Η αλλαγή στη σκληρή στάση των Ευρωπαίων απέναντι στην Ελλάδα δεν οφείλεται σε κάποια σημαντική διπλωματική επιτυχία το αντίθετο μάλιστα. Εκεί τα κάναμε εντελώς μαντάρα και η ζημιά που έγινε στις διεθνής σχέσεις της χώρας θέλει χρόνια για να επανέλθει. Οι πρόσφατες σκηνές αβροφροσύνης μας έχουν προκύψει εξαιτίας του προσφυγικού ζητήματος και του γεωπολικού ρόλου της χώρας.
Τα πως και τα γιατί της προσφυγικής κρίσης είναι σε γενικές γραμμές γνωστά. Οι ισχυροί της Ευρώπης και του Κόσμου προκαλούν ανάλογα με τα συμφέροντα τους αστάθεια σε διάφορα σημεία του πλανήτη για να ενισχύσουν τον πολιτικό, οικονομικό, γεωπολιτικό τους ρόλο και βεβαίως αυτό συνδέεται με μια πολύ μεθοδευμένη στρατηγική. Ενίοτε βέβαια οι αστάθειες δημιουργούν και προβληματάκια όπως αυτό των ανεξέλεγκτων προσφυγικών ροών. Και μη φανταστούμε πως το πρόβλημα είναι οι προσφυγικές ροές αυτές καθ αυτές γιατί οι ισχυρές πλεονασματικές οικονομίες τις βλέπουν μάλλον ως «μάννα εξ ουρανού» για να τροφοδοτήσουν τις «τούρμπο» οικονομίες τους οι οποίες δεν μπορούν να ζήσουν στιγμή χωρίς μεγέθυνση. Ταυτόχρονα πιέζουν προς τα κάτω τους μισθούς εντός της χώρας και αναδιανέμουν εκ νέου τον πλούτο προς όφελος των ελίτ ενώ παράλληλα προσπαθούν να καλύψουν τις τρύπες του ασφαλιστικού των γηρασμένων Δυτικών κοινωνιών που εμφανίζουν πλέον ισχυρή δημογραφική υστέρηση.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι οι προσφυγικές ροές. Είναι οι ανεξέλεγκτες προσφυγικές ροές. Οι εταίροι μας λοιπόν θέλουν οι κατατρεγμένοι των πολέμων που οι ίδιοι τροφοδότησαν να φτάνουν στις χώρες προορισμού όμορφα… χωρίς το χάος που δημιουργείται κοντά στα σύνορά τους … και χωρίς να τρομάξουν τα καλοζωισμένα δυτικά μεσαία στρώματα Και η υποδοχή βέβαια δεν στηρίζεται πάνω στις όποιες ανθρωπιστικές αξίες, την αλληλεγγύη, το δικαίωμα του ασύλου κλπ. Κάθε χώρα θα πάρει αυτούς που θέλει η οικονομία της… Ευτελές θα πείτε.. μα έτσι κατάντησε η Ευρώπη σήμερα. Το μοναδικό άλλωστε στοιχείο της ΕΕ με πρακτική εφαρμογή σήμερα είναι η νομισματική ένωση. Η οικονομία μάλιστα για ορισμένες χώρες είναι πλέον στοιχείο ταυτότητας. Η Γερμανία λόγου χάρη αντιμετωπίζει ισχυρή κρίση στην ταυτότητά και στην εθνική της αξιοπρέπεια εξαιτίας του Dieselgate, του σκανδάλου της VW. Ανακοίνωσε μάλιστα τον περιορισμό των εορτασμών για την επανένωση των δύο Γερμανιών εξαιτίας του σκανδάλου. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως ο βαθμός αλλοτρίωσης των δυτικών, πλεονασματικών κοινωνιών και η πλαστή ευημερία έχει εκδιώξει το σύνολο των αξιών, και ιδεών που συνθέτουν την ταυτότητα ενός κράτους και έχει μείνει ως βασικός και εξαγοράσιμος προσδιορισμός, αυτός της οικονομίας, του πλούτου, του χρήματος.
Ποιος ο νέος λοιπόν ρόλος της Ελλάδας που την ξαναβάζει στο παιχνίδι πρόσκαιρα; Μετά λοιπόν τον ρόλο του πειραματόζωου της Ευρώπης που τα θέλει όλα πρώτα να δοκιμάζονται στου κασίδη του κεφάλι, μετά τον ρόλο της αποικίας χρέους που και επίσημα αποδεχθήκαμε με τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου, το 3ο μνημόνιο αλλά και με μια νέα βουλή που μας αφήνει χωρίς ελπίδα και εναλλακτικές εξαιτίας της μνημονιακής κυριαρχίας, μετά τον ρόλο της ειδικής οικονομικής ζώνης για φτηνό εργατικό προσωπικό και μετά τον ρόλο της χώρας μπαταρία της Ευρώπης με βιομηχανικού τύπου τεράστια πάρκα ΒΑΠΕ έρχεται και ο νέος μας ρόλος. Αυτός του μπάτσου της Ευρώπης που θα περιορίσει για κάποιο διάστημα τις κλωτσοπατινάδες που τρώγαμε, θα μοιράσει βέβαια ρευστό για κέντρα υποδοχής, καταγραφή προσφύγων κλπ. θα δώσει θέσεις εργασίας και κυρίως ζεστό χρήμα στην εντελώς στεγνή Ελλάδα. Ο Ευρωμπάτσος λοιπόν ο νέος μας ρόλος…. με γεια μας….
—
Αριστοτέλης Τσόγκας
