Γεννήθηκε στον Άγιο Γεώργιο Καρδίτσας, από φτωχή οικογένεια. Είχε επτά αδελφές και δύο αδέλφια. Παντρεύτηκε τον πατέρα μου Αποστόλη Ρήτα, σιδερά στο επάγγελμα, ορφανό από πατέρα κι από φτωχή οικογένεια κι αυτός. Μπήκε σε ένα σπίτι με τρεις ελεύθερες κουνιάδες, αδελφές του πατέρα μου. Δούλεψε όσο λίγοι άνθρωποι. Πάντρεψε τις τρεις κουνιάδες της, τις δυο αδελφές μου και σπούδασε κι εμένα. «Θα βοσκήσω χορτάρια και τον Δημήτρη μου θα τον σπουδάσω», έλεγε σε όσους τη ρωτούσαν πώς θα με σπουδάσει που ήταν φτωχή. Έχασε τον πατέρα μου νωρίς. Ήταν ο αρχηγός μας. Κα τώρα ακόμη κάθε πρωί, μου τηλεφωνούσε και μου έδινε διαταγές τι θα κάνω στον κήπο, στα χωράφια, κλπ. «Θα σε διατάξω έλεγε τι θα κάνεις σήμερα». Πάθος της οι αγροτικές δουλειές. Και στα καλλιτεχνικά πρώτη με ενδιαφέροντα στο τραγούδι και στο θέατρο. Γνώρισε μεγάλες προσωπικότητες του τραγουδιού και του Θεάτρου, φίλους μου και συνεργάτες και τους γοήτευε όλους. Συμμετείχε μαζί μου στις δραστηριότητες του Περιφερειακού Θεάτρου Καρδίτσας, Έκανε στον αργαλειό τις παραδοσιακές στολές του θεάτρου, μαλλίνες, ντρουβάδες, κουρελούδες, κλπ, για τις ηθογραφικές μου κωμωδίες, συμμετείχαμε μαζί σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, στις οποίες τραγουδούσε κι έλεγε ιστορίες με ωραίο γλαφυρό τρόπο. Ερχόταν σε όλες τις παραστάσεις που μπορούσε, έβλεπε και καμάρωνε. Διάβαζε συνέχεια λογοτεχνικά και άλλα βιβλία, εφημερίδες, παρακολουθούσε τηλεόραση και σχολίαζε τα γεγονότα, κι ας ήταν του Δημοτικού. Είχε γνώσεις για όλα και για όλους. Ήταν αδαμάντινος χαρακτήρας, αγαπητή σε όλους. Είχε σπάνια μνήμη και διαύγεια πνεύματος.
Ήθελε να φύγει όρθια, στα πόδια της, να μη γίνει βάρος σε κανέναν.
Κι έτσι χθες, 6-5-2019, Δευτέρα, έφυγε ξαφνικά, ενενήντα (98) ετών, πλήρης ημερών.
Αυτή ήταν η Μαρία Ρήτα, η μάνα μου.
Καλό σου ταξίδι, μάνα μου.
Θέατρο είναι η ζωή,
που παραστάσεις δίνει
και οι αισθήσεις στη ζωή
οι πέντε θεατρίνοι,
θέατρο είναι η ζωή
και κάποτε μοιραία
τελειώνει η παράσταση
και κλείνει η αυλαία.
