Τέσσερις δεκαετίες από τότε, που ο μεγάλος εθνικός ηγέτης Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε τη Νέα Δημοκρατία και αποκατέστησε τη Δημοκρατία στη πατρίδα μας. Σαράντα χρόνια, που η Ελλάδα διανύει τη μακροβιότερη περίοδο ειρήνης και δημοκρατίας στην νεότερη ιστορία της.
Εποχές δύσκολες και ταραχώδεις, αφού είχε προηγηθεί η επταετία της δικτατορίας και υπό το βάρος του πραξικοπήματος στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή στη μεγαλόνησο. Στις 24 Ιουλίου 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επανήλθε θριαμβευτικά στην Ελλάδα, νομιμοποίησε το Κ.Κ.Ε. και θεμελίωσε τη Δημοκρατία στην Ελλάδα, προχωρώντας στο δημοψήφισμα του 1974 για την κατάργηση της μοναρχίας και την καθιέρωση της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Ακολούθησαν χρόνια οικονομικής ανάπτυξης, η σύνταξη και ψήφιση του συντάγματος του 1975 και η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Ήταν εκείνα τα χρόνια, που οι αριστερές δυνάμεις της χώρας ήθελαν να ανήκουμε αλλού και όχι εις την Δύση, με χαρακτηριστικότερη φράση αντίθεσης τότε, το «Ε.Ο.Κ. και Ν.Α.Τ.Ο. – το ίδιο συνδικάτο».
Η ιστορία σήμερα επιβεβαιώνει, ότι οι επιλογές της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης υπήρξαν οι σωστές, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις των αριστερών κομμάτων της εποχής εκείνης. Η Ελλάδα μπήκε με υπογραφή Καραμανλή στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Οικογένειας και έγινε ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τότε Ε.Ο.Κ.). Μέσω των κονδυλίων ανάπτυξης που κατέφθαναν στη πατρίδα μας, η οικονομική σύγκλιση της Ελλάδας με τα υπόλοιπα ανεπτυγμένα κράτη της Δύσης (ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία και Δυτική Ευρώπη) προχώραγε με σταθερούς ρυθμούς.
Από την ημέρα ίδρυσης της, στη Νέα Δημοκρατία δικαιωθήκαμε για όλες μας τις αποφάσεις. Διαχρονικά, οι θέσεις μας υπήρξαν οι σωστές επιλογές για τον τόπο. Ήμασταν και παραμένουμε έως και σήμερα, η μοναδική δύναμη ευθύνης, που σταθερά οδήγησε την χώρα, σαφώς μέσα από μεγάλες και δύσκολες αποφάσεις, σε μία πορεία σταθερότητας και ευημερίας.
Πριν από δύο χρόνια, εμείς ξανακληθήκαμε να κρατήσουμε την Ελλάδα όρθια στις δύσκολες στιγμές. Μία χώρα, που είχε οδηγηθεί στο χείλος του γκρεμού, αφού μας ουσιαστικά χρεοκόπησε τον Μάιο του 2010, όταν εισήλθε στο πρώτο μνημόνιο με επιλογή της τότε Κυβέρνησης.
Σφοδρή υπήρξε τότε η αντίδραση μας, αφού ποτέ δεν συμφωνήσαμε με τις επιλογές των πολιτικών εκείνων. Ακολούθησαν δύο χρόνια απραξίας και εμπαιγμού, με την Χώρα να βυθίζεται όλο και περισσότερο στο πλήρες αδιέξοδο και με ορατό τον κίνδυνο αποχώρησης μας από την νομισματική ένωση και απομάκρυνσης μας από την Ευρωπαϊκή οικογένεια.
Τότε και πάλι την ευθύνη να σωθεί η Ελλάδα και οι Έλληνες ανέλαβε η παράταξη της Ν.Δ. Πάλι στα δύσκολα, όπως και πριν από 40 χρόνια, η Νέα Δημοκρατία, με τις αρχές και τις αξίες της που την διακρίνουν, κλήθηκε να κάνει αυτό που έκανε πάντοτε: Το χρέος της. Πέρα από κομματικά οφέλη, μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες. Να στηρίξει και να βοηθήσει την Πατρίδα να βγούμε από τα αδιέξοδο, στα οποία είχε οδηγηθεί. Υποχρεωμένη όμως να τηρήσει στο ακέραιο τις δεσμεύσεις που η Ελλάδα είχε αναλάβει και υπογράψει.
Οι αποφάσεις που ακολούθησαν, ήταν δύσκολες. Με τεράστιο πολιτικό κόστος και την δυσαρέσκεια των πολιτών να είναι δίκαιη και έντονη. Δοκιμαστήκαμε σκληρά, όμως σταθήκαμε όρθιοι. Όχι σαν παράταξη, αλλά σαν Χώρα. Και αυτό ήταν αυτό που μας ενδιέφερε. «Να σωθεί η Ελλάδα!».
Πλέον τα καταφέρνουμε. Η Ελλάδα δεν κατέρρευσε. Διαψεύσαμε όλα τα «σενάρια καταστροφής». Σταθεροποιήσαμε την οικονομία μας και αποκαταστήσαμε την αξιοπιστία της χώρας διεθνώς. Σταδιακά εισάγουμε φοροελαφρύνσεις και αποκαθιστούμε αδικίες του πρόσφατου παρελθόντος. Πάντα όμως μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της οικονομίας μας. Βήματα μικρά αλλά σταθερά. Ο δρόμος που επιλέξαμε ήταν και παραμένει δύσκολος. Η υπευθυνότητα όμως αυτό επιτάσσει. Να μείνουμε μακριά από λαϊκισμούς, φρούδες υποσχέσεις και αβάσιμες παροχές.
Δυστυχώς τα αριστερά ρεύματα της πατρίδας μας ψάχνουν και πάλι τον εύκολο δρόμο. Ακούμε εκ νέου προτάσεις του τύπου «λεφτά υπάρχουν» και «το ΝΑΤΟ δεν το θέλουμε. Να βγούμε». Η φρασεολογία της αριστεράς προφανώς είναι σαν μία κολλημένη βελόνα γραμμοφώνου. Αναπαράγει ρήσης του μακρινού παρελθόντος. Εμείς επιλέγουμε τέτοιους λαϊκισμούς να τους αφήνουμε «στο χρονοντούλαπο της ιστορίας». Προχωράμε μπροστά, με ευθύνη για τον τόπο. Αυτό εξάλλου κάνουμε εδώ και 40 ολόκληρα χρόνια.
Οι Νέοδημοκράτισσες και οι Νεοδημοκράτες οφείλουμε να τιμήσουμε την ιστορία μας. Μια ιστορία που γράφτηκε απ’ όλους όσους διαχρονικά στήριξαν την μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη. Όσους την πίστεψαν και κάποιες φορές την εμπιστεύτηκαν ψηφίζοντας την. Όλους όσους σήμερα αντιλαμβάνονται, ότι είναι η μόνη υπεύθυνη, σοβαρή και αξιόπιστη επιλογή, ώστε να μην υπάρξουν πισωγυρίσματα, να μην χαθούν όσα αποκτήθηκαν με κόπο και πόνο και να μην πειραματιστούμε με το μέλλον των παιδιών μας.
