Γ. Βαϊόπουλος: «ο Φασισμός Στέφανε»


Θέλω να  προλάβω .

Θέλω να προλάβω τα παιδιά μου .

Θέλω να προλάβω τους μαθητές μου .

Αν ήταν δυνατόν, θα ήθελα να προλάβω όλα τα παιδιά , όλους τους νέους του κόσμου.

Να τους δώσω εκείνα τα εφόδια, εκείνες τις γνώσεις και τα επιχειρήματα, ώστε να θωρακίσουν τις ψυχούλες τους απέναντι στο δηλητήριο του φασισμού.

Ο φασισμός, Στέφανε, στηρίζεται στο θυμό και στο μίσος , επενδύει στο φόβο, την αμάθεια και την άγνοια .

Ο φανατισμός, το μίσος, ο φόβος, μπλοκάρουν τη σκέψη, σε κάνουν ανόητο. Κανείς όμως δεν παραδέχεται την ανοησία του. Την κρύβει συνειδητά ή ασυνείδητα πίσω από ένα προσωπείο που του δίνει οντότητα, αξία, ύπαρξη. Η υπερεκτίμηση του «εγώ» και η περιφρόνηση του «άλλου», είναι ένα εύκολο προσωπείο. Γίνεται ευκολότερο όταν το στολίσεις με οργή για τον «κατώτερο», που φυσικά δεν είσαι εσύ, με περιφρόνηση για τον «διαφορετικό», που βέβαια δε σου μοιάζει, με σαρκασμό για τον «άλλο», γιατί είναι αντίθετός σου και αυτό δεν το αντέχεις.

Όσο και αν ψάξεις δεν θα βρεις ούτε μια εικόνα χαμογελαστού φασίστα.. .

Ο φασίστας τυφλωμένος από το μίσος νομίζει ότι αντίπαλός του είναι ο συνάνθρωπός του, που τα καταφέρνει καλύτερα από αυτόν.

Δεν καταλαβαίνει πως ο πραγματικός του εχθρός είναι η φτώχεια , οι κοινωνικές ανισότητες και οι αδικίες που κάνουν την κοινωνία απάνθρωπη.

Οι νεοφασίστες της « χρυσής αυγής» θεωρούν ότι για όλα τα κακά του τόπου μας φταίνε οι «άλλοι» , οι « ξένοι» , οι αλλοδαποί.

Όμως, Στέφανε, ο μετανάστης φεύγει από το τόπο του και κάνει οποιαδήποτε δουλειά βρει, για να εξασφαλίσει λίγο ψωμί για τα παιδιά του. Έρχεται σε μια χώρα, όχι γιατί «έτσι θέλει», αλλά γιατί του το επιτρέπουν. Έρχεται για να εργαστεί, όχι για να εγκληματήσει.  Την  ανεργία,  την  λιτότητα, τη φτώχεια , τους φόρους , τους μικρούς  μισθούς  και την ακρίβεια δεν τα επέβαλλαν στους εργαζόμενους της Ελλάδας οι μετανάστες . Όλα αυτά οφείλονται  στο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα  που είναι  άδικο  και δεν  εξασφαλίζει αξιοπρεπή ζωή για όλους.

Λένε πολλοί ότι οι μετανάστες ευθύνονται για την εγκληματικότητα. Τα επίσημα στοιχεία, όμως, λένε άλλα πράγματα . Η εγκληματικότητα στη χώρα μας είναι μικρότερη από άλλες χώρες της Ευρώπης ,  ενώ  οι Έλληνες παρουσιάζουν μεγαλύτερο ποσοστό εγκληματικότητας από τους αλλοδαπούς . Επομένως, είναι προπαγάνδα και ψέμα  η άποψη ότι γενικά οι «αλλοδαποί» είναι εγκληματίες.

Το έγκλημα φυσικά και δεν είναι  αποδεκτή στάση.  Είναι μια απαράδεκτη  ατομική λύση  που δεν λύνει κανένα πρόβλημα .  Γεννιέται από τις συνθήκες ζωής, τη φτώχεια, την αδικία, την ανισότητα . Κανένας λαός δεν είναι εγκληματίας, δεν το ’χει στα γονίδιά του ή στον χαρακτήρα του.

Στέφανε,  εγκλήματα κάνουν  και  Έλληνες , αυτό όμως δεν σημαίνει  ότι όλοι οι Έλληνες είναι κλέφτες και εγκληματίες.

Ο φασισμός αποθεώνει  την ομοιομορφία και οδηγεί στην πλήρη υποταγή του ανθρώπου στην ομάδα, στη λατρεία της μάζας. Ο φασίστας αποθεώνει τον αρχηγό , τον « φύρερ» .Ο φασίστας δεν ανέχεται άλλη γνώμη , δέρνει όποιον διαφωνεί  , πιστεύει ότι αν δεν είσαι μαζί του είσαι εχθρός του. Οτιδήποτε δεν γνωρίζει, ό,τι του φαίνεται διαφορετικό,  όχι μόνο δεν  θέλει να το μάθει ή  να το καταλάβει , αλλά, επιπλέον,   συμπεριφέρεται επιθετικά, με μίσος και καταστροφική μανία εναντίον του.

Τα φασιστικά καθεστώτα στηρίζονται σε απαγορεύσεις και διαταγές. Ο κόσμος έχει πικρή πείρα από φασιστικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα . Ο ναζισμός του Χίτλερ και ο φασισμός του Μουσολίνι, στο Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, γέμισαν τον κόσμο με νεκρούς με την δικαιολογία ότι δεν τους χωρούσε η γη τους ,επειδή νόμιζαν πώς  ήταν ανώτεροι από τους άλλους λαούς.

Στην Γερμανική κατοχή περισσότεροι από 500000 Έλληνες πέθαναν από πείνα και βασανιστήρια : Γέροι – γυναίκες και μικρά παιδιά. Εκατοντάδες άμαχοι εκτελέστηκαν ,ολόκληρα χωριά έγιναν ολοκαύτωμα.  Και όμως, οι χρυσαυγίτες φασίστες θεωρούν ήρωα τον εγκληματία Χίτλερ και του  κάνουν μνημόσυνο κάθε χρόνο…

Εμείς οι Έλληνες είχαμε δυστυχώς και μια φασιστική στρατιωτική δικτατορία που κράτησε εφτά ολόκληρα χρόνια , από το 1967 έως το 1974 . Χιλιάδες συνάνθρωποί μας βασανίστηκαν  , πήγαν φυλακή και εξορία . Πολλά μικρά παιδιά  έμειναν ξαφνικά χωρίς τους γονείς  τους , μόνο και μόνο επειδή αυτοί πίστευαν στην δημοκρατία και την  ειρήνη.

Ξέρω πολύ καλά ότι η κοινωνία μας είναι άδικη και έχουμε υποχρέωση να την αλλάξουμε . Είναι στο χέρι σου να αλλάξεις τα πράγματα, είναι στο χέρι όλων μας να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο κόσμο,  χωρίς σύνορα στις καρδιές μας και στο μυαλό μας .  Να μεγαλώσουμε και να διορθώσουμε την δημοκρατία  στον τόπο μας.

Να αγωνιστούμε για ένα κόσμο χωρίς φτώχεια και κοινωνικές αδικίες Με ισότητα και ελευθερία για όλους .Με σεβασμό στην διαφωνία ,στο διάλογο, στην άποψη  και στην διαφορετικότητα . Με ίσα δικαιώματα στην μόρφωση ,στον αθλητισμό και στον πολιτισμό, διότι, Στέφανε, όπως ακριβώς εσύ είσαι μοναδικός για τους γονείς σου και  την οικογένειά σου , ξεχωριστός για την κοινωνία στην οποία ζεις , έτσι ακριβώς είναι και   κάθε συμμαθητής σου , κάθε συναθλητής σου , κάθε γείτονας σου , κάθε γνωστός και άγνωστος σου .

 

Προηγούμενο άρθρο «Χτίζουμε μια κοινωνία αλληλεγγύης, δημοκρατίας και δικαιοσύνης» - Συγκλονιστική η πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ
Επόμενο άρθρο 5ο ανταλλακτικό και χαριστικό παζάρι