Η δυσχερέστατη οικονομική κατάσταση, μας έφερε αντιμέτωπους με τις στρεβλώσεις των μοντέλων ανάπτυξης και της πολιτικής, που επικράτησε εδώ και τρεις δεκαετίες στη Χώρα μας.
Η ανάγκη μας κάνει σήμερα να συνειδητοποιήσουμε, το πόσο ακριβά πληρώνουμε την υποβάθμιση της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής.
Υπήρξε και δυστυχώς επικράτησε επί χρόνια, η αντίληψη, ότι ο αγροτικός τομέας είναι τάχα ξεπερασμένος και ότι έπρεπε να συρρικνωθεί σε μέγεθος και να περιοριστεί σε σημασία, για να «εκσυγχρονιστεί» η Χώρα.
Παρανοήθηκε η έννοια «εξευρωπαϊσμός» και πολλοί πίστεψαν, ότι με το να μεταφερθούν πόροι από την αγροτική οικονομία στην βιομηχανία και πληθυσμοί από τους αγρούς στα μεγάλα βιομηχανικά κέντρα, θα ερχόταν η εξέλιξη και η πρόοδος.
Η αστυφιλία σάρωσε την ύπαιθρο χώρα, που έγινε υδροκέφαλη γύρω από το κράτος των Αθηνών, απομένοντας η Ελλάδα χωρίς να διαθέτει πια ούτε παραγωγή αλλά ούτε και αξιόλογη βιομηχανία.
Το μοντέλο όμως αυτό έφτασε σε πλήρη αδιέξοδο, χρεοκόπησε όπως σχεδόν και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία.
Σήμερα απολύτως και πολλαπλά απαραίτητη, είναι η αναπτυξιακή αναγέννηση της περιφέρειας και η στροφή στην σύγχρονη αγροτική παραγωγή, που είναι βασικότατος παράγοντας ανάπτυξης και ευημερίας.
Η γεωργοκτηνοτροφική παραγωγή είναι αυτή που μπορεί να συνεισφέρει στο ΑΕΠ, να ισορροπήσει το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου και να ανταποκριθεί στις διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού.
Η αυτάρκεια στα περισσότερα προϊόντα, πρέπει και μπορεί να επιτευχθεί στην Ελλάδα.
Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος και φυσικά αυτό προϋποθέτει, ανάταξη όλων των κλάδων που συνδέονται με τη φυσική πρωτογενή παραγωγή.
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια, επιβάλλεται να παράγουμε και όχι να εισάγουμε.
Το 2010 εισαγάγαμε από το Καναδά και τις ΗΠΑ 10,8 εκατ. κιλά φακές, από την Αίγυπτο και τη Βουλγαρία 132 εκατ. πατάτες, όσο για τη φασολάδα, που θεωρείται το εθνικό μας πιάτο, εισάγουμε φασόλια από την Ιταλία, τη Βουλγαρία και την Ιορδανία.
Για να μην αναφέρω τα πορτοκάλια από τη Βραζιλία, το ηλιέλαιο από την Ουκρανία, τα κρασιά από την Ν.Αφρική , την Αυστραλία και τη Χιλή, τομάτες από την Τουρκία ζάχαρη από τη Σερβία, σκόρδα από την Αργεντινή και ρύζι από τις Ινδίες.
‘Οσο για το βόειο κρέας πουν εισάγουμε, πληρώνουμε ως χώρα περίπου όσα και για το πετρέλαιο που καταναλώνουμε.
Η αγροτική οικονομία είναι αναμφισβήτητα ένας από τους βασικότερους πυλώνες, που μπορεί να βασιστεί η επιστροφή της Ελλάδας στην πραγματική οικονομία και η ουσιαστική ανάπτυξη.
Η στήριξη των αγροτών, η ανάπτυξη των υποδομών της υπαίθρου, η αξιοποίηση των Ευρωπαϊκών πόρων, η χρήση ευρηματικών χρηματοδοτικών εργαλείων, η καθιέρωση σύγχρονων ολοκληρωμένων μεθόδων παραγωγής, η προώθηση πρωτότυπης έρευνας, η δημιουργία ενός συστήματος προώθησης πιστοποιημένων ελληνικών προϊόντων στην εθνική αλλά και διεθνή αγορά είναι οι άμεσες και βασικές προτεραιότητες.
Ο ρόλος του γεωργοκτηνοτρόφου σε καιρούς οικονομικά δύσκολους, είναι καταλυτικός και σήμερα μπορεί να αποτελέσει έναν από τους στυλοβάτες για την ανασύνταξη του παραγωγικού ιστού της Χώρας, την έξοδο από τη κρίση τη διασφάλιση της διατροφικής επάρκειας, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, τη θωράκιση της εθνικής και κοινωνικής συνοχής στην περιφέρεια.
΄Ηρθε η στιγμή να αφήσουμε τους θεωρητικούς προβληματισμούς, τους προσχηματικούς διαλόγους, να βγάλουμε τον αυτόματο πιλότο από το αγροτικό ζήτημα και να το χειριστούμε δραστικά, αποφασιστικά και επιθετικά.
Στη Νέα Δημοκρατία, στον Τομέα Αγροτικού αυτό ακριβώς πράξαμε και χαράσσουμε μια εθνική στρατηγική για την αγροτική ανάπτυξη, με προτάσεις εφαρμόσιμες, ρεαλιστικές, κοστολογημένες, στοχευμένες και βιώσιμες.
Είμαστε έτοιμοι μαζί με τους αγρότες, να εφαρμόσουμε ένα εθνικό αγροτικό πρόγραμμα που θα οδηγήσει τη Χώρα στην αυτάρκεια, την οικονομία στην ανάκαμψη, τους καταναλωτές στην ποιότητα και 900.000 αγροτικές οικογένειες στην ευημερία.
ΑΣΗΜΙΝΑ ΣΚΟΝΔΡΑ
ΠΟΛΙΤΕΥΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
ΜΕΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ Ν.Δ.
ΜΕΛΟΣ ΤΟΜΕΑ ΑΓΡΟΤΙΚΟΥ & ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
