Οι αρνητές των δικαιωμάτων της νεολαίας, του λαού μας, κυριολεκτικά ξεσαλώνουν. Άτιμοι και αδίστακτοι! Έχουν κάνει την πανδημία ευκαιρία και δε σταματούν εκμεταλλευόμενοι το φόβο και το θάνατο, να φέρνουν αντιδραστικά νομοσχέδια, να εξυφαίνουν ταξικά σχέδια για την εκπαίδευση και όχι μόνο.
Τελευταία -αλλά όχι έσχατα – το νομοσχέδιο για την επαγγελματική εκπαίδευση και η δημοσιοποίηση -με ανάρτηση στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης- της έκθεσης Πισσαρίδη. Ας επισημάνουμε σε αυτό το πρώτο σχόλιο μερικά βασικά σημεία.
Από το νόμο για το “νέο” Λύκειο που έφερε την άνοιξη η κυβέρνηση και όσα ακολούθησαν (αλλαγή ωρολογίων, τηλε-“εκπαίδευση” κλπ) μέχρι τα σημερινά νομοσχέδια και αυτά που έρχονται (αξιολόγηση εκπαιδευτικών, αστυνομική-διοίκηση ΑΕΙ κλπ) ΟΛΑ συνδέονται με το ίδιο κατάμαυρο νήμα.
Φραγμοί παντού, κόφτες δικαιωμάτων, μέτρα αποκλεισμού και δημιουργία κλίματος αποθάρρυνσης για τη πλειοψηφία των παιδιών του λαού.
Δεν πρόκειται για “συνειδητή στροφή“ όπως λέει το ΥΠΑΙΘ στην επαγγελματική εκπαίδευση αλλά βαθιά ταξική προσαρμογή της στην οικονομική βάση. Η Ελλάδα με διαλυμένο -αποσαθρωμένο τον παραγωγικό της ιστό, που αποκαλεί τον τουρισμό “βαριά βιομηχανία”, πόσο ελκυστική τεχνική εκπαίδευση μπορεί να έχει; Γι αυτό ορθώνονται φραγμοί (τράπεζες θυμάτων-μείωση εισακτέων -βάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ κλπ) για να σπρώξουν τη νεολαία μας στη φτηνή (ώστε να επενδύουν και οι ιδιώτες) κατάρτιση και απόκτηση δεξιοτήτων.
Ουσιαστικά επιβάλλουν ένα βίαιο διαχωρισμό γι’ αυτούς που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στον καταιγισμό εξεταστικών – ταξικών φραγμών, ώστε να αποτελέσουν με τη βούλα των ΕΣΚ (Επαγγελματικών Σχολών Κατάρτισης), τις νέες μεγάλες στρατιές των απόλυτα επισφαλών εργαζομένων, της κυλιόμενης ανεργίας – μισοεργασίας χωρίς δικαιώματα. Που θα συνηθίζουν από μικροί στην απλήρωτη εργασία μέσω της πρακτικής άσκησης.
Το Λύκειο για πολύ λίγους και εκλεκτούς, αλλά και τα ΕΠΑΛ για πολύ λιγότερους -και μέσω των πρότυπων – “πιλότος” για κατηγοριοποιήσεις, διαχωρισμούς και αυστηρή αξιολόγηση-πειθάρχηση.
Είναι αλήθεια ότι τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται. Και εκείνα μάλιστα που ξεχειλίζουν από αντιδραστικότητα ταυτίζονται! Τόσο το νσχ για την επαγγελματική εκπαίδευση όσο και η έκθεση Πισσαρίδη τέμνονται στην προώθηση της μετακύλισης του κόστους της εκπαίδευσης στο λαό με νέα χτυπήματα στις δωρεάν σπουδές (τέλος συνέχισης σπουδών στα ΑΕΙ για όσους δεν ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους!). Εκχώρηση αρμοδιοτήτων-αυτονομία τη λένε και κοινωνικό εταιρισμό- τόσο στην λεγόμενη τοπική αυτοδιοίκηση όσο και στους εργοδότες. Αρμοδιότητες που αφορούν τόσο τη διοίκηση και την οργάνωση των σπουδών(κατάρτιση -δεξιότητες) όσο και το περιεχόμενό τους. Όσο για το “αξιολόγηση παντού” του νομπελίστα, αναδεικνύει την επιδίωξη του συστήματος να προχωρήσει παραπέρα την επιχείρηση ξεριζώματος κάθε δικαιώματος που εξακολουθεί να υφίσταται σε τομείς/πτυχές της εκπαιδευτικής διαδικασίας/ζωής.
Οι εξελίξεις αιτούνται απάντησης. Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς, ο λαός (μιας και η εκπαίδευση αφορά όλο το λαό), να βάλουμε τέλος στη κινηματική καραντίνα. Να σπάσουμε την κυβερνητική τρομοκρατία και καταστολή. Να αντιπαραθέσουμε στην υποταγή των συνδικαλιστικών ηγεσιών τον αγώνα για υπεράσπιση των δικαιωμάτων σε σπουδές και εργασία. Να βάλουμε φραγμό στα μαύρα σχέδια τους!
Σστα ας και ιγισμαι τα σχακς -σε
