Ο απολογισμός της ζωής μας

Ακόμη μια χρονιά πέρασε και μας βρήκε να μετράμε πόσα μας πήραν, πόσα χάσαμε. Σε όλα τα επίπεδα η ζωή μας, όπως και όλου του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας επιδεινώθηκε δραματικά. Φτώχεια, ανεργία, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, υπονόμευση των πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, συντριβή των όποιων κοινωνικών κατακτήσεων είχαν απομείνει σε περίθαλψη, παιδεία και αλλού. Και όλα αυτά στο φόντο της πλήρους μετατροπής της χώρας σε παράρτημα, των «δανειστών» και από τις δυο μεριές του Ατλαντικού, με την ταυτόχρονη διάλυση και αποδόμηση του εναπομείναντος παραγωγικού ιστού.

Πολλά άλλαξαν από την εκλογοαπολογιστική Γ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε. τον Δεκέμβρη του 2011 μέχρι σήμερα, αλλά όλα προς το χειρότερο για μας:

• η ψήφιση δύο μνημονίων (Φεβρουάριος -Νοέμβριος)
• η «αποκάλυψη» της μείωσης των μισθών μας μέσα από το ενιαίο μισθολόγιο, (αυτό που θα έφερνε αυξήσεις!!!), και η νέα περικοπή των εισοδημάτων  μας μέσα από την κατάργηση των υπολειμμάτων του 13ου και 14^ου μισθού.  Οι νέοι εκπαιδευτικοί  ειδικότερα,  με τα 600 ευρώ μισθό οδηγούνται σε εργασιακή και κοινωνική εξαθλίωση.
• το «κούρεμα» των ασφαλιστικών ταμείων και η συνεπαγόμενη μείωση των (κύριων και επικουρικών) συντάξεων αλλά και του εφάπαξ.
• η νέα περικοπή των δαπανών για την υγεία (ουσιαστικά δεν έχουμε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη)
• οι απολύσεις και στο δημόσιο με το προκάλυμμα άλλοτε της εφεδρείας, ή σήμερα της διαθεσιμότητας, της αργίας….
• οι δραματικές περικοπές στις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων. Αποτελεί ερώτημα πως θα βγάλουμε τον φετινό χειμώνα και αν θα βρεθούν λεφτά για πετρέλαιο και για θέρμανση.
• η επιβολή νέων ατελείωτων φόρων και το χαράτσι στα ακίνητα απομυζούν λαίμαργα το πενιχρό οικογενειακό μας εισόδημα.

Αυτά, αλλά και πολλά άλλα που δεν αναφέρθηκαν δημιουργούν το νέο κοινωνικό και οικονομικό μεσαιωνικό  μοντέλο της χώρας μας, το τοπίο των κατεδαφισμένων κατακτήσεων που πέτυχε ο κόσμος της εργασίας στον 20ο αιώνα. Πέρυσι τέτοιες μέρες είχαμε τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ του τραπεζίτη Παπαδήμου, τώρα έχουμε την «νέα» συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, πιστά μνημονιακή, η οποία προωθεί την συνέχιση της ίδιας βάρβαρης και ανελέητης ταξικής επίθεσης, κάτω από τις εντολές και με τους ρυθμούς των εκπροσώπων της ΕΕ και της τρόικας. Τη βαρβαρότητα συνοδεύει η  ραγδαία άνοδος του φασιστικού φαινομένου και της Χρυσής Αυγής, υπενθυμίζοντας ότι αν η απελπισία και η κοινωνική κατάρρευση δεν βρει θετική διέξοδο, υπάρχουν άλλες λύσεις του συστήματος. Πιο επιθετικές, πιο σκληρές και αντιλαϊκές. Η ιστορία του εργατικού κινήματος και η άνοδος των φασιστικών κινημάτων μέσα στις κρίσεις δεν επιτρέπει περιθώρια για εφησυχασμό.

Τοπικά, οι ατελείωτες (από το Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα) αλλαγές στις τοποθετήσεις των συναδέλφων οι απαγορεύσεις σε αναθέσεις (project, β’ ανάθεση κ.λπ.) η συμπλήρωση ωραρίου σε 4 και 5 σχολεία αποτελούν προμηνύματα της «επιχείρησης» να αλλάξουν συντριπτικά οι συνθήκες εργασίας μας.

Για το σωματείο

Ένας «τυπικός», «κανονικός» απολογισμός αναφέρει, υποτίθεται, αναλυτικά τις παρεμβάσεις και τις αποφάσεις της διοίκησης του σωματείου τη χρονιά που πέρασε. Όμως σε μια μη τυπική, μη κανονική περίοδο σαν τη σημερινή δεν έχει ιδιαίτερο νόημα ένας τέτοιος απολογισμός. Νόημα έχει η ουσία. Και η ουσία είναι η εξής:

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ κατέληξε σε μια σειρά αποφάσεις που, σε γενικές γραμμές, ήταν σε θετική κατεύθυνση. Δεν ήταν ένα εργοδοτικό σωματείο. Δεν κουκούλωσε ζητήματα που αφορούσαν αδικίες ή αυθαιρεσίες της διοίκησης σε βάρος συναδέλφων. Καταγράφεται στα θετικά, ότι όλο και περισσότεροι συνάδελφοι απευθύνονται στο σωματείο για ζητήματά τους. Ούτε σιώπησε όταν η διοίκηση στοίβαζε 27-28 μαθητές σε τμήματα η αποσπούσε ρουσφετολογικά ημετέρους. Ανέδειξε πάρα πολλά ζητήματα, αλλά λιγότερα είναι αυτά που λύθηκαν υπέρ των συναδέλφων. Στα περισσότερα ζητήματα νίκησαν οι «από πάνω».

Γιατί στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε η έκδοση (θετικών) αποφάσεων λέει πολύ λίγα πράγματα όταν δε συνοδεύεται από την ενεργοποίηση των συναδέλφων. Όταν δεν γίνεται σημείο αναφοράς και κυρίως όρος (εκ)κίνησης των συναδέλφων για να εφαρμόσουν τις αποφάσεις αυτές, για να γίνουν πράξη, για να μη μείνουν απλώς «στα χαρτιά». Και σε αυτόν τον τομέα το απερχόμενο ΔΣ δεν κατάφερε να αλλάξει την εικόνα.

Οι όποιες κινητοποιήσεις έγιναν στο διάστημα αυτό, από τη κατάληψη των γραφείων του ΕΟΠΥΥ το Φεβρουάριο, μέχρι το συλλαλητήριο που διοργάνωσε τέλος Οκτώβρη μόνη της η ΕΛΜΕ (για πρώτη φορά μετά το 1998) και από τη συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις και άλλες συγκεντρώσεις – διαδηλώσεις (με δικό της μπλοκ και πανό να είναι στην «κεφαλή» κάθε πορείας), ως την εκδήλωση με το ΚΕΜΕΤΕ δεν είχαν τη συμμετοχή που απαιτούν οι στιγμές. Σίγουρα τα πράγματα δεν είναι όπως παλιότερα, εκατοντάδες συνάδελφοι συμμετείχαν σε δράσεις και παρεμβάσεις, με την απεργιακή συγκέντρωση του Σεπτέμβρη 26/9 να ξεχωρίζει, όμως είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες των καιρών.

Κομβικό σημείο αποτελεί το γεγονός ότι δεν έγινε καμιά πετυχημένη συνέλευση. Και ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι η συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις μεγάλες κινητοποιήσεις–διαδηλώσεις ήταν υπερπολλαπλάσια της συμμετοχής τους στις γενικές συνελεύσεις.

Το απερχόμενο ΔΣ ευθύνεται επίσης για το γεγονός ότι δεν συνέχισε την προσπάθεια να στηθεί ένα δίκτυο συναδέλφων, με την ενεργοποίηση συνδέσμων σε κάθε σχολείο. Επιχειρήθηκε να ξεπεραστεί ένα καθεστώς, το οποίο κατάγεται από το πιο πρόσφατο παρελθόν, που αντιμετώπιζε το ζήτημα τυπικά και γραφειοκρατικά και να αποδώσει τα πραγματικά ουσιαστικά πλεονεκτήματα της συγκρότησης ενός δικτύου αλληλοενημέρωσης,  αποκάλυψης,  επικοινωνίας και παράλληλα να γίνουν οι «σύνδεσμοι» φορείς προώθησης συζητήσεων και διαλόγου μέσα στους συλλόγους. Όλα αυτά τα στοιχεία θα ενίσχυαν τόσο τη συμμετοχή στις ΓΣ όσο και στις κινητοποιήσεις. Ωστόσο η προσπάθεια ήταν ανεπαρκής.

Η προκήρυξη των βουλευτικών εκλογών το Μάη «φρέναρε» την προσπάθεια αυτή, αλλά και άλλες κινήσεις, ώστε ουσιαστικά οι παρεμβάσεις και δράσεις της ΕΛΜΕ από το δεύτερο μισό του Μαρτίου μέχρι τον Ιούνιο να είναι μόνο στην έκδοση αποφάσεων (θετικών βέβαια αλλά…).

Τέλος, αξίζει να σταθούμε σε δυο ζητήματα. Την – για πρώτη φορά – παρουσία της ΕΛΜΕ στη κοινή συνεδρίαση ΠΥΣΔΕ-ΠΥΣΠΕ για τις τοποθετήσεις των συναδέλφων που διατέθηκαν στην Α/θμια και την αδυναμία να συντονιστούμε με άλλα τοπικά σωματεία με εξαίρεση το σύλλογο της Α’θμιας αλλά και χωρίς να λείπουν προβλήματα (μη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο).

Κλείνοντας, παρότι έγινε προσπάθεια από το ΔΣ να αμφισβητηθεί η καταστροφική λογική της ανάθεσης του κινήματος σε εκπροσώπους και της συνακόλουθης γραφειοκρατίας σαν διακινητής των αποφάσεων της ΟΛΜΕ, τελικά δεν έγινε κατορθωτό να γίνει το σωματείο ένα πραγματικό κύτταρο διαλόγου και οργάνωσης του αγώνα. Αυτό λοιπόν  παραμένει και σήμερα (το) ζητούμενο.

Από δω και πέρα

Την επόμενη περίοδο θα βρεθούμε σε ακόμα πιο δραματικές συνθήκες. Η ένταση της φτώχειας θα πάει μαζί με την διάλυση των σταθερών και μόνιμων εργασιακών σχέσεων, Η μονιμότητα, οργανικότητα, το αμετάθετο, θα επιχειρηθεί να αντικατασταθεί με απολύσεις, διαθεσιμότητα και υποχρεωτικές μετακινήσεις. Από κοντά, τα κλεισίματα σχολείων και η ένταση της κρατικής αλλά και υπηρεσιακής τρομοκρατίας με τα καθημερινά «εντέλλεσθε»

Αυτή η λαίλαπα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από κανένα ΔΣ. Πάνω από όλα, η δουλειά του επόμενου ΔΣ είναι να δημιουργήσει τα συλλογικά εργαλεία, που θα βάλουν στην καθημερινή οργάνωση της μάχης, στην καθημερινή συγκρότηση του κινήματος, τους ίδιους τους συναδέλφους. Είναι επίσης ανάγκη το επόμενο ΔΣ να κινηθεί συντονισμένα, με συνεργασία και κοινή δράση σε μια κατεύθυνση αγωνιστικής ανασυγκρότησης και ζωντανέματος του σωματείου σχεδιασμένα, με πρώτο βήμα την επανεκκίνηση των συνδέσμων σε κάθε σχολείο.

Αυτό είναι ένα κρίσιμο ζήτημα, για όποιον ενδιαφέρεται, όχι βέβαια για ένα «κίνημα» εικονικό, όπου κάποιοι λίγοι και συγκεκριμένοι κάνουν θεατρικές (τηλεοπτικού χαρακτήρα) «κινητοποιήσεις» για να πείθουν τους εαυτούς τους και τους άλλους για το χρήσιμο της ύπαρξής τους, αλλά για όποιον έχει κατανοήσει ότι η πλάκα τελείωσε, για όποιον ενδιαφέρεται για ένα κίνημα μαζικό και πραγματικό,  ένα κίνημα που βάση του δεν μπορεί παρά να έχει ένα «χώρο», όπου οι εργαζόμενοι συζητάνε, αντιπαρατίθενται, αποφασίζουν δράσεις, συγκροτούνται με λίγα λόγια. Και αυτός ο «χώρος» δεν μπορεί παρά να είναι το πρωτοβάθμιο σωματείο και η συνέλευσή του.

Έτσι θα διαλυθεί η λογική της ανάθεσης  («τι κάνετε εσείς οι συνδικαλιστές;»!), που διέστρεψε την ίδια τη ιδέα του συνδικαλισμού και της συλλογικής δράσης και όλοι μας θα πάρουμε στις πλάτες μας την υπόθεση του σωματείου, την υπόθεση του αγώνα, την υπόθεση της ταξικής πάλης, την υπόθεση της ζωής μας. Έτσι θα πάψουν οι ηγεσίες σε ΑΔΕΔΥ, ΟΛΜΕ, να παίζουν μόνες τους μπάλα, εμπεδώνοντας εδώ και δύο χρόνια την πρακτική «καλώ σε γενική απεργία μία μέρα ανά έξι μήνες», χωρίς συνέχεια και προοπτική ενισχύοντας το αδιέξοδο από την αμέσως επόμενη κενή μέρα.

Σίγουρο είναι ότι οι συνήθειες και οι αδράνειες που μας χαρακτηρίζουν (όλους, ασφαλώς) δε γίνεται να ξεπεραστούν σε μία μέρα. Σίγουρο όμως, επίσης, είναι ότι η καταιγιστική ταχύτητα που έχουν πάρει τα πράγματα μας πιέζει όλους να «υπερβάλουμε εαυτούς», να σκεφτούμε, να ανατρέψουμε και να δράσουμε, σπάζοντας και αμφισβητώντας τις συνήθειες αυτές. Είναι σαφές (και υπάρχει μάλλον γενική συμφωνία σε αυτό) ότι δεν μπορούμε να πάμε όπως πηγαίναμε…Γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος που να θέλει και να μπορεί να σώσει τις ζωές μας και το μέλλον των παιδιών μας, εκτός από εμάς, τους εργαζόμενους και τη νεολαία αυτής της χώρας.

Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Καρδίτσας

ΘΕΜΑ:  ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ – ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Καλούνται οι καθηγητές των σχολείων του Νομού μας σε Τακτική Γενική Συνέλευση, που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 12-12- 2012 και ώρα 9:00 π.μ. στο αμφιθέατρο του 1^ου ΕΠΑΛ Καρδίτσας, με θέματα ημερήσιας διάταξης :

1. Εκλογή προεδρείου της Γ.Σ.
2. Απολογισμός  των πεπραγμένων του Δ.Σ της ΕΛΜΕ.
3. Οικονομικός απολογισμός 2010-2011.
4. Προϋπολογισμός 2011-2012.
5. Έκθεση Ελεγκτικής Επιτροπής για την οικονομική διαχείριση.
6. Έλεγχος πεπραγμένων του Δ.Σ της ΕΛΜΕ από τα μέλη της Γ.Σ.
7. Απολογισμός των αιρετών εκπροσώπων του κλάδου.
8. Δευτερολογία απερχόμενου Δ.Σ.
9. Εκλογή εφορευτικής επιτροπής για την διεξαγωγή αρχαιρεσιών.
10. Έγκριση πεπραγμένων του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ.

Οι αρχαιρεσίες για την εκλογή νέου Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΜΕ θα διεξαχθούν την Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2011, από τις 9:00 π.μ. μέχρι τις 5:00 μ.μ. στο αμφιθέατρο του 1^ου Λυκείου Καρδίτσας .

Για το Δ.Σ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                           Ο Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΦΥΤΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΗΣ                                        ΛΑΠΠΑΣ  ΑΝΔΡΕΑΣ