Ο θεσμός την κοινών Θεσσαλικών αναβάσεων διανύει τον τέταρτο χρόνο του και είναι μία αφορμή για τη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των ορειβατικών συλλόγων και την εδραίωση των συνεργασιών σε πολλούς τομείς. Προσφέρουν ακόμη την δυνατότητα γνωριμίας νέων ορειβατικών διαδρομών που στη συνέχεια προστίθενται στα προγράμματα των συλλόγων. Προγραμματίζονται τέσσερις τέτοιες κάθε χρόνο, οι οποίες γίνονται εναλλάξ σε κάθε νομό της Θεσσαλίας και οργανώνονται από τους τοπικούς ορειβατικούς συλλόγους.
Την Κυριακή 25 Νοέμβρη ήταν προγραμματισμένη η τελευταία τέτοια ανάβαση για φέτος, με διοργανωτή τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Καρδίτσας (ΕΟΣΚ), και το πρόγραμμα έλεγε ανάβαση στην άγνωστη κορυφή ”Παλιομάντρι” της Αργιθέας.
Το ”Παλιομάντρι” είναι μια σχετικά χαμηλή κορυφή σε υψόμετρο 1810 μέτρα, του ορεινού συγκροτήματος ”Καζάρμα – Βουτσικάκι” κοντά στο διάσελο που συνδέει αυτά τα δυο βουνά. Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές προσεγγίσεις της κορυφής, από τον Άγιο Νικόλαο Βλασίου, από το ορειβατικό καταφύγιο Αγράφων, από την Φυλακτή, από το Κρυονέρι. Ο ΕΟΣΚ διάλεξε την ανάβαση από τα Λιβάδια έναν από τους πολλούς συνοικισμούς του Πετρίλου.
Το Πετρίλο είναι ένα από τα καλύτερα θέρετρα της περιοχής με πλούσια βλάστηση, γραφικά σπίτια και μοναδικές εκκλησίες. Βρίσκεται περίπου στο κέντρο των βορείων Αγράφων. Από το Μάιο μέχρι το Σεπτέμβριο 1944, ήταν η έδρα της Κυβέρνησης της ελεύθερης Ελλάδας. Είναι το μεγαλύτερο χωριό στην Ανατολική Αργιθέα, με μακρόχρονη ιστορία και οι κάτοικοι επειδή αποτελείται από πολλούς συνοικισμούς το αποκαλούν Πετρίλια, Κρανιά (Χάρις), Χαλκιόπουλο, Ρώσση, Μάγειρος, Αργυρέικα, Καμπουρέικα, Βλαχογιαννέικα, Βασιλάδες, Κουκλαρέικα και Λιβάδια, είναι οι πιο σημαντικοί οικισμοί.
Στα Ανατολικά του χωριού υψώνεται επιβλητικά το Βουτσικάκι (2.154), λίγο πιο κάτω από την κορυφή του στη θέση Εννιά Βρύσες πηγάζει ο Πετριλιώτης ποταμός, ο οποίος διασχίζοντας το χωριό καταλήγει δυτικότερα στον Αχελώο. Νοτιοδυτικά του χωριού βρίσκεται το Ντεληδήμι ενώ στα Βόρεια αγναντεύουμε την Καράβα. Με επίκεντρο το Πετρίλο έχουν καταγραφεί από τον ΕΟΣΚ και άλλες διαδρομές τα ίχνη των οποίων θα είναι διαθέσιμα σύντομα στον ιστότοπό του συλλόγου: eoskarditsas.gr.
Αξίζει κανείς να επισκεφτεί το ιστορικό πετρόχτιστο Σχολείο (1884) όπου υπήρξε η έδρα και τα γραφεία της κυβέρνησης της Ελεύθερης Ελλάδας (1944) και την «Σούδα», τον επιβλητικό καταρράχτη με τα γάργαρα νερά του που βρίσκεται στο μονοπάτι από Λιβάδια Πετρίλου προς το χωριό Βλάσι. Επίσης αν έχει λίγο χρόνο αξίζει να πάει οδικώς μέχρι την Ιερά Μονή Σπηλιάς και την λίμνη Στεφανιάδα.
Εκατόν ενενήντα πέντε (195) ορειβάτες και πεζοπόροι από όλη τη Θεσσαλία ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΕΟΣΚ και βρέθηκαν στο ραντεβού που ήταν στη ”Λιβάδια”.
Μετά το καλωσόρισμα, την ενημέρωση από τους συντονιστές και τις καθιερωμένες φωτογραφίες αλλά και το κέρασμα με λουκούμια, αρχίζει η ανάβαση. Η διαδρομή έχει καθαριστεί πρόσφατα από τον ΕΟΣΚ έχει σήμανση κόκκινο κύκλο σε κίτρινο φόντο με κωδικό «Β21». Είναι η τελευταία από ένα μεγάλο δίκτυο 150 χιλιομέτρων μονοπατιών που έχει αναδείξει ο υπερδραστήριος σύλλογος. Έντονη ανηφορική διαδρομή στην αρχή μέχρι τη θέση ”Κεφαλόγουρνα” όπου υπάρχει και ποτίστρα, ενώ ο βαρύς καιρός επιβεβαιώνει τις προβλέψεις και αρχίζει το ψιλόβροχο.
Από εδώ μέχρι το διάσελο ένα υπέροχο μονοπάτι με καλντερίμι και σε πολλά σημεία σκαμμένο στο βράχο αποκαλύπτεται, στοιχείο της λαϊκής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, μιας και είναι τμήμα του μεγάλου μονοπατιού που ένωνε το οροπέδιο της Νευρόπολης με την ανατολική Αργιθέα και το Μοναστήρι της Σπηλιάς.
Μια ανθρώπινη αλυσίδα σχηματίζεται στο μονοπάτι προσφέροντας ένα πολύχρωμο θέαμα, όπου μαζί μα την βροχή και την ομίχλη δημιουργούν ένα υπέροχο σκηνικό. Στις πλαγιές που δεν τις βλέπει ο ήλιος έχει αρκετό μισοπαγωμένο χιόνι αναγκάζοντας τους πρώτους να ανοίγουν βαθειά βήματα για του επόμενους. Μετά από δυόμιση ώρες φτάνουμε στην κορυφή αλλά η ομίχλη και η χαμηλή νέφωση μας στερούν την υπέροχη θέα προς την λίμνη Πλαστήρα, αλλά και προς τις κορυφές των Αγράφων.
Η βροχή που έχει δυναμώσει πολύ και ο αέρας, αναγκάζουν τους συντονιστές να τροποποιήσουν τα σχέδια για ανάβαση στην ψηλότερη κουφή την Μουτσιάρα στα 2133 μέτρα, έτσι βγάζουμε γρήγορα-γρήγορα φωτογραφίες, τα μέλη του ΕΟΣΚ κερνάνε τσίπουρο σε όσους ανέβηκαν κορυφή (μερικοί γύρισαν πιο νωρίς) και αρχίζει η γρήγορη κατάβαση. Όσοι είχαν την υπομονή να περιμένουν ανταμείφτηκαν, ο καιρός άνοιξε και αποκαλύφτηκε όλη η γοητεία των Αγράφων. Μαζί με την ομορφιά όμως αποκαλύφτηκε και ο ανόητος ανθρώπινος παραλογισμός που μπροστά στο κέρδος δεν τον σταματάει τίποτα. Βλέπουμε τον πρόσφατα τοποθετημένο ανεμολογικό ιστό ύψους 40 μέτρων, προπομπός των σχεδιαζόμενων αιολικών βιομηχανικών εγκαταστάσεων που αν επιτρέψουμε να εγκατασταθούν θα αλλοιώσουν άπαξ και δια παντός την φυσιογνωμία της Αργιθέας και των Αγράφων. Μουσκεμένοι αλλά χαρούμενοι παίρνουμε το κατηφορικό μονοπάτι του γυρισμού και καταλήγουμε πάλι στα Λιβάδια, όπου στήθηκε ένα μικρό γλέντι στην ταβέρνα, ολοκληρώνοντας έτσι ακόμα μια επιτυχημένη κοινή δράση ανανεώνοντας το επόμενο Θεσσαλικό ραντεβού μας.
