Την περασμένη εβδομάδα έγινε μια μεγάλη και ενορχηστρωμένη προσπάθεια παραποίησης του ερωτήματος του δημοψηφίσματος από μεγάλη μερίδα ισχυρών συμφερόντων εντός και εκτός Ελλάδας. Ακόμη και στην περιοχή μας ζήσαμε μια πρωτοφανή παρέμβαση ανθρώπων με θεσμικούς ρόλους, οι οποίοι, ενώ όφειλαν να διατηρήσουν μια ουδέτερη στάση, αποφεύγοντας να πολώσουν τους πολίτες, επέλεξαν όχι μόνο να στρατευτούν με την μία άποψη αλλά να αναλάβουν την εκπροσώπηση και την προώθησή της στην τοπική κοινωνία. Σήμερα μετά τη λήξη του δημοψηφίσματος οφείλουν να μας δώσουν τις απαραίτητες εξηγήσεις. Τι ήταν αυτό που τους οδήγησε να υπερβούν τον θεσμικό τους ρόλο και τι εξυπηρετούσε η στάση τους; Ειδικά μετά από την τόσο σκληρή στάση των συστημικών ΜΜΕ υπέρ της μίας άποψης, τους εκβιασμούς που σύμφωνα με πληροφορίες έγιναν, αυτό που έπρεπε να κάνουν ήταν να διατηρήσουν ουδέτερη στάση ώστε να εξασφαλίσουν την ήρεμη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.
Η επόμενη μέρα λοιπόν πρέπει να μας προβληματίσει για τον ρόλο αυτών που μας εκπροσωπούν. Είναι καλό να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας πως ότι και να λέει κάποιος, και όσο ανεξάρτητος προσπαθεί να εμφανιστεί δεν είναι δυνατό όταν έχει επενδύσει όλη του τη ζωή στην πολιτική, όταν συμμετέχει για τόσα χρόνια στη διαδικασία της λήψης κρίσιμων αποφάσεων, όταν είναι σώμα από το σώμα των κομμάτων εξουσίας, όταν έρχεται συνεχώς εξαιτίας της θέσης του σε επαφή με τους ισχυρούς της πολιτικής και οικονομικής ελίτ της χώρας, να διατηρεί ταυτόχρονα την αυτονομία του, την ανεξαρτησία του, την αγνότητά του.
Η επόμενη ημέρα του δημοψηφίσματος μπορεί να μας δώσει αρκετές ερμηνείες του αποτελέσματος. Οι συμπολίτες μας αφήφισαν τον φόβο, τους εκβιασμούς και την κοροϊδία και είπαν όχι στην πρόταση των πιστωτών. Ταυτόχρονα είπαν όχι στην Ευρώπη και όχι στο Ευρώ. Με την διαφορά πως δεν απάντησαν στο παραπλανητικό δίλλημα των συστημικών μέσων και του παλαιού πολιτικού κατεστημένου. Είπαν όχι σε αυτή την Ευρώπη και όχι σε αυτό το Ευρώ. Όταν αποφασίστηκε η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ένωση άρχισε να διαμορφώνει την ταυτότητά της οι βασικοί της άξονες ήταν η ισονομία, η αλληλεγγύη, η ισότιμη θέση των πιο αδύναμων με τις πιο ισχυρές χώρες. Αντί αυτού σήμερα εισπράττουμε βία, εκβιασμούς, επιβολή και το δίκαιο του ισχυρού. Το οχι λοιπόν πάει σε αυτή την Ευρώπη και αυτό πρέπει να γίνει ένα ισχυρό στοιχείο προβληματισμού για τους εταίρους μας. Είμαι σίγουρος πως παρόμοια εικόνα έχουν και πολλοί Ευρωπαίοι συμπολίτες μας και αυτό θα εκφραστεί, όσο και αν κάποιοι έχουν για την ώρα κατασκηνώσει νωχελικά στις νησίδες ευημερίας τους, όσο και αν τα πολιτικά φερέφωνα πασχίζουν για τον έλεγχό τους, όσο και αν τα μμε χειραγωγούν την κοινή γνώμη.
Όχι και σε αυτό το ευρώ, γιατί όταν η χώρα μας εισήλθε στο κοινό νόμισμα είχε τα οφέλη της συμμετοχής σε ένα ισχυρό νόμισμα και στο φτηνό χρήμα αλλά παραχώρησε τη δυνατότητά της για την παροχή ρευστότητας στην εθνική οικονομία, στην ΕΚΤ, η οποία είναι δια νόμου υποχρεωμένη να στηρίζει με ρευστότητα τις τράπεζες των κρατών της Ευρωζώνης. Η άρνηση από μέρους της Ευρωπαικής τράπεζας να το κάνει είναι απολύτως παράνομη πράξη και είναι απολύτως πραξικοπηματική και καταδικαστέα.
Η επόμενη ημέρα του δημοψηφίσματος είναι η μέρα της πολιτικής ενηλικίωσης της Ελληνικής κοινωνίας. Η εβδομάδα που πέρασε φανέρωσε πολλές αλήθειες και καλά κρυμμένα μυστικά. Πλέον κανείς δεν μπορεί να πει πως δεν ξέρει, κανείς δεν δικαιούται να παραπλανηθεί στο μέλλον. Η ζωή έχει νόημα άλλωστε μόνο όταν μπορούμε να αλλάξουμε το πεπρωμένο μας, μόνο όταν μπορούμε να γίνουμε άλλοι.
