Αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των γερμανικών εκλογών η κυρία Μέρκελ επεσήμανε πως η εντολή των ψηφοφόρων είναι «να επιδείξουμε υπευθυνότητα για το συμφέρον της Γερμανίας στην πολιτική που ασκούμε στην Ευρώπη και στον κόσμο»
Έσπευσε, δε, να ξεκαθαρίσει ότι θα συνεχίσει να πιέζει την Ελλάδα και διεμήνυσε ότι δεν υπάρχει καμία ανάγκη για αλλαγή της πολιτικής που εφαρμόζει η Γερμανία στην Ευρώπη. Μία πολιτική ωστόσο που είναι αντίθετη προς τα συμφέροντα της Ελλάδας και της νότιας Ευρώπης γενικότερα μιάς και η οικονομική και ιδιαίτερα η νομισματική πολιτική της Ε.Ε. υπό την ηγεμονία της Γερμανίας οδηγεί τη χώρα μας σε οικονομικό αδιέξοδο.
Για την Ελλάδα που έχει εγκλωβιστεί στη μέγγενη ενός νομίσματος με ελάχιστα περιθώρια υποτίμησης η πορεία για την περαιτέρω διάλυση της οικονομίας και της παραγωγικής βάσης είναι προδιαγεγραμμένη. Με την ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου να βαδίζει προς το1,40 τα ελληνικά προϊόντα δεν έχουν καμία τύχη
Δυστυχώς αυτή είναι η πικρή αλήθεια και είναι βέβαιο ότι η ΕΚΤ πρέπει άμεσα να πάρει τις σχετικές πρωτοβουλίες για τη νομισματική πολιτική και τα χρέη των χωρών του Νότου. Η Ε.Ε., αν επιθυμεί οι χώρες του νότου να βρούν ξανά τη χαμένη ανταγωνιστικότητά τους θα πρέπει να αλλάξει άμεσα τη νομισματική της πολιτική που είναι προσαρμοσμένη σε ένα ευρώ κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Γερμανίας. Οι χώρες του νότου θα πρέπει να πιέσουν τη Γερμανία για τη λεγόμενη «νομισματική χαλάρωση» γιατί διαφορετικά η διάλυση του ενιαίου νομίσματος και η αναγκαία τότε επιστροφή στα εθνικά νομίσματα θα είναι ένα πισωγύρισμα στην προσπάθεια της Ευρώπης να εκφρασθεί ως μία πολιτική οντότητα.
Και το παράδειγμα της πρώτης ουσιαστικής απόπειρας απόκτησης κοινού νομίσματος είναι χαρακτηριστικό. Με ανάλογες καταστάσεις όπως και σήμερα και την Ελλάδα αναξιόπιστη και βυθισμένη στη διαφθορά, και την κακοδιαχείριση η χώρα μας οδηγήθηκε το 1908 σε αποβολή από τη νομισματική ένωση.
Ωστόσο μετά την αποβολή της ανέκαμψε οικονομικά και λίγα χρόνια αργότερα έγινε εκ νέου δεκτή στην νομισματική ένωση.
Η ανάκαμψη όμως αυτή δεν προήλθε μόνον από το γεγονός ότι έξω από τη νομισματική ένωση η Ελλάδα μπόρεσε να εφαρμόσει τη δική της νομισματική πολιτική αλλά και τις αλλαγές που επέφερε στην Ελλάδα η επανάσταση στο Γουδι το 1909 και η επακόλουθη ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η Ελλάδα βρέθηκε σε ανάλογες, με σήμερα, καταστάσεις
Το κίνημα στο Γουδί εξέφρασε τότε τη γενικευμένη κοινωνική δυσφορία, την αίσθηση του συνεχούς αδιεξόδου και την απαξίωση του πολιτικού συστήματος, δεν επέβαλε στρατιωτική δικτατορία αλλά προώθησε τα αιτήματά του μέσω της Βουλής. Κάλεσε, δε, το νέο, τότε, πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο ο οποίος στις εκλογικές αναμετρήσεις του 1910 επικράτησε και προχώρησε σε μία σειρά μεταρρυθμίσεων που προώθησαν τον αστικό εκσυγχρονισμό συμβάλλοντας στη ανόρθωση της οικονομίας και στην ευόδωση της εθνικής προσπάθειας. Ας θυμηθούμε ότι ένας από του μεγάλους πρωταγωνιστές για μεταρρυθμίσεις και σχετικά, ριζοσπαστικές λύσεις την κρίσιμη περίοδο στις αρχές του περασμένου αιώνα υπήρξε ο βουλευτής Καρδίτσης Γεώργιος Καραϊσκάκης ,εγγονός του ήρωα του 1821.
Ήταν πρωτοπόρος και επικεφαλής της ομάδας των υπαξιωματικών στην επανάσταση στο Γουδί και θεωρείτε ο εκφραστής της ριζοσπαστικής πτέρυγας της.
Εκείνο επομένως που πρέπει να διδαχθούμε από την ιστορία είναι αφενός ότι το ευρώ, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Γερμανίας, δεν ταιριάζει στις χώρες του νότου και αφετέρου ότι η Ελλάδα χρειάζεται σήμερα (μέσα σε ένα ήρεμο κλίμα και δημοκρατικό περιβάλλον) βαθιές μεταρρυθμίσεις και δίκαια κατανομή των οικονομικών βαρών. Οι οποίες, δυστυχώς, σήμερα δεν πραγματοποιούνται ούτε στο ελάχιστο.
