεμβάσεις με στόχο την πρόληψη, προσπάθεια αλλαγής στάσης και συμπεριφοράς μαθητών – θυτών στήριξη μαθητών θυμάτων και την δημιουργία ασφαλούς σχολικούς περιβάλλοντος, όπου καμιά μορφή θυματοποίησης δεν θα είναι αποδεκτή».
