Το μεγάλο θέμα των συμβασιούχων εργαζόμενων στην καθαριότητα των ΟΤΑ, βρέθηκε στην επικαιρότητα τους τελευταίους μήνες λόγω των σοβαρών νομικών προβλημάτων του ισχύοντος καθεστώτος απασχόλησής τους και των δυσμενών συνεπειών που είχε για μία ακόμη φορά στις προσφερόμενες ανταποδοτικές υπηρεσίες προς τους πολίτες.
Είδαμε τους άμεσα θιγόμενους να φωνάζουν δικαίως στους δρόμους για την πληρωμή των δεδουλευμένων τους και για τον τερματισμό της διαρκούς επαγγελματικής «ομηρίας» που «γεννά» το ξεπερασμένο εργασιακό καθεστώς στον κλάδο… Είδαμε βέβαια και πολίτες να αναθεματίζουν την αρτηριοσκληρωτική στάση της κεντρικής εξουσίας απέναντι στο μείζον πρόβλημα, που εδώ και πολλά χρόνια ταλαιπωρεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα την κοινωνία, αλλά ποτέ δεν του έδωσε οριστική λύση!
Με βάση την 25ετήεμπειρία της ενασχόλησής μου με τα κοινά, άποψή μου είναι ότι το ζήτημα γενικότερα των συμβασιούχων στους ΟΤΑ, δεν είναι μόνο νομικό – όπως επιχειρεί λανθασμένα πιστεύω να το αντιμετωπίσειστην προκειμένη περίπτωση η κυβέρνηση – αλλά κυρίως θεσμικό και άπτεται της γενικότερης πολιτικής άποψης που διέπει την λειτουργία των Δήμων στην χώρα μας.
Η πρωτοφανής αναστάτωση που προκλήθηκε το τελευταίο διάστημα στην Τ.Α. θα πρέπει να αποτελέσει την αφορμή να ανοίξει επιτέλους η συζήτηση για την μορφή και το νέο ρόλο που θα πρέπει να έχει η τοπική αυτοδιοίκηση στην κοινή προσπάθεια για την οικονομική ανάκαμψη και ανάπτυξη του τόπου.
Η επιχειρούμενη Διοικητική Μεταρρύθμιση είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία γι’ αυτή την αλλαγή, όχι μόνο στην Τ.Α, αλλά και στο σύνολο των δομών του κράτους (Κεντρική Διοίκηση, Περιφέρειες).
Η μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης και η ουσιαστική αποκέντρωση του κράτους, δυστυχώς, παραμένει ένα χρόνιο και δυσεπίλυτο ζήτημα δημόσιας πολιτικής στη χώρα μας, το οποίο έχει πολλαπλές επιπτώσεις στα δημόσια οικονομικά, στην ανάπτυξη, στην κοινωνική γαλήνη και ευημερία.
Και εξηγούμαι…
Δεν είναι δυνατόν η εκτελεστική εξουσία να προωθεί ριζικές μεταρρυθμίσεις στον κρατικό μηχανισμό, οι οποίεςδιευκολύνουν την συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, έχοντας ως βασικό στόχο την προσέλκυση επενδύσεων και παράλληλα, ναεπιχειρεί να μπλοκάρει οποιαδήποτε σκέψη εφαρμογής ενός παρόμοιου σχεδίου και στον χώρο της Τ.Α.προς άμεσο όφελος των πολιτών λόγω της καθημερινής σχέσης και επικοινωνίας που υπάρχει!
Μετά από τρία μνημόνια σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής, είναι πλέον φανερό ότι οι Δήμοι ασφυκτιούν οικονομικά και επιχειρησιακά, καθώς είναι εγκλωβισμένοι σε ένα αναχρονιστικό πλαίσιο λειτουργίας πουδεν επιτρέπει την εξέλιξη της αυτοδιαχείρισής τους, ιδιαίτερα προς την κατεύθυνση ανάπτυξης δυναμικώνσυνεργατικών δράσεων με την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Κι’ όμως,η καθαριότητα, η ενέργεια, ο τουρισμός, η γεωργία, η επιμόρφωση των νέων, οι νέες τεχνολογίες, είναι τομείς όπου θα μπορούσαν οι Δήμοι να υλοποιήσουν εξαιρετικά project με την συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών, επιτυγχάνοντας αφενός, εξοικονόμηση μα και απελευθέρωση δημοτικών πόρων και αφετέρου καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και των μέσων που διαθέτουν για την κάλυψη φλεγόντων τοπικών αναγκών!
Ο πρωτεύοντας ρόλος του κράτους στην θεσμική λειτουργία της Τ.Α. και η σχεδόν ολοκληρωτική οικονομική εξάρτησή της από τον δημόσιο κορβανά, δημιουργούν πια μόνο προβλήματα στην άσκηση διοίκησης από τους αιρετούς!
Ακόμη και οι πιο τολμηροί,πολλές φορές αδυνατούν να ξεπεράσουν – έστω και με δικιά τους ευθύνη – απαράδεκτα χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες και νομικές εμπλοκές, στην προσπάθειά τους να ανταπεξέλθουν στην δικαιολογημένη απαίτηση των τοπικών κοινωνιών γιαάμεση επίλυση των ζητημάτων που επηρεάζουν την καθημερινότητά τους!
Οπωσδήποτε, ο εκσυγχρονισμός των κανόνων αυτοδιαχείρισης, αλλά και ένα καινούργιο, αξιόπιστο και ευέλικτο πλαίσιο διοίκησης και δημοσιονομικού ελέγχου, είναι πλέον βασικά ζητούμενα στην Τ.Α.!
Η Ελληνική Πολιτεία όμως, θα πρέπει να το πάρει απόφαση και να ακολουθήσει το Ευρωπαϊκό μοντέλο λειτουργίας και επιχειρησιακής δράσης των ΟΤΑ, δείχνοντας εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους!
Η περεταίρω αυτονόμηση των Δημοτικών Διοικήσεωνστην λήψη, ή υλοποίηση αποφάσεων και καινοτόμων συνεργασιών, θεωρώ ότι μπορεί να τους βοηθήσει να απαλλαγούν από τις παθογένειες του παρελθόντος και να τους δώσει την ευχέρεια δράσης που έχουν απόλυτη ανάγκη για να καταστούν βιώσιμοι και αποτελεσματικοί για την οικονομία και την κοινωνία μας.
