Το παρόν μικρό ιστολόγιο (ioannis-kapodistrias.blogspot.gr) συμπληρώνει φέτος 3 χρόνια παρουσίας στο χώρο του διαδικτύου, αν μη τι άλλο κερδίζοντας ένα μικρό κομμάτι Ελλήνων, που επιθυμούν να γνωρίσουν εκείνο το «απαγορευμένο» πρότυπο όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, τον Ιωάννη Καποδίστρια. Και λέω απαγορευμένο, γιατί σίγουρα υπάρχει σοβαρός λόγος, ώστε να μην ακούγεται τίποτα για αυτόν τον σπουδαίο ‘Ελληνα πολιτικό και διπλωμάτη, για περισσότερο από 180 χρόνια, αλλά η γνώση μας να περιορίζεται σε μία σελίδα της ιστορίας του σχολείου.
Ακόμη όμως και αν κάποιος προσπάθησε να προσεγγίσει αυτό το ιδανικό πρότυπο ηγέτη και να το προβάλλει, αυτό έγινε σίγουρα, αν όχι με ιδιοτελή κριτήρια, τουλάχιστον με λανθασμένους τρόπους. Υπήρξαν βέβαια ελαχιστότατες εξαιρέσεις ανθρώπων που έδωσαν αγώνα ζωής για να βγάλουν μέσα από το σκοτάδι που επέβαλαν κάποιοι, το λαμπερό αυτό πρότυπο του Καποδίστρια, όπως η Ελένη Κούκκου και τελευταίως ο Ιωάννης Κορνιλάκης και η «Ελαία». Το βασικό και στην προσπάθεια της Ελένης Κούκκου αλλά και στην προσπάθεια της μικρής «Ελαίας», είναι ότι η προβολή του Ιωάννη Καποδίστρια έγινε και γίνεται με τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο. Την ίδια τη φωνή του Κυβερνήτη, αφού η «Ελαία» έχει εκδόσει ήδη 137 ανέκδοτες επιστολές του και σε λίγο θα έχουν εκδοθεί και οι υπόλοιπες 800 περίπου.
Οι επιστολές του Καποδίστρια απευθύνονται σε κάθε Έλληνα. Σε ιεράρχες, σε εφοπλιστές, στον απλό λαό, σε προκρίτους και κοτζαμπάσηδες, σε ξένους διπλωμάτες, σε επαναστάτες, σε βασιλείς, σε πολιτικούς, σε πλουσίους και φτωχούς, σε ισχυρούς και αδύναμους. Οι πανομοιότυπες παθογένειες του γένους μας, που κόντεψαν κάποτε να υποσκάψουν ολόκληρη την επανάσταση, ελέγχονται ξανά στο σήμερα μέσα από τα λόγια του Κυβερνήτη που επιτέλους έρχονται στο φως.
Βέβαια ο έλεγχος που ασκεί ο Καποδίστριας μέσα από τα εκπληκτικά και αποστολικά κείμενά του (όπως τα χαρακτήριζε και η κ.Κούκκου), δεν είναι μόνο προς τους κατέχοντες τις τρεις εξουσίες του κράτους αλλά και προς, όπως αποδεικνύεται στην πράξη, την τέταρτη εξουσία, που πλέον έχει την ισχύ να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και να διαμορφώνει συνειδήσεις. Ελέγχεται επίσης ο λαός για τις επιλογές του, οι άρχοντες για τις αποφάσεις, οι ιεράρχες για τον αν πράττουν τον ευαγγελικό λόγο. Τόσο απλά. Αλλά και τόσο απαγορευμένα. Απαγορευμένα γιατί ο Καποδίστριας μας ξεβολεύει από τη θέση μας.
Γράφτηκε με θυσία και κόπο ένα βιβλίο που στηλιτεύει το χθές και το σήμερα με βάση τις ανέκδοτες επιστολές του Ιωάννη Καποδίστρια. Ο «Άγιος της πολιτικής», ένα πόνημα που κάποιοι άνθρωποι που το μελέτησαν, όπως καθηγητές πανεπιστημίων αλλά και ιεράρχες, το χαρακτήρισαν, μοναδικό. «Για αυτό το έργο πρέπει να σας ευγνωμονεί το γένος» είπε προς τον συγγραφέα γνωστός ιεράρχης* της πατρίδος μας. Ας δούμε τώρα την «ευγνωμοσύνη» του γένους μας, προς τον συγγραφέα αλλά κυριότερα σε εκείνον που εξαγόρασε με το αίμα του το δικαίωμα να λεγόμαστε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι (;;;) Έλληνες, τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Ο «Ιωάννης Καποδίστριας, ο άγιος της πολιτικής» παρουσιάστηκε σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, το «απουσιολόγιο της ευγνωμοσύνης» έγραψε:
Καταρχάς τους πολιτικούς μας και τους τοπικούς άρχοντες. Αν και ίσως το ορθότερο θα ήταν να αποκαλούνται πολιτικοί εκτελεστικοί υπάλληλοι, γιατί οι εντολές που εκτελούν έρχονται με τόση ταχύτητα, που όχι μόνο τα μνημόνια δεν προλαβαίνουν να διαβάσουν, αλλά ούτε τη δουλειά του διοικητικού διεκπεραιωτή εγγράφων δεν προκάμουν να φέρουν εις πέρας. Άχαρος ρόλος. Να βρίσκεσαι στο Κοινοβούλιο μόνο για να επικυρώνεις την εκτέλεση του Ελληνικού λαού με αντισυνταγματικά μέτρα και νόμους εξόντωσης. Να είσαι Δήμαρχος ή Περιφερειάρχης μόνο και μόνο να συμπληρώνεις τον καταστατικό χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δεν μιλάμε για αποφάσεις και ανθρώπους με πυγμή, θάρρος και αυταπάρνηση. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα και αν υπάρχει, θα γίνεται για λόγους εσωτερικής προβολής και κατανάλωσης. Που χρόνος τώρα για εκδηλώσεις για τον Καποδίστρια κλπ… Ο πήχης είναι πολύ κάτω. Που να ακουμπήσεις έτσι τον Ιωάννη Καποδίστρια. Καίει σαν κάρβουνο αναμένο. Ανεβάζει τον πήχη πολύ ψηλά. Σε κάμποσες παρουσιάσεις που μπορέσα και ακολούθησα είδα τοπικούς άρχοντες και πολιτικούς να μην αντέχουν να παρακολουθήσουν Καποδίστρια για παραπάνω από μισή ώρα. Και να πεις ότι ο συγγραφέας έλεγε κάτι δικό του; Ο κ.Κορνιλάκης τις επιστολές του Καποδίστρια αναγιγνώσκει και κάποιοι ιδρώνουν 180 χρόνια μετά. Που να ζούσε τώρα ο μακαρίτης ο Κυβερνήτης;
Τρίξαν τα κόκκαλά του στον συσχετισμό που είχε κάνει ο Γ.Παπανδρέου για τα μέτρα της κυβέρνησής του με τα «μέτρα» του Ι.Καποδίστρια.
Μετά περνάμε στην αληθινή εξουσία των ΜΜΕ. Ειδικά στις ημέρες μας την εξουσία του διαδικτύου, αφού τηλεόραση και έντυπα έχουν σχεδόν καταρρεύσει. Αμέτρητοι δημοσιογράφοι βρήκαν στέγη στο ίντερνετ. Πιο άμεση επαφή, πιο ισχυρή εξουσία πλέον. Από γνωστά μέσα κοινωνικής δικτύωσης έπεσαν Κυβερνήσεις στη Μ.Ανατολή. Στην Ελλάδα δεν ρίχνουν Κυβερνήσεις. Στηλιτεύουν μνημόνια και Κυβέρνηση, πολιτικούς και δεν κουνιέται φύλλο. Μα καλά, τρία χρόνια εξοντωτικών μέτρων, και ολόκληρες αντιμνημονιακές αρθρογραφίες και σχολιασμοί δεν έχουν αλλάξει το παραμικρό; Κάτι δεν πάει καλά. Δεν μπορεί να αντέχει τόσο πολύ το σάπιο σύστημα, με τόσο πόλεμο. Ή δεν υπάρχει πόλεμος εν τέλει και όλα είναι φαινομενικά.
Εδώ έρχεται ο Καποδίστριας και πάλι να ελέγξει και την κοινή γνώμη και εκείνους που διαχειρίζονται την πληροφορία. Σαν ιστολόγιο αρθρογραφήσαμε, καλύψαμε εκδηλώσεις και παρουσιάσεις του συγγραφικού έργου «Ιωάννης Καποδίστριας, ο Άγιος της πολιτικής». Συντάξαμε email, κείμενα, φωτογραφίες, οπτικοακουστικό υλικό. Εστάλησαν σχεδόν παντού. Ανταπόκριση ελάχιστη. Να υποθέσουμε ότι υπάρχουν σοβαρότερες ειδήσεις. Την ώρα που γράφω το κείμενο μπαίνω σε ένα γνωστό site γνωστότατου τηλεπαρουσιαστή, που θέλει να μιλάμε και στον eνικό όπως διαφημίζει. Έχει παραλάβει το ιστολόγιό του δεκάδες email σε θέματα σχετικά με τον Ιωάννη Καποδίστρια που του έχουμε αποστείλει. Φυσικά δεν μπήκε στο κόπο να δημοσιεύσει τίποτα που να εμπεριέχει τη λέξη Καποδίστριας. Αντ’ αυτού αυτή την ώρα διαβάζουμε για τους φοιτητές που ανακάλυψαν φραπεδομηχανή, γιατί κατέρρευσε η Πάολα, γιατί ο Κανάκης μπορεί να σταματήσει το ράδιο-αρβύλα. Αυτές είναι σημαντικές ειδήσεις. Έτσι αφυπνίζεται ο Έλληνας. Έτσι θα ξεχάσουμε τη Μύκονο και θα επαναστατήσουμε κατά των μνημονίων και της ανέχειας. Θυμήθηκα αυτά που έλεγε ξένος πολιτικός σχολιαστής και συγγραφέας το 1920 περίπου, περί προπαγάνδας των ΜΜΕ και της κοινής γνώμης, η οποία τόνιζε ότι, «αγνοεί πως η συμμετοχή της στις διεργασίες του δημοκρατικού πολιτεύματος υφίστανται μόνο κατ’ επίφαση, επειδή η κυρίαρχη τάξη ελέγχει τη ροή της πληροφορίας, ανάλογα με τα συμφέροντά της».
Φυσικά δεν είναι ένα ιστολόγιο το παράδειγμα, αλλά δυστυχώς επί του συνόλου αυτών. Πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Αλλά η διαπίστωση είναι ότι σε ότι έχει να κάνει με Καποδίστρια, αγγίζεται, για ένα κλικ παραπάνω επισκεψιμότητας, αλλά οχι ουσιαστικά. Θυμήθηκα την εποχή που η κ.Σουλβαντζή προσπαθούσε να φέρει στην επιφάνεια το θέμα του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου και την αποτρεπτική αντιμετώπιση της εξουσίας, ότι «αυτό το θέμα δημιουργούσε έναν εθνισμό και ότι έπρεπε να είναι οι τόνοι χαμηλοί». Κάτι παρόμοιο με τον Καποδίστρια δηλαδή να υποθέσουμε εμείς. Επιβεβαίωση ενός παλαιότερου άρθρου ενός συγκεκριμένου Επίκ. Καθηγητή Κοινωνιολογίας Παν. Αιγαίου για τον ρόλο των ΜΜΕ. Έγραφε: «Εκτροχιάζουν την ορθή σκέψη παρουσιάζοντας ψευδή δεδομένα ή αποσιωπώντας άλλα. Για παράδειγμα εμφανίζουν μια ιδέα, ως πολύ πιο διαδεδομένη απ’ ό,τι πραγματικά είναι, έναν υποθετικό κίνδυνο ως απειλή, οδηγούν την κοινή γνώμη σε εκβιαστικά διλήμματα του τύπου «πτώχευση ή ξεπούλημα των βασικών δικαιωμάτων», «ανοχή στους μετανάστες ή διασάλευση της δημόσιας ασφάλειας», χωρίς να την εκθέτουν σε ενδιάμεσες πιο μετριοπαθείς λύσεις».
Στην παρούσα κατάσταση τα «ανεξάρτητα» και «δημοκρατικά» Blogs αποσιωπούν με ρυθμικό συγχρονισμό, ότι είδηση έχουν παραλάβει για τον Ιωάννη Καποδίστρια και το έργο της μικρής «Ελαίας». Ας είναι όμως. Έστω και σαν κεράκι μένει αναμμένη η προσπάθειά της από λίγους φίλους που τη στηρίζουν ανιδιοτελώς και κυρίως από την αγάπη τους προς τον Ιωάννη Καποδίστρια. Στην αντίπερα όχθη στέκουν και λιγοστοί λασπολόγοι κατ’ επάγγελμα, που εύχομαι να μην κριθούν απ’ το Θεό με τόση ευκολία που κρίνουν εκείνοι τους άλλους.
Δεν θα μιλήσω για την ιεραρχία και το πώς και ποιοί αγκάλιασαν την προσπάθεια αυτή. Εκείνοι γνωρίζουν, γιατί και εκεί υπάρχουν κανόνες και εξαιρέσεις. Θα θυμηθώ μόνο μια φράση ενός ιεράρχη: «Υπό άλλας συνθήκας ο Καποδίστριας θα ήταν μεγάλος άγιος».Προφανώς δεν είναι αι συνθήκαι κατάλληλες, να συμπληρώσω εγώ..
Δεν πειράζει. Πολλοί οι κλητοί, λίγοι οι εκλεκτοί. Λίγοι αντιλαμβάνονται τη σημαντικότητα της ιστορίας των πραγμάτων και των ανθρώπων. Γι΄ αυτό ακριβώς συγκεκριμένος δρ.Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου είπε: «Ιωάννου Καποδιστρίου αιωνία η μνήμη, Ιωάννου Κορνιλάκη αιωνία η ευγνωμοσύνη»
Η «Ελαία» βαδίζει ένα μοναχικό δρόμο προβάλλοντας ένα πρότυπο χωρίς να έχει λάβει ούτε ευρώ από το κράτος, όπως στα πανηγύρια των άλλων ΜΚΟ του παρελθόντος και χωρίς την προβολή εκείνων που κόπτονται για μαχητική δημοσιογραφία και αντικειμενική ενημέρωση. Ζει και βασιλεύει η υποκρισία. Ας όψεται. Δεν είναι μακρυά ο καιρός που θα ακουστεί για τον Καποδίστρια το «και ενεθυμήθησαν τους λόγους αυτού».
