Εάν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς, τότε το κενό που άφησε με την εκδημία του ο Μακαριστός Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ρεντίνης Κυρός Σεραφείμ είναι μεγάλο. Υπηρέτησε αόκνως την Εκκλησία με ιεροπρέπεια. Πορεύτηκε «τήν στενήν καί τεθλιμμένην οδόν» του επισκοπικού χρέους κερδίζοντας το σεβασμό και την αγάπη του ποιμνίου του που τον σεβόταν και τον υπεραγαπούσε.
Για την Εκπαίδευση υπήρξε ένας υποδειγματικός ταγός. Με την υπερβατική του προσωπικότητα ξεπέρασε τα εσκαμμένα της κοινότοπης διδασκαλίας παραδίδοντας μαθήματα ουμανιστικής παιδείας, κερδίζοντας επαξίως το σεβασμό και την εκτίμηση όλων όσοι στάθηκαν τυχεροί να τον γνωρίσουν.
Υπηρέτησε τη Θεολογική Επιστήμη σε πολλά σχολεία της Β/θμιας Εκπ/σης με έμφυτη αρετή, βαθύ πνευματικό υπόβαθρο και αξιοθαύμαστη παρρησία ως άρτιος λειτουργός της εκπ/σης. Οι μαθητές του, πολλοί εξ αυτών έγκριτοι σήμερα επιστήμονες, αισθάνονται ευεργετημένα τέκνα του Κυρίου καθώς εδέησαν να τον γνωρίσουν και να προικιστούν από την πνευματική του εμβρίθεια.
Τώρα που μετέχει της φωταύγειας της θείας παρουσίας του Αναστάντος Κυρίου αλλά και της «αναπόδραστης» Πασχάλιας εμπειρίας στην ανέσπερη Βασιλεία Του , είθε να δέεται όπως τα τέλη όλων μας καταστούν χριστιανικά και αναστάσιμα.
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
