Νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα τα πρώτα χρόνια των μνημονίων αλλά αυτά που ζήσαμε από το 2015 και μετά ξεπέρασαν κάθε «προσδοκία». Δεν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο στον πολιτισμένο “Δυτικό ” κόσμο.
Πως ήρθαν τα πάνω κάτω σε λίγα μόνο χρόνια ούτε ο πιο ευφάνταστος νους δεν θα μπορούσε να το σκεφτεί.
Την τελευταία επταετία ζήσαμε τόσο συμπυκνωμένα τις εξελίξεις λες και περάσανε 30 χρόνια. Πώς περάσαμε από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή το 2009, στον «μέγιστο διδάκτορα της ανάπτυξης» τον Γιώργο το 2010, που μας έταξε ότι ήξερε που βρίσκονταν τα λεφτά, και εμείς φυσιολογικά τον πιστέψαμε.
Τι στο καλό λέμε κοτζάμ πρωθυπουργός θέλει να γίνει, δεν μπορεί να μην ξέρει τι λέει ? Είναι δυνατόν να μας λέει ψέματα…?
Και ο λαός τον πίστεψε και τον εξέλεξε πρωθυπουργό.
Που να το περιμένεις από σωτήρας να σου βγει οδοστρωτήρας.
Και δεν είναι να πεις και κανένας τυχαίος, κανένας άπειρος.
Από που πήρε αυτό το παιδί και βγήκε έτσι; Τι να πω δεν μπορώ να καταλάβω.
Ο πατέρας του ήταν ντόμπρος άνθρωπος.
Το ψέμα ήταν άγνωστη λέξη στην οικογένεια.
Τελικά ακόμη και τα παιδιά των “καλών οικογενειών ” καμιά φορά παραστρατούν…
Και εκεί που μας έσωζε ο μέγιστος, με τις στατιστικές αλχημείες του, με τα ΔΝΤ του, με τους δανειστές του, με τα μνημόνιά του και με την ωραία Τρόικα, με τις λίστες που έχαναν στα συρτάρια τους, και όλα κυλούσαν όμορφα και ωραία, είπε σε μια σύνοδο κορυφής στις Κάννες μια απαγορευμένη λέξη “Δημοψήφισμα” έ ρε τι ήταν να πει τέτοια κακιά λέξη, έπεσαν να τον φάνε όλοι οι ευρωπαίοι που μέχρι τότε «βάζανε πλάτη» για να βοηθήσουν την Ελλάδα.
Ουστ κοπρόσκυλο από εδώ και μην τολμήσεις να ξαναπατήσεις του είπαν.
Έ εντάξει ρε Γιώργο, συγνώμη δηλαδή αλλά και εσύ τους πρόσβαλες, δεν έπρεπε, ήταν βαριά κουβέντα “το Δημοψήφισμα”.
Πως έφυγε αυτός ο Πρωθυπουργός και εξαφανίστηκε οικειοθελώς κανείς δεν το κατάλαβε. Έχουν προχωρημένες μεθόδους οι Ευρωπαίοι στην εφαρμογής της “Δημοκρατίας”. Τέτοιες μέθοδοι θα έπρεπε να διδάσκονται στις σχολές πολιτικών επιστημών.
Και επιτέλους τον Νοέμβριο του 2011, ήρθε η Εθνική Συνεννόηση για να πάει μπροστά η χώρα.
Αφού διαφώνησαν για λίγο προσπαθώντας να διαλέξουν τον πιο επιφανή Έλληνα για Πρωθυπουργό, μην είναι ο Πετσάλνικος, μην είναι ο Βαγγέλης, μην είναι η Έλσα, μην είναι η Φώφη, και άλλα καταξιωμένα πρόσωπα?
Ήταν βλέπεις και τόσο μικρές οι διαφορές ανάμεσα στο τεράστιο έργο των ογκόλιθων αυτών που αυτόματα καθιστούσε την επιλογή πάρα μα πάρα πολύ δύσκολη. Τελικά την λύση έδωσε ο μεγάλος Καρατζαφέρης, ο άνθρωπος που προβλέπει το μέλλον.
Παπαδήμος ο “Σωτήρ” για να κουρέψει το χρέος της Ελλάδας κατά 100.000.000.000,00 € (δις)
Σε λίγους μήνες έως τον Μάιο του 2012, την έκανε την δουλειά. Πάει το κούρεψε το χρέος.
Και τού κανε ένα μαλλί!!!
Και με το που πέτυχε το κούρεμα και το χρέος μας είπανε ότι μειώθηκε κατά 100 δις, το μαλλί το μετρήσαμε και αυτό είχε ξαναμεγαλώσει.
Ρε εσύ σκεφτήκαμε αυτός δεν είναι πρωθυπουργός είναι ο κουρέας της Σεβίλλης, αυτός βρήκε το φάρμακο για την φαλάκρα, που μεγαλώνει το μαλλί σε μία ημέρα. Θαύμα θαύμα είπαν όλοι οι πολιτικοί. Και δώστου πάλι εκλογές.
Και ήρθε στην εξουσία τον Ιούνιο του 2012 ο συγκάτοικος και συμφοιτητής του Γιώργου. Αυτός φαινόταν πιο διαβασμένος.
Και πάρε και το Ζάππειο 1, και να σου το Ζάππειο 2 και να σου το Ζάππειο 3, δεν τον προλαβαίναμε .
Ε τι να λέμε τώρα φαινόταν διαβασμένος ο άνθρωπος, όχι σαν τον άλλον το “στουρνάρι.”
Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι αυτήν τη φορά ο λαός θα πετύχαινε “Διάνα” με την ψήφο του. Συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ τον ρώτησαν υπάρχει περίπτωση να… Ούτε να ακούσει για συγκυβέρνηση διαλαλούσε από το Περιστέρι “Φυλακή θα τους βάλω μόλις βγω” είπε…
Τι να πεις. Μπορείς να αμφισβητήσεις δεν άφηνε κανένα περιθώριο, ούτε να τολμήσεις να το σκεφτείς.
Τι να κάνει και ο Λαός. Πάρε και εσύ Αντώνη “License to Save”.
Και ανέλαβε ο Αντώνης, Και άρχισε το “σώσιμο”
Και πάρε και μια συγκυβέρνηση με αυτόν που θα έβαζε στην φυλακή, και δώστου ένα ξεγυρισμένο ΕΝΦΙΑ και δώστου απολύσεις, πάρε και ένα μαύρο στην ΕΡΤ, πάρε και περικοπές συντάξεων, και βρήκε και τις λίστες των φοροφυγάδων αλλά “δεν πρόκανε” να τους πιάσει, και πάρε φόρους στους αγρότες και όλα πήγαιναν ολοταχώς για την ανάπτυξη.
Και δυστυχώς αυτή η «ομαλή πορεία» σταμάτησε άδοξα.
Τι ζήσαμε Θεέ μου και το 2015. Είδαμε την Ελπίδα να έρχεται τον γενάρη, και σε λίγους μήνες να μας κουνάει το μαντήλι, και να γίνεται capital control.
Είδαμε τον Γιάννη να γράφεται με ένα (ν).
Είδαμε να προκαλεί ο Πρωθυπουργός εκλογές – δημοψήφισμα, και να ζητάει από τον λαό να ψηφίσει Το ΟΧΙ στο μνημόνιο, και αυτός να το κάνει ΝΑΙ στο μνημόνιο.
Είδαμε το Αλέξη να υπογράφει τον Αύγουστο Νέο Μνημόνιο και να πάει σε εκλογές υπονοώντας ότι ψηφίστε με για να μην εφαρμόσω αυτά που υπέγραψα και άλλα τέτοια γλυκόλογα όπως “κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη”, ” θα καταργήσω τα μνημόνια με ένα νόμο”, “σεισάχθεια”, “όχι στην πώληση των αεροδρομίων”, “όχι στην ιδιωτικοποίηση της περιουσίας του λαού”, “θα καταργήσω τον ΕΝΦΙΑ”, “επιστροφή του Δώρου Χριστουγέννων στους Συνταξιούχους και τους μισθωτούς του Δημοσίου” και άλλα τέτοια κομπλιμέντα.
Και τι να κάνει κι’ ο λαός αν είναι να παλέψεις για το καλό της Ελλάδας να σε στηρίξουμε λέει.
Πάρε την ψήφο και πάλι γιατί “δεν πρόκανες”? “δεν ήξερες?- δεν ρώταγες?”
Έ ρε και ξαναρχίζει τις διαπραγματεύσεις ο Αλέξης, με μπροστάρη τον Ευκλείδη αυτήν τη φορά
(που τον βρήκε ? αυτός δεν μπορεί να πει μια πρόταση χωρίς να μπερδευτεί, τι διαπραγμάτευση να σου κάνει ?)
Ε ρε κι αρχίζει το σώσιμο ο Αλέξης.
Ποιός είδε τον θεό και δεν τον φοβήθηκε. Τι Γιώργος, Τι Λουκάς, Τι Αντώνης…
Εδώ να δεις σώσιμο, από το δεν πληρώνω και το κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη, καταλήξαμε να δώσουμε και τις ίδιες τις Τράπεζες, και πάρε και τα αεροδρόμια, και πάρε και τα τρένα, και δώσε και τον Αστέρα και το ελληνικό, και πάρε και κάτι ξεγυρισμένες μειώσεις στις συντάξεις 30%, όχι παίζουμε, τις λίστες ήθελε αλλά δεν…, τον ΕΝΦΙΑ θα τον αλλάξει όνομα, και έχει πολύ δρόμο ακόμη…
Ζωή να’ χουμε να σας πιστεύουμε….
Το ηθικό δίδαγμα από το χρονικό της τελευταίας επταετίας ?
Τα ερωτήματα που γεννώνται είναι τα εξής:
Είναι η πολιτική ανυπακοή στην περίπτωσή μας λάθος, ή είναι υποχρέωση και τιμή για κάθε Έλληνα, και πώς θα πρέπει εν΄ τέλει να αντιδράσουμε όταν επανελειμένα έχουμε εξαπατηθεί και έχουμε να κάνουμε με υποκριτές, ψεύτες, και «απατεώνες».
Όλους τους ψήφισε ο λαός και όλοι τον εξαπάτησαν. Ποιος θα μας προστατεύσει από τους «Σωτήρες»? Μήπως η δικαιοσύνη είναι λίγο νωθρή, και ήρθε η ώρα να λειτουργήσει και στα δύσκολα? ή θα οδηγηθούμε σε καταστάσεις βίαιων λαϊκών εξεγέρσεων?
Ας καθίσουμε όλοι οι Έλληνες να σκεφτούμε και κατόπιν στο τραπέζι για να συζητήσουμε τί πρέπει να αλλάξουμε, για να πάμε μπροστά. Χωρίς Μνημόνια και χωρίς Νταβατζήδες…
Του Βασίλειου Φωτόπουλου, Οικονομολόγου – Συμβούλου Επιχειρήσεων
