Το ότι οι υπολογιστές έχουν μπει στη ζωή μας, είναι δεδομένο. Το ότι ως εργαλείο έχουν θετικά και αρνητικά, επίσης είναι δεδομένο. Αυτό που είναι ζητούμενο, και αυτές τις μέρες φαίνεται να ξεφεύγει του μέτρου, είναι η ψευδαίσθηση ότι μπορούν να κάνουν σχεδόν τα πάντα, ακόμα και να αντικαταστήσουν την πραγματικότητα.
Βάλθηκαν να μας τρελάνουν!!! Πρωτίστως τις οικογένειες των εκπαιδευτικών και βέβαια όχι μόνο αυτές. Γενικά, τις οικογένειες που έχουν παιδιά σχολικής ηλικίας από Νηπιαγωγείο έως Λύκειο που κάθονται με τις ώρες μπροστά στον Η/Υ για να βγάλουν κωδικούς, να δούνε φύλλα εργασίας, να παρακολουθήσουν τηλεδιασκέψεις και πάει λέγοντας. «Το σύστημα δεν άντεχε να εκτυπώσουμε τα απολυτήρια της Γ΄ Λυκείου», λένε οι καθηγητές, όχι τώρα που έπεσε τόσος όγκος πάνω του! Πάντως, πράγματι οι εκπαιδευτικοί, αυτόν τον καιρό, δουλεύουν περισσότερο από πριν.
Έχει όμως νόημα; Αυτό είναι το ζητούμενο σε έκτακτες συνθήκες; Να είναι ο καθένας κλεισμένος στο δωμάτιό του με τις ώρες μπροστά από έναν υπολογιστή; Και δεν είναι μόνο το σώμα του υπολογιστή αλλά τόσα άλλα, εξοπλισμός, σύνδεση, ταχύτητα, γνώση… Σκεφτείτε μια οικογένεια με δύο παιδιά, χρειάζονται σίγουρα δύο υπολογιστές. Αν είναι και οι γονείς εκπαιδευτικοί ή αν πρέπει να διεκπεραιώσουν και δικές τους δουλειές, χρειάζονται τέσσερις. Αν είναι πολύτεκνοι; Άστο καλύτερα. Μια τρέλα! Δυστυχώς, η πρόσβαση δεν είναι ισότιμη και δεν διασφαλίζεται η καθολικότητα, κάτι που οφείλει να εξασφαλίζει η εκπαίδευση. Αφήστε που κάναμε τόση προσπάθεια μέσα από τα σχολεία για απεξάρτηση των παιδιών από τις οθόνες και τώρα αυτοακυρώνουμε τις προσπάθειές μας. Μήπως θα έπρεπε ένας παιδοψυχίατρος να μας ενημερώσει επ’ αυτού; Εικονική πραγματικότητα, κυριολεκτικά και μεταφορικά!
Υπάρχει και ο ειδικός πληθυσμός των σχολείων μας, με ανησυχητικά αυξητικές τάσεις. Αυτός θα υποστηριχτεί με πλατφόρμες και αποθετήρια; Ειδικά αυτός θέλει ιδιαίτερη προσέγγιση, φαντασία, ποικιλία ιδεών και στήριξη σε όλο το οικογενειακό πλαίσιο.
Η αξιοποίηση της τηλεόρασης είναι κάτι που (λόγω της καθολικότητάς της για μαθητές αστικών, ημιαστικών και απομακρυσμένων περιοχών εν αντιθέσει με τους υπολογιστές) θα έπρεπε να είχαμε εκμεταλλευτεί από την αρχή. Μέχρι τώρα είχε κατακλειστεί από πτώματα και καταμέτρηση κρουσμάτων.
Η φιλαναγνωσία είναι ένας άλλος τρόπος να μας κρατήσει σε εγρήγορση. Λίγη άσκηση πνευματική και σωματική επίσης. Αυτό που προέχει είναι να αισθανθούμε ότι κάποιος μας νοιάζεται.
Μην καμωνόμαστε πως όλα βαίνουν καλώς. Δεν είμαστε σε κανονικότητα. Εκτός της σχολικής ετοιμότητας των παιδιών υπάρχουν και άλλα πράγματα για τον καθένα μας (φροντίδα ηλικιωμένων γονιών, πιθανών ασθενειών πέρα του κορωνοϊού κ.ά.), τι να προλάβει κάποιος; Να που η προσωπική ευθύνη δεν αφορά μόνο την υγιεινή αλλά πολλά περισσότερα. Καλή η τηλεκπαίδευση αλλά ως εργαλείο και όχι ως πανάκια. Η εκπαιδευτική διαδικασία και διδασκαλία είναι κάτι πιο σύνθετο από το σου δίνω μια άσκηση να κάνεις (δεν είναι της παρούσης η ανάλυσή της). Ας είμαστε ειλικρινείς, χρειαζόμαστε ορθολογική αντιμετώπιση του ζητήματος, στα πλαίσια της πραγματικότητας και της εκτατικότητας που ζούμε. Γίνεται ένας βίαιος πειραματισμός και θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί για το πού θα καταλήξει. Ένας εργασιομανής δάσκαλος πρέπει να έχει αμφίδρομη σχέση με έναν εργασιομανή γονιό. Πομπός και δέκτης να φτιάχνουν ένα ισχυρό δίπολο. Αλλιώς δύσκολο το αποτέλεσμα. Όσο βέβαια μαγαλώνουν τα παιδιά τόσο γίνονται πιο αυτόνομα. Δυστυχώς όμως, οι πλέον άτυχοι είναι πράγματι της Γ Λυκείου. Τηλεκπαίδευση με τα φροντιστήρια, τηλεκπαίδευση με το σχολείο, τηλεδιάσκεψη με φίλους και πάει λέγοντας. Πόσο θα αντέξουν.
Τα πράγματα, δεν μπορεί, θα εξομαλυνθούν. Όταν με το καλό περάσει το κακό και ξαναβρεθούμε στις τάξεις μας, θα τα πάρουμε όλα από την αρχή. Μέχρι τότε, ο καθένας μας, χρειάζεται πολύπλευρη στήριξη και όχι επικοινωνιακά τρικ. Είναι σίγουρο πως οι εκπαιδευτικοί, με διάφορους τρόπους (τηλέφωνο, skype, viber, messenger, email, κλπ), θα βρεθούν κοντά στους μαθητές τους και στις οικογένειές τους.
Είθε να επιστρέψουμε σύντομα στη φυσιολογική ζωή με τον μεγάλο φόβο για το τι θα μείνει από αυτή την εικονική πραγματικότητα, κάτι για το οποίο θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε.
