Η κυβέρνηση θέτει θέμα ενιαίου μισθολογίου. Σωστά, κατά τη γνώμη μου, καθώς στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα παρατηρούνται μισθοί τριών και τεσσάρων ταχυτήτων. Επιδόματα του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης» ή «μεταφοράς φακέλου» , καθώς και εξυπηρετήσεις συντεχνιών «πολύ- πολύ δικών μας παιδιών» δημιούργησαν θέσεις φιλέτα με παχυλούς μισθούς.
Στον αντίποδα, εκείνοι που αδικήθηκαν διαχρονικά στο μισθό τους είναι, κυρίως, οι εργαζόμενοι σε δύο σημαντικούς τομείς , όπου η απασχόληση θεωρείται λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Πρόκειται για την υγεία ( γιατροί, νοσηλευτικό προσωπικό, ΕΚΑΒ,…) και για την παιδεία, με πιθανές εξαιρέσεις κάποια τζάκια παν/κών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Ειδικά, όσον αφορά στην εκπαίδευση, η εθνική υπηρεσία αναφέρει ότι το 22% των χαμηλόμισθων του δημοσίου είναι… εκπαιδευτικοί…, ενώ ο ΟΟΣΑ προσδιορίζει το μισθό του έλληνα εκπαιδευτικού στο 50% του μέσου όρου των 12 πρώτων χωρών της ευρωζώνης.!!! Στην Ελλάδα ο πρωτοδιόριστος εκπ/κός μετά βίας ξεπερνά τα 1000 ευρώ, ενώ μετά από 35 χρόνια φτάνει στο ….υπέρογκο…. ποσό των 1600 ευρώ ( 1638).
Ορθά ο κ. Ραγκούσης ισχυρίζεται ότι το ενιαίο μισθολόγιο ήταν προεκλογική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ. Επίσης, προς τη σωστή κατεύθυνση είναι οι βασικοί άξονές του για:
- Ίση αμοιβή για δουλειά ίσης αξίας.
- Αποκατάσταση μισθολογικών ανισοτήτων μεταξύ εργαζομένων που έχουν ίδια προϋπηρεσία και ανήκουν στην ίδια εκπ/κή βαθμίδα.
- Σύνδεση της αμοιβής με τη σπουδαιότητα των ασκούμενων καθηκόντων.
Σήμερα, ο μισθός του Έλληνα εκπ/κού είναι δυσανάλογος τόσο με την κοινωνική του θέση, όσο και με το κοινωνικό έργο που επιτελεί. Μια δίκαιη πολιτεία οφείλει να αμείβει ανάλογα τους εκπ/κούς στους οποίους εμπιστεύεται κάθε φορά τη νέα γενιά της Ελλάδας.
Παρότι οι εκπ/κοί στη χώρα μας είναι κακοπληρωμένοι και τα φέρνουν δύσκολα βόλτα, πολλές φορές μακριά από τις οικογένειές τους, στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Με μεγάλο ψυχικό σθένος μοχθούν να προσδώσουν στα παιδιά μας κοινωνικές στάσεις και πνευματικές δεξιότητες. Με το ενιαίο μισθολόγιο και με πραγματικές αυξήσεις, επιτέλους , οι εκπαιδευτικοί πρέπει να πάψουν να είναι οι πληβείοι του ελληνικού δημόσιου τομέα.
Γράφει ο Γιάννης Βαϊόπουλος – Μαθηματικός.
