Τον Υπουργό Εσωτερικών κ. Ντινόπουλο συνάντησε ο Δήμαρχος Μουζακίου κ. Κωτσός και συζήτησε μαζί του το μεγάλο και χρόνια ζήτημα του χρέους των πρώην Κοινοτήτων Γελάνθης και Λαζαρίνας μετά από δάνεια που πήραν τη δεκαετία του 80.
Ο Υπουργός που κατάγεται από το Μουζάκι αντιλήφθηκε πλήρως το ζήτημα εξέφρασε την άποψη ότι πρόκειται για μία άδικη εξέλιξη που βαραίνει, μετά από τόσα χρόνια απραξίας του Δημοσίου, το Δήμο Μουζακίου και ζήτησε από τους Υπηρεσιακούς του παράγοντες να αξιολογήσουν το θέμα και σε συνεργασία με το Υπουργείο Οικονομικών να δοθεί η καλύτερη δυνατή λύση.
Ο κ. Κωτσός έδωσε στον Υπουργό ένα αναλυτικό κείμενο που αφορά το όλο ζήτημα στο οποίο αναφέρονται τα παρακάτω:
«Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,
Ο Δήμος Μουζακίου βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη δυσχερή θέση να παρουσιάζεται με ένα χρέος προς το Ελληνικό Δημόσιο το οποίο αγγίζει τα 2.500.000 ΕΥΡΩ και αυτό διότι δύο πρώην Κοινότητες η Γελάνθη και η Λαζαρίνα είχαν συνάψει δύο δάνεια τη δεκαετία του 1980 με την Αγροτική Τράπεζα.
Συγκριμένα:
Η Κοινότητα Γελάνθης το 1981 σύναψε δάνειο με την ΑΤΕ, με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, για την πληρωμή δαπανών εκτέλεσης αρδευτικών έργων (εντός ζώνης αναδασμού) ύψους 78.500.000 δρχ με επιτόκιο 6,5% και εξόφληση σε 15 χρόνια. Το 1985 πήρε συμπληρωματικό δάνειο για τον ίδιο σκοπό 35.000.000 δρχ,
Συνολικό ύψος δανείου 113.000.000 δρχ
Η Κοινότητα Λαζαρίνας το 1982 σύναψε δάνειο επίσης με την ΑΤΕ, με την εγγύηση του Δημοσίου, για την πληρωμή δαπανών εκτέλεσης αρδευτικών έργων (εντός ζώνης αναδασμού), ύψους 119.500.000 δρχ με επιτόκιο 5.5% και εξόφληση σε 15 χρόνια. Το 1986 πήρε συμπληρωματικό δάνειο για τον ίδιο σκοπό 35.000.000 δρχ.
Συνολικό ύψος δανείου 154.500.000 δρχ.
Εδώ να σημειώσουμε ότι το Ελληνικό Δημόσιο μπήκε εγγυητής στα παραπάνω δάνεια, εν γνώση του ότι οι δύο Κοινότητες δεν είχαν τη δυνατότητα να τα εξοφλήσουν ουδέποτε, σύμφωνα με τα τότε αλλά και τα μετέπειτα οικονομικά τους δεδομένα. Επίσης το Ελληνικό Δημόσιο διά το εκπροσώπου του, που ήλεγχε τη νομιμότητα των αποφάσεων των τότε Κοινοτήτων, ενέκρινε τη σύναψη των δανείων, ενώ γνώριζε ότι ήταν αδύνατο να αποπληρωθούν.
Τέλος και για τις δύο Κοινότητες μετά από 4 χρόνια από την αρχική σύναψη δανείου και ενώ δεν εξοφλήθηκε καμία δόση τους, ξανά το Ελληνικό Δημόσιο συνηγόρησε να δοθούν επιπλέον δάνεια στα οποία επίσης ήταν εγγυητής.
Μετά την εκτέλεση και την παραλαβή των παραπάνω έργων από τη ΔΕΒ θα έπρεπε με πρότασή της προς τις Κοινότητες Γελάνθηκς και Λαζαρίνας σύμφωνα με το Νόμο 3881/58 άρθρο 18 παράγραφοι 2,3, να καταθέσει σχέδιο εκμετάλλευσης των έργων ως ανταποδοτικά. Αν δεν το έκανε η ΔΕΒ όφειλε να το κάνει το Υπουργείο Γεωργίας, απευθείας με δική του πρόταση γιατί θα έπρεπε να διασφαλίσει την εγγύηση του κράτους.
Έτσι θα έπρεπε να συσταθεί
Α) Τοπική Επιτροπή Άρδευσης η οποία είναι Ν.Π.Δ.Δ. που θα διαχειριζόταν το χρέος ή
Β) Ένταξη των έργων στα ΤΟΕΒ, που ιδρύθηκαν και λειτουργούν στις Κοινότητες Λαζαρίνας και Γελάνθης, με κανονιστικές πράξεις.
Οι παραπάνω ενέργειες θα έπρεπε να συνυπογράφονται από τα Υπουργεία Γεωργίας και Εσωτερικών
Τέτοιες Κοινές αποφάσεις των Υπουργείων Γεωργίας και Εσωτερικών δεν υπάρχουν και από τη στιγμή που το ίδιο το Κράτος δεν διασφαλίζει την εγγύησή του οι Κοινότητες ήταν αδύναμες για τη διαχείριση των παραπάνω έργων, καθότι και η ένταξη των έργων στα ΤΟΕΒ απαιτούσε εγκρίσεις των αντίστοιχων Υπουργείων.
Δηλαδή και να ήθελαν οι Κοινότητες Γελάνθης και Λαζαρίνας να εισπράξουν ανταποδοτικά τέλη δεν μπορούσαν καθώς θα έπρεπε να είχε εγκριθεί το έργο είσπραξης από τα συναρμόδια Υπουργεία
Επίσης οι Κοινότητες Γελάνθης και Λαζαρίνας δεν μπορούσαν να κάνουν ετήσιες ανταποδοτικές καταστάσεις διότι δεν είχαν αποφάσεις ένταξης των έργων σε ΤΟΕΒ ή ΤΕΔ. και έτσι δεν μπορούσαν να εισπράξουν ούτε μέσω ΑΤΕ όπως προβλέπεται για τα εγγειοβελτιωτικά έργα σύμφωνα με το ΒΔ 3881/58, αλλά και ούτε μέσω του Δημόσιου Ταμείου Ν.Δ. 1277/78 άρθρα 4και 3
Επί πρόσθετα να σας αναφέρουμε ότι το δάνειο που αφορά τουλάχιστον τη Λαζαρίνα ουδέποτε εισπράχθηκε από την τότε Κοινότητα και αδιάψευστος μάρτυρας αυτού είναι ότι δεν υπάρχει σχετική εγγραφή στον εγκεκριμένο από το Κράτος προϋπολογισμό της τις χρονιές που φαίνεται ότι πήρε το δάνειο, αλλά ούτε σε καμία άλλη χρονιά υλοποίησης των έργων που χρηματοδοτήθηκαν από το δάνειο.
Από τα παραπάνω συνάγεται το συμπέρασμα ότι επί της ουσίας το Ελληνικό Δημόσιο αναλάμβανε την τακτοποίηση των δανειακών υποχρεώσεων των δύο Κοινοτήτων, αφού με τη δική του έγκριση και εγγύηση και εν γνώση του ότι δεν θα πληρωνόταν ποτέ από τους δανειολήπτες, δόθηκαν αυτά τα δάνεια.
Σήμερα το χρέος των δύο Κοινοτήτων αγγίζει το ποσό των 2.500.000 ΕΥΡΩ, το οποίο έχει πλέον μετακομίσει στο Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο ήταν και ο εγγυητής των δανείων.
Βέβαια εδώ να ενημερώσουμε πως στη ΔΟΥ Μουζακίου εμφαίνεται πως ο Δήμος Μουζακίου (ως καθολικός διάδοχος των Κοινοτήτων Λαζαρίνας και Γελάνθης μετά την εφαρμογή του «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ») οφείλει στο Ελληνικό Δημόσιο το παραπάνω ποσό μ’ αποτέλεσμα να στερείται φορολογική; ενημερότητας και επί της ουσίας να λειτουργεί στραγγαλιστικά για τη λειτουργία του Δήμου μας.
Για τους παραπάνω λόγους που σας αναπτύξαμε θεωρούμε ότι αδίκως ο Δήμος Μουζακίου παρουσιάζεται ως οφειλέτης του ποσού των 2.5000.000 ΕΥΡΩ.
Πιθανή απαίτηση του παραπάνω ποσού από το Ελληνικό Δημόσιο θα βυθίσει και το Δήμο Μουζακίου στα χρέη, ενώ σήμερα έχουμε πολύ καθαρή οικονομική θέση, κάτι που το πετύχαμε με ιδιαίτερα σώφρονα και συνετή διαχείριση, όλα αυτά τα χρόνια.
Σας παρακαλούμε όπως συμπεριλάβετε το Δήμο Μουζακίου στους οφειλέτες του Δημοσίου των οποίων θα διαγραφούν τα χρέη τους και να είστε βέβαιος ότι θα έχετε προσφέρει σημαντική υπηρεσία στο Δήμο μας και στην τοπική μας κοινωνία.
