Αποκαλυπτήρια Μνημείου Ιταλών της Μεραρχίας «Pinerolo»


  Ο Δήμος Νεβρόπολης Αγράφων, σε συνεργασία με τον Δήμο Ιτάμου και την Ένωση Αγραφιώτικων Χωριών Ν. Καρδίτσας, προσκαλούν όλους τους Καρδιτσιώτες να τιμήσουν τη μνήμη των υπερχιλίων Ιταλών της Μεραρχίας «Pinerolo», που έχασαν την ζωή τους, κατά την περίοδο 1943-44 στο υψίπεδο της Νεράιδας του οροπεδίου της Νεβρόπολης Αγράφων. Για τα λόγο αυτό στήθηκε μνημείο στην είσοδο του οικισμού της Νεράιδας στο Δήμο Νεβρόπολης, τα αποκαλυπτήρια του οποίου θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009 και ώρα 11 π.μ., στην είσοδο του οικισμού Νεράιδας Πεζούλας. Χθες οι Δήμαρχοι Νεβρόπολης Αγράφων και Ιτάμου κ.κ. Παπαντώνης και Τσαντήλας αντίστοιχα παραχώρησαν συνέντευξη τύπου, ανακοινώνοντας παράλληλα και το πρόγραμμα της εκδήλωσης.

             

   ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

11 π.μ. Προσέλευση Κοινού – Επισήμων

  • v Επιμνημόσυνη δέηση
  • v Αποκαλυπτήρια Μνημείου
  • v Προσφώνηση Παρευρισκομένων
  • v Χαιρετισμοί:
  • Δημάρχου Νεβρόπολης Αγράφων
  • Δημάρχου Ιτάμου
  • Εκπροσώπου Υπ. Εθνικής Άμυνας Ελλάδος
  • Εκπροσώπου Υπ. Εθνικής Άμυνας Ιταλίας
  • Εκπροσώπων κομμάτων

  • v Ο κος Ζαχαρόπουλος Άγγελος, θυμάται τους Ιταλούς της Καστανιάς
  • v Ένας Ιταλός της «Pinerolo», διηγείται .
  • v Κατάθεση Στεφάνων
  • v Δύο τραγούδια
  • v Ενός λεπτού σιγή
  • v Εθνικός Ύμνος Ιταλίας
  • v Εθνικός Ύμνος Ελλάδος
  • v Δεξίωση στη Νεράιδα

Απόδοση τιμών από άγημα Στρατού

Φιλαρμονική Δήμου Καρδίτσας

ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ «PINEROLO»

        

Το 1943 η Ιταλία συνθηκολογεί με τους συμμάχους. Οι διάσπαρτες Ιταλικές δυνάμεις – συνεργάτες των Γερμανών, βρέθηκαν στο δίλλημα τι να κάνουν. Στην Κεφαλονιά αντιστάθηκαν στους Γερμανούς και σχεδόν εκτελέστηκαν στο σύνολό τους.

          Η Μεραρχία «Pinerolo», της Θεσσαλίας με 6.000 άνδρες δύναμη και πλήρους εξοπλισμένη με Διοικητή τον Στρατηγό Infante, μετά από διαβουλεύσεις με την ηγεσία της Ελληνικής Εθνικής Αντίστασης του Ε.Α.Μ., αποφάσισε να προσχωρήσει στους Έλληνες από το να παραδοθεί στους Γερμανούς με αβέβαιο το μέλλον, αφού θα πρέπε να συνεχίζει να μάχεται ή θα κατέληγε στα στρατόπεδα αιχμαλωσίας της Γερμανίας.

          Η προσχώρηση της Μεραρχίας «Pinerolo» στις δυνάμεις του Ε.Α.Μ., προσέδωσε μεγάλη δύναμη, αφού όλος ο εξοπλισμός της Ιταλικής μονάδας πέρασε στα χέρια των μαχόμενων Ελλήνων καθώς και η μονάδα ιππικού της Αόστης, από την οποία συγκροτήθηκε η θρυλική ταξιαρχία ιππικού του Θεσσαλικού Κάμπου.

          Η Μεραρχία, στρατοπέδευσε στον οικισμό της Νεράιδας (ύψος 1200μ) πάνω από το οροπέδιο της Νεβρόπολης (σήμερα Λίμνη Πλαστήρα). Η απουσία καταλυμάτων, ο σκληρός Χειμώνας και η αδυναμία τροφοδοσίας των ανδρών της Μεραρχίας, επέφεραν αρκετές απώλειες. Στο νεκροταφείο που είχαν οι Ιταλοί, ανάρτησαν πινακίδα όπου ανεγράφετο « Νεκροταφείο υπερχιλίων Ιταλών».

          Οι Ελληνικές δυνάμεις, αντιστάθηκαν στους Γερμανούς κατά την επίθεσή τους στη Νεβρόπολη (27-29 Νοεμβρίου 1943) και προστάτευσαν τους Ιταλούς της «Pinerolo», τους οποίους στη συνέχεια διαμοίρασαν σε οικογένειες των κατοίκων της περιοχής Αγράφων για καλύτερες συνθήκες επιβίωσης.

          Μετά την απελευθέρωση, ένα καράβι που μετέφερε άνδρες της «Pinerolo» στην Ιταλία, τορπιλίστηκε έξω από την Κέρκυρα και χάθηκαν αρκετοί ιταλοί.

          Στον χώρο του Νεκροταφείου των Ιταλών, δεν υπάρχει τίποτα σήμερα που να θυμίζει αυτά τα γεγονότα. Το 1956, η Ιταλική Κυβέρνηση έκανε την αποκομιδή των οστών, χωρίς κάποιος φορέας Ελλάδας ή της Ιταλίας να κατασκευάσει κάτι στη μνήμη των νεκρών Ιταλών. Η Ένωση Αγραφιώτικων χωριών ν. Καρδίτσας, που ανέδειξε το γεγονός, ανέλαβε την πρωτοβουλία για την ανέγερση ενός μνημείου για τους νεκρούς Ιταλούς της Μεραρχίας «Pinerolo».Το μνημείο ανεγέρθηκε τελικά το 2009, χάρις στην αμέριστη βοήθεια των Δήμων Νεβρόπολης Αγράφων και Ιτάμου, ως ελάχιστο δείγμα σεβασμού στη μνήμη των νεκρών Ιταλών και της ισχυρής Ελληνοϊταλικής φιλίας και συνεργασίας των λαών μας.

Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΙΩΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΤΗΣ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ «PINEROLO» (1943-44)

          Στην περιοχή των Αγράφων, την περίοδο 1943-44, παρουσιάζεται ένα μοναδικό και ιστορικά παράδοξο γεγονός:

          Η Ελλάδα, είναι κατακτημένη από τους Γερμανούς και Ιταλούς. Η περιοχή Αγράφων, είναι απελευθερωμένος χώρος από τους αντιστεκόμενους  πατριώτες των οργανώσεων Ε.Α.Μ. – ΕΛΑΣ.

          Η Ιταλική Μεραρχία «Pinerolo» προτιμά να παραδοθεί (μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας) στους υπόδουλους Έλληνες, παρά στους συμμάχους Γερμανούς.

Οι άνδρες της Μεραρχίας «Pinerolo», διανέμονται στις οικογένειες των Αγραφιωτών στα περισσότερα χωριά για να επιβιώσουν από τις κακουχίες και τον σκληρό Χειμώνα.

          Οι Αγραφιώτες, αποδέχονται τους πρώην εχθρούς των, τους κοιμίζουν στα σπίτια τους, δουλεύουν μαζί στα λιγοστά χωράφια και μοιράζονται το φτωχικό τους φαγητό στο ίδιο τραπέζι! Γιορτάζουν και διασκεδάζουν μαζί! Οι Ιταλοί μαθαίνουν Ελληνικά και οι Αγραφιώτες Ιταλικά. Και κάποιοι Ιταλοί, παντρεύονται Αγραφιωτοπούλες

          Ορισμένοι Ιταλοί αξιοποιήθηκαν από την Ελληνική Αντίσταση. Ένας Antonio, παρήγαγε ηλεκτρικό ρεύμα, στον νερόμυλο του Καραγιάννη στην πλαγιά του Ιτάμου και έδωσε ηλεκτροκίνηση, στο μέχρι τότε χειροκίνητο τυπογραφείο του Ε.Α.Μ.

          Άλλος Ιταλός, εργάστηκε στο Τυπογραφείο της Μούχας, όπου τυπώνεται η εφημερίδα «Ρήγας Φερραίος».

          Ορισμένοι Ιταλοί, ήταν τόσο εργατικοί ώστε οι ντόπιοι Αγραφιώτες, απέδιδαν αργότερα το προσωνύμιο (παρατσούκλι) «Ιταλός» σε όποιον εργάζονταν πολύ.

          Εντύπωση προκαλούσε στους Αγραφιώτες και η διατροφή των Ιταλών, αφού οι ίδιοι δεν έτρωγαν ούτε τρώνε ακόμη και σήμερα, όπως: βατράχια, σκατζόχειρους, χελώνες. 

          Σαν τελείωσε ο πόλεμος, οι επιζώντες Ιταλοί, δεν ξέχασαν την φιλοξενία των Αγραφιωτών και επανήλθαν στα χωριά των Αγράφων, για να ευχαριστήσουν και να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στους ανθρώπους που τους προφύλαξαν και έσωσαν την ζωή τους.

          Δεν είναι λίγοι που και σήμερα ακόμη είτε οι ίδιοι, είτε τα παιδιά τους, επισκέπτονται τα Άγραφα, ξαναζούν τις αναμνήσεις των και συναντούν τους κατοίκους που έζησαν στα σπίτια τους.

          Σχεδόν 70 χρόνια μετά, είμαστε υπερήφανοι για τους προγόνους μας Αγραφιώτες για το ψυχικό και ανθρωπιστικό μεγαλείο τους να βάζουν στα σπίτια τους, τους άλλοτε εχθρούς των και λυπόμαστε που δεν είχαν δυνατότητες να προστατεύσουν και να σώσουν τις ζωές όλων των Ιταλών που πέθαιναν από αρρώστιες και κακουχίες.

Προηγούμενο άρθρο Προβληματισμός για τα εκλογικά κέντρα
Επόμενο άρθρο Μήνυμα νίκης και αισιοδοξίας