Με δύο ξεχωριστές εκδηλώσεις τιμήθηκε στην πόλη της Καρδίτσας η επέτειος από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η μία εκδήλωση οργανώθηκε στις 6.00 το απόγευμα, στην πλατεία Δικαστηρίων, από το Δήμο Καρδίτσας, την Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας, το Εργατικό Κέντρο, το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ, το ΕΒΕ, τον Εμπορικό Σύλλογο Καρδίτσας, με τη συμμετοχή και άλλων μαζικών φορέων του Νομού, (ΕΛΜΕ, Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών, Σύλλογος Εργαζομένων ΟΤΑ, Δικηγορικός Σύλλογος, Φαρμακευτικός Σύλλογος ΝΕ ΤΕΕ κ.α. ), καθώς και των φοιτητών και σπουδαστών.
Αρχικά έγινε ομιλία από τον Αντιδήμαρχο Καρδίτσας κ. Γιάννη Σβάρνα και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο Εθνικής Αντίστασης και στις 7.30 ακολούθησε εκδήλωση-αφιέρωμα στην επέτειο από το Δημοτικό Ωδείο του ΔΟΠΑΚ με την Παιδική Χορωδία και τα Μουσικά Σύνολα του Δ.Ω.Κ.).
Το καλλιτεχνικό μέρος των εκδηλώσεων ανέλαβε ο Δημοτικός Οργανισμός Πολιτισμού Άθλησης Καρδίτσας (ΔΟΠΑΚ) με το Δημοτικό Ωδείο.
Όπως επισημάνθηκε από τους συμμετέχοντες, η κατάληψη του Πολυτεχνείου ήταν το αποκορύφωμα του αντιδικτατορικού κινήματος της εποχής, μια κορυφαία πράξη αντίστασης των φοιτητών, της νεολαίας, αλλά και του συνόλου των δημοκρατικών πολιτών ενάντια στη φασιστική χούντα. Ήταν το αποτέλεσμα της ανάγκης του λαού μας, για δημοκρατία, για κοινωνική απελευθέρωση και λαϊκή κυριαρχία και σήμερα, 44 χρόνια μετά, οι μνήμες παραμένουν ακόμη αναλλοίωτες και ζωντανές, ενώ τα μηνύματα της εξέγερσης παραμένουν πάντα επίκαιρα.
Η δεύτερη εκδήλωση οργανώθηκε στις 6.30μ.μ., στην κεντρική πλατεία της Καρδίτσας, από το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων, το Συνδικάτο Οικοδόμων, την ΕΟΑΣΚ, ΤΟΝ Σύλλογο Γυναικών, την Επιτροπή Ειρήνης και άλλους φορείς.
Όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά οι συμμετέχοντες: «Η αντοχή και ο ηρωισμός, τα συνθήματα και οι στόχοι αποτελούν παρακαταθήκη για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, την νεολαία και σήμερα, που ο καπιταλισμός στη χώρα μας και διεθνώς δημιουργεί στρατιές ανέργων και φτωχών, σαρώνει κατακτήσεις και δικαιώματα, ανάβει την φωτιά του πολέμου σε όλο και περισσότερες περιοχές που φέρνει σκοτωμούς, δυστυχία και καραβάνια προσφύγων.
Οι εργαζόμενοι, οι μικροαγρότες, οι μικροΕΒΕ, οι γυναίκες και η νεολαία των λαϊκών στρωμάτων, πρέπει να αφήσουν τη ζωή που κάνουν και να δουν την ζωή που χάνουν καθημερινά, για χάρη των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Όπως αποδείχθηκε, η λύση στα προβλήματα δεν μπορεί να έρθει με όποια πολιτική διαχείρισης του καπιταλισμού, χωρίς οργανωμένο ταξικό αγώνα κόντρα στο κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις».
