Ζήτημα 4ο: Τα εμβόλια θεραπεύουν και πως; ποια είναι η θεωρητική βάση όπου στηρίζεται η ωφελιμότητα τους; ποιοι είναι οι ισχυρισμοί και πόσο ακριβείς είναι;
ΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΑΣΗ
1. ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΣΗ (τεχνητή)
Α) ατομική: «Επιτυγχάνεται, όταν μετά την εισαγωγή αντιγόνων (π.χ. εμβολίου) ο οργανισμός παράγει αντισώματα».
Όμως η αναμενόμενη ανοσοποίηση μόνο και μόνο από την παρουσία αντισωμάτων είναι περισσότερο μία επιστημονική εικασία κι όχι μία επιστημονική βεβαιότητα!
Ήδη από το 1950 το Βρετανικό Ιατρικό Συμβούλιο, (μετά από μια μελέτη στη διάρκεια μιας επιδημίας διφθερίτιδας) είχε αποφανθεί ότι «δεν υπάρχει σχέση μεταξύ του αριθμού αντισωμάτων και της ασθένειας» (οι ερευνητές βρήκαν το ίδιο ανθεκτικούς σε ασθένειες, ανθρώπους με χαμηλό αριθμό αντισωμάτων και άρρωστους ανθρώπους με υψηλό αριθμό αντισωμάτων). Η έρευνα επίσης υποδεικνύει ότι «ο εμβολιασμός δεσμεύει τα ανοσοποιητικά κύτταρα στα συγκεκριμένα αντιγόνα του εμβολίου, καθιστώντας τα ανίκανα να αντιδράσουν σε άλλη μόλυνση»!! (βλ. και το προηγούμενο άρθρο της Πέμπτης).
Μια ανάλογη έρευνα ήταν αυτή της New England Journal of Medicine που αποκάλυψε πως ένας σημαντικός αριθμός παιδιών στη Ρουμανία αντιμετώπισε επιδημία πολυομυελίτιδας μετά το εμβόλιο πολυομελίτιδας(!!), ένα από τα πιο ασυνήθιστα φαινόμενα στις αναπτυγμένες χώρες. Έγιναν συσχετισμοί με ενέσεις αντιβιοτικού, μια μόνο ένεση μέσα σε ένα μήνα εμβολιασμού αύξησε τις πιθανότητες πολυομυελίτιδας 8 φορές, 2 – 9 ενέσεις αύξησαν τις πιθανότητες 9 φορές, και 10 ή περισσότερες ενέσεις αύξησαν τις πιθανότητες 182 φορές. (Wasigton Post, 22-2-95).
Από την άλλη πλευρά, η ύπαρξη αντισωμάτων δε είναι ο αποκλειστικός παράγοντας για μία υγιή λειτουργία του ανοσοποιητικού. Για του λόγου το αληθές, ο ιατρός Alan Phillips (στο περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική, τεύχος 21), τονίζει: «τα αναιμοσφαιρικά παιδιά δεν έχουν την ικανότητα να παράγουν αντισώματα, αλλά αναρρώνουν από μολυσματικές ασθένειες το ίδιο γρήγορα όσο και τα υπόλοιπα παιδιά»
| Η επιστήμη δεν μπορεί να είναι μία θρησκεία που βρίσκουν θέση δογματικά επαγγέλματα. Η επιστημονική αλήθεια είναι πάντα μία υπόθεση, που γεννιέται από την αμφιβολία και τη συνεχή αναζήτηση. Το να βάζει κανείς μπροστά απόλυτες θέσεις, έρχεται σε αντίφαση με τις πιο βαθιές φιλοδοξίες της επιστημονικής σκέψης: δηλ. την αντικειμενικότητα. Συνεπώς είναι πιο εύκολο να πλησιάσει κανείς στην αλήθεια με την αμφισβήτηση παρά με απατηλές βεβαιότητες.
(Γ. Χαριτάκης, καρδιολόγος) |
Β) «ομαδική ανοσοποίηση»: υποστηρίζει πως «όταν αρκετοί άνθρωποι σε μια κοινωνία είναι ανοσοποιημένοι (εμβολιασμένοι), τότε όλοι είναι προστατευμένοι»
Όμως, υπάρχουν πολλά δηλωμένα περιστατικά που δείχνουν ακριβώς το αντίθετο – δηλαδή «ολικά εμβολιασμένοι πληθυσμοί αντιμετωπίζουν επιδημίες».
Έτσι σύμφωνα με τον ίδιο ερευνητή:
– το CDC (Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των Η.Π.Α.), το οποίο προωθεί τους εμβολιασμούς, έχει ομολογήσει κατά καιρούς ότι:
1) «Επιδημικά φαινόμενα ιλαράς, παρωτίτιδας, ανεμοβλογιάς και πολυομυελίτιδας έχουν παρουσιασθεί σε εμβολιασμένους πληθυσμούς» !
2) “Το εμφανές παράδοξο είναι πως όσο τα ποσοστά ανοσοποίησης στην ιλαρά φθάνουν σε υψηλά επίπεδα στον πληθυσμό, τόσο η ιλαρά γίνεται η ασθένεια των ανοσοποιημένων ατόμων”.
3) – Με τον κοκκύτη, οι σχετιζόμενοι με εμβόλια θάνατοι είναι υπερπολλαπλάσιοι των θανάτων από την ίδια την ασθένεια (σημείωση Alan Phillips: 100 φορές περισσότερο!!)
– Ένας επιδημιολόγος της πολιτείας της Μινεσότα κατέληξε πως το εμβόλιο Hib αυξάνει τις πιθανότητες για την ασθένεια την ίδια στιγμή που μια έρευνα αποκάλυπτε πως εμβολιασμένα παιδιά ήταν πέντε φορές πιο ευάλωτα στη μηνιγγίτιδα από ανεμβολίαστα παιδιά!!
Γ) «Ανοσοποίηση στις ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ»
α) «όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτου ηλικίας, είναι ίδια»; γι αυτό:
«Βρέφη με ανολοκλήρωτο το ανοσοποιητικό τους σύστημα μπορεί να λάβουν πενταπλάσια ή και μεγαλύτερη δόση εμβολίου (ανάλογα με το βάρος τους) από μεγαλύτερα παιδιά;»!!!.
β) «όλοι οι εμβολιαζόμενοι, ανεξαρτήτως φυλής, κουλτούρας, διατροφής, γεωγραφικής τοποθεσίας ή άλλης συνθήκης, θα αποκτήσουν ανοσία και θα αντιδράσουν το ίδιο»; Ο Δρ Αρτσι Καλοκαιρινός (MBBS PhD FAPM) που έγινε γνωστός για την αφοσίωσή του στην περίθαλψη των Αβοριγίνων, των αυτοχθόνων της Αυστραλίας, τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 και το 2000 τιμήθηκε ως «Ο Ελληνο-αυστραλός του 20ού αιώνα», αρνείται κατηγορηματικά και τις δύο θέσεις-ερωτήματα:
Το 1976 αμέσως μετά από μαζικούς εμβολιασμούς για τη γρίπη, παρατήρησε αιφνίδιους θανάτους ιθαγενών, ιδιαίτερα όσων είχαν καρδιακά προβλήματα και διαβήτη. Αρκετά αργότερα, αυξημένες εκστρατείες εμβολιασμών κατέληξαν στο απίστευτο ποσοστό “50%” παιδικής θνησιμότητας ανάμεσα στους ντόπιους ιθαγενείς. Ο ερευνητής γιατρός ανακάλυψε πως η έλλειψη της βιταμίνης C από την διατροφή των ιθαγενών (ελλιπής διατροφή που τους είχε επιβληθεί από τη λευκή κοινωνία) ήταν ένας καθοριστικός παράγοντας για τις αντιδράσεις αυτές των ιθαγενών στο μαζικό εμβολιασμό…
Δηλ. με άλλα λόγια, μετά από έναν εμβολιασμό μήπως το ανοσοποιητικό μας σύστημα, αντί για ανοσία, μπορεί να γίνει περισσότερο ευάλωτο;
Μήπως λοιπόν, όλα τα παραπάνω φαίνεται να αποδεικνύουν ότι:
«η φυσική ανοσοποίηση είναι ένα πολύπλοκο φαινόμενο που αφορά πολλά όργανα και συστήματα, και δεν μπορεί ν’ αναπαραχθεί πλήρως από τεχνητή ενεργοποίηση παραγωγής αντισωμάτων..»
Πραγματικά, η στοιχειώδης λογική (με απλές γνώσεις φυσιολογίας) λέει ότι είναι εντελώς αντιεπιστημονικό κι επιπόλαιο η απλή ύπαρξη αντισωμάτων που παράγονται από ένα εμβόλιο, να μεταφράζεται απαραίτητα σε λειτουργική ανοσία. Αντίθετα, η ύπαρξη αντισωμάτων σε έναν οργανισμό δηλώνει τρία πράγματα για το ανοσοποιητικό του σύστημα: ή α) ότι προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον πραγματικό «εχθρό» (όχι απαραίτητα αποτελεσματικά, αυτό εξαρτάται από το πόσο δυνατό είναι αυτό το ίδιο -και για να είναι θα πρέπει να συντρέχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, που θα εξετάσουμε σε επόμενο άρθρο) ή β) ότι είναι αδύναμο (περιπτώσεις αλλεργίας /ο αλλεργικός σε μία ουσία μπορεί να παράγει αντισώματα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα αποκτήσει ανοσία ως προς τη συγκεκριμένη ουσία…) ή γ) ότι εργάζεται με λάθος τρόπο (περίπτωση αυτοάνοσων νοσημάτων -όπου τα ίδια τα αντισώματα «τρελαίνονται» και επιτίθενται στον ίδιο τον οργανισμό).
Μήπως τελικά, «οι εμβολιασμοί στην πραγματικότητα δεν είναι ανοσοποίηση αλλά αιτία πρόκλησης απόλυτης αναστάτωσης στο ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού»; Μήπως λοιπόν, μετά από έναν εμβολιασμό το ανοσοποιητικό μας σύστημα (κι όχι μόνο), αντί για ανοσία, μπορεί να γίνει περισσότερο ευάλωτο ακολουθώντας τις τέσσερις παραπάνω περιπτώσεις; Δηλαδή να παραχθούν μεν αντισώματα αλλά να μην εξασφαλισθεί απαραίτητα η ανοσία αφού υπάρχουν και οι περιπτώσεις β) ο οργανισμός τελικά να νοσήσει, γ) να προκληθούν αλλεργικές αντιδράσεις μικρής ή μεγάλης κλίμακας και δ) να πυροδοτηθεί η διαδικασία αυτοάνοσου νοσήματος; Μήπως έτσι δικαιολογούνται και οι ορατές παρενέργειες των εμβολιασμών, οι οποίες φαίνεται να πολλαπλασιάζονται στις ευπαθείς και ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού, και σε άτομα με χαμηλά επίπεδα υγείας ή με χαμηλό ανοσοποιητικό δυναμικό; (Δηλαδή ακριβώς εκεί που οι εμβολιασμοί φέρονται να έχουν προτεραιότητα;)…!!
Α.Σ. Την Πέμπτη10 Δεκεμβρίου η 13η συνέχεια
