Την Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου, ο πρωθυπουργός της Ελλάδος κ. Κ. Καραμανλής, πήρε τη δύσκολη απόφαση να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Οι αντιδράσεις ήταν ποικίλες. Άλλοι ξαφνιάστηκαν και άλλοι δήλωσαν πως το περίμεναν. Λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στη χώρα το τελευταίο χρονικό διάστημα, η απόφασή του αυτή αποτελεί μονόδρομο για το συμφέρον της χώρας. Τα γεγονότα δικαιώνουν την πρωτοβουλία του αυτή.
Από την επομένη κιόλας ημέρα των προηγούμενων βουλευτικών εκλογών του Σεπτεμβρίου 2007, η Αξιωματική Αντιπολίτευση άρχισε να ξεδιπλώνει ένα οργανωμένο σχέδιο μηδενισμού των πάντων, της κάθε κίνησης της κυβέρνησης, παρόλο που μόλις είχε ανανεώσει την εντολή διακυβέρνησης της χώρας από το λαό. Στην αρχή έκανε προβλέψεις για εκλογές μέσα στο πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης της χώρας. Εδώ και αρκετούς μήνες, η αξιωματική αντιπολίτευση, δημιούργησε και συντηρούσε επιμελώς ένα κλίμα εκλογολογίας με μόνο στόχο να εμποδίσει την υλοποίηση του προγράμματος της κυβέρνησης. Έθετε το προσωπικό συμφέρον πάνω από το εθνικό.
Μετά από δύο χρόνια οδηγηθήκαμε στο σημείο όπου η χώρα δεν αντέχει, ειδικά στη σημερινή συγκυρία, μια προεκλογική περίοδο μέχρι τον Φεβρουάριο, που όπως δήλωσε ο κ. Γ. Παπανδρέου, θα εκβιάσει εκλογές με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Φτάνει στο σημείο να παίξει με τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τις προσωπικές του πολιτικές φιλοδοξίες. Ο απόλυτος λαϊκισμός, στον υπέρτατο βαθμό. Επομένως, από τη στιγμή που η χώρα οδηγείται, με ευθύνη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, σε εκλογές σε λίγους μήνες, τα πάντα θα παρασυρθούν στην δίνη ενός έντονα προεκλογικού κλίματος. Και αυτό είναι ό,τι χειρότερο για την οικονομία. Το πρόγραμμα της κυβέρνησης για την έξοδο από την κρίση τίθεται σε αμφισβήτηση, εγείρονται υπερβολικές διεκδικήσεις από τα συνδικάτα με αποτέλεσμα να προκαλούνται κοινωνικές εντάσεις και οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές να μην προχωρούν.
Ο Κώστας Καραμανλής είχε το ψυχικό σθένος, το πολιτικό ανάστημα να πάρει μια δύσκολη πολιτική απόφαση, με μόνο γνώμονα το καλό του τόπου. Κατέληξε σε μια πράξη ευθύνης. Να μην αφήσει τον τόπο να σύρεται επί έξι μήνες στη δίνη μιας καταστροφικής για την οικονομία προεκλογικής ατμόσφαιρας, μόνο και μόνο για να χρεωθεί ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τις πολιτικές συνέπειες της καταψήφισης του Κάρολου Παπούλια.
Στους πολίτες εναπόκειται πλέον να αποφασίσουν ποιος διαθέτει το σχέδιο και την βούληση, για να αντιμετωπίσει τις οικονομικές προκλήσεις. Οι πολίτες είναι σήμερα πιο ώριμοι παρά ποτέ. Βλέπουν πως μόνο η Νέα Δημοκρατία έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα εξόδου από την οικονομική κρίση, την οποία -παρεμπιπτόντως- το ΠΑΣΟΚ δεν αναγνώριζε μέχρι πρότινος και όταν την αναγνώρισε, κατέληξε στο συμπέρασμα πως είναι ελληνικό φαινόμενο και όχι παγκόσμιο. Δεν πείθονται από τις γενικόλογες εξαγγελίες της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ούτε λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους την ακατάσχετη παροχολογία και τον πακτωλό υποσχέσεων. Πιο ώριμοι από ποτέ, θα επιλέξουν και πάλι τη Νέα Δημοκρατία και τον Κώστα Καραμανλή για τη διακυβέρνηση της χώρας.
