Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της Κυριακής ήταν αναμφισβήτητα σαφές, ξεκάθαρο και ηχηρό. Συγχρόνως δε είναι ένα μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις, κυβέρνηση, ηγεσίες κομμάτων, ευρωπαίους εταίρους, ότι ο ελληνικός λαός δηλώνει απερίφραστα ότι η αντοχή και η ανοχή του έχουν εξαντληθεί και αναμένει το τέλος της λιτότητας, εντός πάντα της ευρωζώνης και του ευρώ. Αυτό ενέκρινε ο λαός την Κυριακή, ασχέτως αν χύθηκε πολύ μελάνι όλες αυτές τις ημέρες για τη νομιμότητα, τη σκοπιμότητα του δημοψηφίσματος, τη μορφολογία του, το παραπλανητικό του ερωτήματος κλπ., όλα δικαιολογημένα και αναγκαία για την σφαιρική και πληρέστερη ενημέρωση όλων μας. Εκείνο που έχει κεφαλαιώδη σημασία και πρέπει να μας απασχολεί είναι η επόμενη μέρα και τι μπορεί να προσδοκά ο ελληνικός λαός από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και αν τελικά αυτό μπορεί να συμβάλλει σε κάτι, διαψεύδοντας και τους πιο εχθρικούς σε αυτό. Θα είναι το εκκωφαντικό «ΟΧΙ» ένας μοχλός πίεσης για τους δανειστές μας, όπως η Κυβέρνηση διατεινόταν ή ένα άλλοθι απαλλαγής των εταίρων από το ελληνικό πρόβλημα? Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι αρκεί μια λάθος κίνηση για να εξατμιστεί σε χρόνο ρεκόρ μια ισχυρή πλειοψηφία! Για να προσεγγίσει η Ελλάδα εκ νέου τους δανειστές μας και κυρίως να πετύχει καλύτερη συμφωνία, δε χωρεί αμφιβολία ότι πρέπει να σταθούν όλα τα κόμματα και όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί στο ύψος των περιστάσεων, αψηφώντας τα πρόσφατα διχαστικά διλήμματα, που κυριάρχησαν και μοίρασαν στα δυο τους έλληνες και υποδαύλιζαν πάθη και μισαλλοδοξίες. Προφανώς επικροτούμε τη σύγκληση των πολιτικών αρχηγών με το κοινό της ανακοινωθέν, που καθυστέρησε χρονικά, εις βάρος των πολιτών και των αγορών, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Οφείλουν άπαντες στην παρούσα φάση να προτάξουν το εθνικό συμφέρον και να διαπραγματευτούν ενωμένοι, με μια φωνή και μια γροθιά. Πρέπει να καταλάβουν όλοι, ότι προέχει η διάσωση της χώρας μας και να αφήσουν κατά μέρος τα μικροπολιτικά και μικροκομματικά τους συμφέροντα. Εξάλλου η ετυμηγορία της κοινωνίας αυτή την κατεύθυνση έδειξε: Στο κομβικό σημείο που βρισκόμαστε, επιβάλλεται η παραμονή μας στην ευρωζώνη και όχι η ρήξη, και η ανάκτηση της αξιοπιστίας μας στη διεθνή κοινότητα. Αλλά με άλλους όρους. Χρέος πια της Κυβέρνησης είναι να προσέλθει σε συμφωνία με τους νέους αυτούς όρους, που η λαϊκή βούληση έθεσε, δηλαδή μικρότερες δυνατές υφεσιακές συνέπειες, κοινωνική δικαιοσύνη, σταθεροποίηση και επιστροφή στην ανάπτυξη. Συμπερασματικά, εκείνο που προέχει στις κρίσιμες αυτές ώρες είναι όλοι μας, πολίτες και πολιτικοί, να διακατεχόμαστε από ομοψυχία, σύμπλευση, συναίνεση για την πατρίδα μας, εθνική συνεννόηση για τις επόμενες γενιές. Οφείλουμε να έχουμε ανοιχτά τα αυτιά μας, όταν η κοινωνία βοά , να είμαστε διαλλακτικοί στην αντίθετη άποψη και όχι διχαστικοί, γιατί μας ενώνουν πολύ περισσότερα από όσα μας χωρίζουν. Τώρα είναι η ώρα της Εθνικής Συνεννόησης και της Εθνικής Ευθύνης. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις να ενώσουν τη φωνή τους για τη σωτηρία της Πατρίδας και των Ελλήνων
Γ. Κωτσός: Τώρα είναι η ώρα της Εθνικής Ευθύνης και Εθνικής Ομοψυχίας
