«Ο καθένας πρέπει να κάνει ό,τι του υπαγορεύει η συνείδησή του… Δεν θα μπορούσα να συνεχίσω να βρίσκομαι σε αυτή τη θέση, εφόσον ανήκω σε άλλο πολιτικό χώρο». Με αυτά τα λόγια η κ. Π. Γερακούδη εξήγησε την υποβολή της παραίτησής της από τη θέση της Γενικής Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας-Στ. Ελλάδας. Όμως, η συνείδησή της τής υπαγόρευσε μεταξύ άλλων, κι ενώ είχε ήδη δηλώσει παραίτηση (στις 28.1.2015), να εκδώσει απόφαση στις 3.2.2015, δηλαδή χθες (!), με την οποία ανανεώθηκε για ένα εξάμηνο η θητεία συνεργάτη της.
Η εν λόγω απόφαση αναφέρει μεν στο σκεπτικό της ότι η ανανέωση της θητείας του ειδικού συνεργάτη γίνεται «με την επιφύλαξη της παύσης άσκησης καθηκόντων και της αυτοδίκαιης απόλυσης αμέσως μόλις ο Γενικός Γραμματέας αποβάλει για οποιοδήποτε λόγο την ιδιότητά του», όπως δηλαδή ο νόμος επιβάλλει, αλλά το ερώτημα που (ξανα)τίθεται είναι «ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό»;
Προφανώς στη Δημόσια Διοίκηση πρέπει να υπάρχει συνέχεια, προφανέστερα μέχρι τη δημοσίευση σε ΦΕΚ της παραίτησης της μέχρι πρότινος Γ.Γ. ΑΠΔ Θεσσαλίας-Στ. Ελλάδας η ίδια οφείλει να συνεχίσει στα καθήκοντά της, όμως η ρουσφετολογικού χαρακτήρα παράταση σύμβασης προσωπικού της συνεργάτη, δεν εμπίπτει σε καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις.
Αυτού του τύπου αποφάσεις τακτοποίησης «εκκρεμοτήτων» της τελευταίας στιγμής, που περισσότερο προσομοιάζουν με επιθανάτιο ρόγχο του απελθόντος συστήματος και των εκπροσώπων του, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να γίνουν αποδεκτές.
