Είμαστε ηλίθιοι; Είμαστε καθυστερημένοι; Έχουμε κάποιο σημάδι στο κούτελο που γράφει την διασημότερη Ελληνική λέξη; Τότε γιατί μας συμπεριφέρονται έτσι. Γιατί το κυβερνητικό στρατόπεδο επιμένει στην χρήση με τόση ένταση της τρομοεπικοινωνίας και θλιβερών τακτικών που μόνο ένα προβληματικό νου θα μπορούσαν να πείσουν;
Και τι δεν έχουμε ακούσει τις τελευταίες ημέρες….μπαμπούλες εγχώριοι, μπαμπούλες αλλοδαποί, μπαμπούλες πολιτικοί, μπαμπούλες των αγορών, μπαμπούλες των τραπεζών… μπαμπούλες να φάν τα funds… Δόξα το θεό χορτάσαμε μπαμπούλες (μανούλες δεν χρειαζόμαστε έχουμε μία, τη φράου Μέρκελ).
Η World Street Journal σημείωνε σε πρόσφατο της άρθρο: «Ο Αντώνης Σαμαράς θέλει να τρομάξει τους ψηφοφόρους, αντί να προσπαθήσει να τους πείσει». Ενώ προσθέτει στη συνέχεια πως «Σχεδόν κανένας Έλληνας πολιτικός, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού, δεν έχει ασχοληθεί να πείσει τους ψηφοφόρους για τις μεταρρυθμίσεις και την όποια σημασία τους στην αναπτυξιακή διαδικασία», Αυτή θα ήταν και μια λογική επιλογή για τους συμπράττοντες στο μνημονιακό στρατόπεδο. Για να καταλήξει η εφημερίδα επικρίνοντας την «αμάρτησα για το μνημόνιο» στάση του πρωθυπουργού και να υπενθυμίζει πως και αυτός κάποτε υπήρξε… αντιμνημονιακός. Και δικαίως απορεί η WSJ για την στάση της κυβέρνησης, γιατί αυτό που δεν γνωρίζει είναι το ειδικό βάρος των εγχώριων πολιτικάντιδων και παρατρεχαμένων όπως επίσης και το γεγονός πως στην πραγματικότητα η κυβέρνηση πορεύεται τόσο καιρό χωρίς σχέδιο, άρα τι θα μπορούσε να υποστηρίξει;
Μετά την πρώτη συνεδρίαση για την προεδρική εκλογή, οι κυβερνητικοί βουλευτές πέρα από τον τρόμο αρχίζουν να στρέφονται και άλλες προσφιλείς τους τακτικές, καθώς αντιλαμβανόμενοι την κατάληξη των πολιτικών εξελίξεων επενδύουν στην τακτική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και υποβάλλουν σειρά τροπολογιών (υπερβαίνουν τις 80 ως τώρα) που βέβαια δεν έχουν σχέση με ουσιαστικές πολιτικές αλλά με εξυπηρετήσεις ελπίζοντας έτσι σε πολιτική διάσωση. Επενδύουν δηλαδή σε αυτή ακριβώς την πρακτική που μας έφερε στην σημερινή δεινή θέση. Όλα αυτά πρέπει επιτέλους να σταματήσουν και να επικρατήσει η ψυχραιμία.
Αν σκεφτούμε ψύχραιμα για μια στιγμή θα δούμε τι είναι αυτό που κινητοποιεί όλους αυτούς τους μπαμπούλες και τη μιζέρια. Είναι οι εκλογές… Αυτό φοβούνται. Τη Δημοκρατία δηλαδή. Τόσο κακό είναι; Ας ηρεμήσουμε λοιπόν λίγο, και ας δείξουμε όλοι λίγη εμπιστοσύνη στην Δημοκρατία. Λίγη… δημοκρατία δεν θα έβλαπτε… στην τόσο αντιδημοκρατική εποχή μας, στην τόσο αντιδημοκρατική Ελλάδα…
