Σε προηγούμενα άρθρα αναφερθήκαμε σε εξαιρετικά χωρία της Παλαιάς Διαθήκης που έχουν εξαιρετική σημειολογική σημασία και είναι επίκαιρα για τον σύγχρονο κόσμο, γιατί δεν γράφτηκαν μόνο ως καταγραφή ιστορικών γεγονότων αλλά και ως παρακαταθήκη του Θεού στο ανθρώπινο γένος για το πώς θα πορευθεί αλλά και διδαχθεί από τα παραδείγματα κυρίως παιδαγωγίας που επιβάλει ή επιτρέπει ο Θεός στο λαό Του για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Πχ το παράδειγμα με την τεσσαρακονταετή πορεία του Ισραήλ από την Αίγυπτο στη γη της επαγγελίας και τη σημειολογική του σημασία , γιατί δηλαδή και ποια η αντιστοιχία με την ταλαιπωρία του παλαιού Ισραήλ με το «νέο Ισραήλ», την Ελλάδα κατά τον γέροντα Παΐσιο. Επίσης την επιλογή του Μωυσή από το Θεό για να οδηγήσει το λαό Του έξω από την αιχμαλωσία, ενός ανθρώπου που κατά τους ανθρώπους μπορεί να μην είχε τις ηγετικές ικανότητες αλλά για τον Θεό είχε όλα όσα ήταν αναγκαία για να υπηρετήσει το σχέδιό Του. Άλλωστε τι σχέση μπορεί να έχει η λογική η δική μας με αυτή του Θεού. Ο Θεός σε όλη την ανθρώπινη ιστορία επιτρέπει, βοηθά, δοκιμάζει, επιβάλει, κάποιες φορές επεμβαίνει, χωρίς να παρεμβαίνει στο αυτεξούσιο της επιλογής μας και τα πάντα προς τη σωτηρία μας.
Χωρίς να θέλω να θεολογήσω, γιατί δεν αισθάνομαι άξιος για αυτό, θα ήθελα να επισημάνω το τρανταχτό παράδειγμα της Παλαιάς Διαθήκης και της επικείμενης καταστροφής της Νινευή, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό το ιερό βιβλίο έχει γραφτεί για το σήμερα. Μπορεί να αναφέρεται σε εκπληκτικά γεγονότα της προ Χριστού εποχής, αλλά φαίνεται ότι η πορεία των ανθρώπων δεν έχει αλλάξει τόσο ώστε να μπορούμε να αποφεύγουμε παρόμοια γεγονότα στο μέλλον. Άλλωστε το κεφάλαιο για τον Ιωνά και την προειδοποίηση του Θεού για την καταστροφή της Νινευή έχει ως κεντρικό σημείο την μετάνοια και τελικά αυτό είναι το μοναδικό σωτήριο μέσο για να αποφευχθεί η καταστροφή. Αυτό ήταν και το κεντρικό σημείο και για τον γέροντα Παΐσιο σε ότι αφορούσε την Ελλάδα. Η μετάνοια. Και αυτό αφορά όλους. Από τον πρώτο ως τον τελευταίο Έλληνα.
Ιων. 1,1 Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸς Ἰωνᾶν τὸν τοῦ Ἀμαθὶ λέγων·
Ιων. 1,2 ἀνάστηθι καὶ πορεύθητι εἰς Νινευὴ τὴν πόλιν τὴν μεγάλην καὶ κήρυξον ἐν αὐτῇ, ὅτι ἀνέβη ἡ κραυγὴ τῆς κακίας αὐτῆς πρός με.
Εδώ βλέπουμε την προειδοποίηση του Θεού για την επικείμενη καταστροφή, εξαιτίας της κακίας των κατοίκων της Νινευή, η οποία πόλη ήταν αγαπητή στο Θεό, όμως παρέκκλιναν από το λόγο του Θεού και Εκείνος προειδοποιεί. Τα σημεία πάντα είναι ορατά σε όσους θέλουν να τα δούν.
Ιων. 3,3 καὶ ἀνέστη Ἰωνᾶς καὶ ἐπορεύθη εἰς Νινευή, καθὰ ἐλάλησε Κύριος· ἡ δὲ Νινευὴ ἦν πόλις μεγάλη τῷ Θεῷ ὡσεὶ πορείας ὁδοῦ τριῶν ἡμερῶν.
Ο Ιωνάς μετά την αρχική του παρακοή και την ταλαιπωρία του στη θάλασσα στην ιστορία με το κήτος, αναλαμβάνει το έργο που του ανατέθηκε, να προειδοποιήσει ότι η κακία έφτασε στο απροχώρητο και επέρχονται δεινά. Σε τρεις ημέρες έρχεται καταστροφή. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να κηρύξει τη μετάνοια.
Ιων. 3,4 καὶ ἤρξατο Ἰωνᾶς τοῦ εἰσελθεῖν εἰς τὴν πόλιν ὡσεὶ πορείαν ἡμέρας μιᾶς καὶ ἐκήρυξε καὶ εἶπεν· ἔτι τρεῖς ἡμέραι καὶ Νινευὴ καταστραφήσεται.
Και είναι συγκλονιστικό πως επαναλαμβάνεται η ιστορία αυτή στο σήμερα. Ως νέος Ιωνάς ο Γέρων Παΐσιος ήρθε εκ Θεού αυτά τα δύσκολα χρόνια, σε μια στιγμή που όλοι χάσαμε τον δρόμο, η σύγχυση είναι μεγάλη, κανείς δεν βλέπει φως και λύσεις από πουθενά, κανείς δεν ξεχωρίζει την αριστερά από την δεξιάν.
Ιων. 4,11 ἐγὼ δὲ οὐ φείσομαι ὑπὲρ Νινευὴ τῆς πόλεως τῆς μεγάλης, ἐν ᾗ κατοικοῦσι πλείους ἢ δώδεκα μυριάδες ἀνθρώπων, οἵτινες οὐκ ἔγνωσαν δεξιὰν αὐτῶν ἢ ἀριστερὰν αὐτῶν, καὶ κτήνη πολλά;
Η κρίση είναι πνευματική και μόνο δια της ιδίας οδού θα βρούμε τη λύση. Μόνο ο πνευματικός αγών θα δώσει τη λύση. Άλλωστε και να βρισκόταν κάποιος να δώσει όσα χρήματα απαιτούνταν για να γλιτώσει η Ελλάδα από το τέλμα σε τι θα ωφελούσε; Ποιο το κέρδος; Τι θα ωφελούμασταν ως άνθρωποι ενώπιον του Θεού, με μια υλική ευδαιμονία χωρίς να έχουμε σπάσει πρώτα το απόστημα της κακίας και σκληροκαρδίας μας;
Σύντομα θα είχαμε και νέα πτώση στην τωρινή κατάσταση. Η λύση απαιτεί καίρια και δραστικά μέτρα και αυτά βρίσκονται μέσα στην πνευματικότητα του ανθρώπου που τη δεδομένη στιγμή εκλείπει.
Η μετάνοια είναι το ζητούμενο. Είναι η βάση, είναι η απαραίτητη προϋπόθεση, είναι η αρχή.
Ιων. 3,5 καὶ ἐπίστευσαν οἱ ἄνδρες Νινευὴ τῷ Θεῷ καὶ ἐκήρυξαν νηστείαν καὶ ἐνεδύσαντο σάκκους ἀπὸ μεγάλου αὐτῶν ἕως μικροῦ αὐτῶν.
Ιων. 3,6 καὶ ἤγγισεν ὁ λόγος πρὸς τὸν βασιλέα τῆς Νινευή, καὶ ἐξανέστη ἀπὸ τοῦ θρόνου αὐτοῦ καὶ περιείλετο τὴν στολὴν αὐτοῦ ἀφ᾿ ἑαυτοῦ καὶ περιεβάλετο σάκκον καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ σποδοῦ.
Ιων. 3,7 καὶ ἐκηρύχθη καὶ ἐῤῥέθη ἐν τῇ Νινευὴ παρὰ τοῦ βασιλέως καὶ παρὰ τῶν μεγιστάνων αὐτοῦ λέγων· οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ κτήνη καὶ οἱ βόες καὶ τὰ πρόβατα μὴ γευσάσθωσαν μηδὲ νεμέσθωσαν μηδὲ ὕδωρ πιέτωσαν.
Ιων. 3,8 καὶ περιεβάλλοντο σάκκους οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ κτήνη, καὶ ἀνεβόησαν πρὸς τὸν Θεὸν ἐκτενῶς· καὶ ἀπέστρεψαν ἕκαστος ἀπὸ τῆς ὁδοῦ αὐτῶν τῆς πονηρᾶς καὶ ἀπὸ τῆς ἀδικίας τῆς ἐν χερσὶν αὐτῶν λέγοντες·
Ιων. 3,9 τίς οἶδεν εἰ μετανοήσει ὁ Θεὸς καὶ ἀποστρέψει ἐξ ὀργῆς θυμοῦ αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ ἀπολώμεθα;
Ιων. 3,10 καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ ἔργα αὐτῶν, ὅτι ἀπέστρεψαν ἀπὸ τῶν ὁδῶν αὐτῶν τῶν πονηρῶν, καὶ μετενόησεν ὁ Θεὸς ἐπὶ τῇ κακίᾳ, ᾗ ἐλάλησε τοῦ ποιῆσαι αὐτοῖς, καὶ οὐκ ἐποίησε.
Στους παραπάνω στίχους της Π. Διαθήκης και στα γεγονότα με τη Νινευή έχουμε το εξής συγκλονιστικό. Η πλήρη μεταστροφή των κατοίκων της Νινευή έστω και μετά φόβου για την επικείμενη καταστροφή. Απέταξαν την πονηρία τους και τα δόλια έργα, νήστευσαν, μετανόησαν και άλλαξαν την απόφαση του Θεού.
Ποίοι όμως;
Όπως σημειολογικά αναφέρεται, ΟΛΟΙ !
Οι κάτοικοι και οι άρχοντες αυτού. Και μάλιστα στην προκειμένη περίπτωση πρώτα ο βασιλιάς έδωσε το παράδειγμα και την εντολή και οι μεγάλοι άρχοντες που ήταν δίπλα του.
Πανίσχυρο μήνυμα στην ηγεσία των λαών από αυτό το μικρό χωρίο της Π.Διαθήκης.
Οι άρχοντες του λαού θα πρέπει να μετανοήσουν για τα έργα τους, να γίνουν πρότυπα για το λαό, Είτε είναι πολιτικοί, είτε εκκλησιαστικοί ηγέτες.
Είναι τυχαίο ότι ο Γέρων Παΐσιος έλεγε ότι είναι επιτακτική η ανάγκη προβολής ενός προτύπου ηγέτη για τους πολιτικούς αλλά και για υποβοήθηση του λαού ώστε να μπορεί να επιλέγει τους Κυβερνήτες του;
Τι παράδειγμα δίνουν η σημερινοί ηγέτες; Τι πρότυπο αφήνουν;
Αλλά και εμείς ο απλός λαός δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών.
Οι ηγέτες μέσα από το λαό εκλέγονται και κατά την καρδία αυτού. «Το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται της άρχουσιν» έλεγε ο Ισοκράτης.
Δηλαδή έχουμε αυτούς που μας αξίζουν να μας κυβερνούν.
Όλη η Ελλάδα παραπονιέται για τους πολιτικούς. Γιατί παραπονούμαστε;
Θα άφηνε ο Θεός αυτούς τους πολιτικούς αν εμείς είχαμε μετανοήσει και αλλάξει;
Για να τους έχουμε ακόμα κάτι σημαίνει.
Έλεγε ο Γέρων Παΐσιος: «Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Αλλά αφήνει λίγο τα πράγματα, για να φανούν οι διαθέσεις του καθενός».
Για τους πολιτικούς που έκαναν κακό στο Έθνος έλεγε: «Με αναπαυμένη συνείδηση παρακαλώ τον Θεό να τους δίνει μετάνοια και να τους παίρνει, για να μην κάνουν μεγαλύτερο κακό, και να αναστήσει Μακκαβαίους».
Για να παραμένουν οι ίδιοι τελικά μήπως σημαίνει ότι δεν υπάρχει μετάνοια;
