Ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλίας (Σ.Θ), μετά την άκρως απογοητευτική εξέλιξη για τη Θεσσαλία, λόγω των δηλώσεων των δύο υπουργών της κυβέρνησης (κ.κ. Σκουρλέτη, Τσιρώνη) παρουσίασε τις δικές του θέσεις αναφορικά με το ζήτημα του Αχελώου. Η αρνητική θέση για τα έργα του Αχελώου που επί 30 χρόνια καλλιεργείται, συγκρούεται πλέον με την αλήθεια και την πραγματικότητα. Παρότι διαφωνούμε με τις θέσεις που εκφράζουν, αναγνωρίζουμε ως θετικές κάποιες νέες προσεγγίσεις τους. Αλλά ας έρθουμε στην ουσία.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλίας αναφέρεται στα Σχέδια Διαχείρισης Υδάτων (Σ.Δ.Υ) των δύο γειτονικών υδατικών διαμερισμάτων Δυτικής Ελλάδας (Αχελώου) και Θεσσαλίας (Πηνειού). Είναι γνωστό ότι μετά από εξαντλητική διαβούλευση περίπου 18 μηνών οι θεσσαλικές οργανώσεις εξέφρασαν το 2012 και 2013 την γνώμη τους επί των Σ.Δ.Υ. και τελικά η τότε κυβέρνηση, λαμβάνοντας υπόψη τις μελέτες του υπουργείου και τις προτάσεις της διαβούλευσης, τα ενέκρινε τον Σεπτέμβριο του 2014. Ο ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε αρνητικά απέναντι στα Σ.Δ.Υ επειδή ήθελε οπωσδήποτε να αποκλεισθεί, τώρα και στο μέλλον, η πρόβλεψη μεταφοράς υδάτων από την πλεονασματική λεκάνη του Αχελώου στην ελλειμματική του Πηνειού. Η πρότασή τους καταγράφηκε ως μειοψηφική. Τα Σ.Δ.Υ. λίγες εβδομάδες μετά την δημοσίευσή τους, τα προσέβαλαν στο ΣτΕ οι συνήθεις οικολογικές και τοπικές οργανώσεις, με βασική επιδίωξη και πάλι να μην γίνει η «εκτροπή Αχελώου». Και επειδή στην ανακοίνωσή τους ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλίας υπαινίσσεται ότι δήθεν δόθηκαν τότε κατευθύνσεις στους μελετητές των Σ.Δ.Υ. ώστε να προκύψει «εξαγωγή επιθυμητών συμπερασμάτων», καλό είναι να μη κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Παραπέμπουμε στις πολύ πρόσφατες ανακοινώσεις των κ.κ. Σκουρλέτη και Τσιρώνη, οι οποίοι, σε ρόλο «ειδικών» επιστημόνων, προαναγγέλλουν ότι κατά την εκπόνηση των νέων Σ.Δ.Υ. (2017) «θα απαλειφθεί οποιαδήποτε αναφορά στην εκτροπή» (!!) (Καθημερινή 5.2.2016). Εδώ λοιπόν προκύπτει το ερώτημα ποιος τελικά επιθυμεί προκατασκευασμένα συμπεράσματα;
- Για το Υδροηλεκτρικό έργο Μεσοχώρας, ο Σ.Θ. μας εγκαλεί για τις αμφιβολίες που εκφράσαμε σε ότι αφορά στις πραγματικές προθέσεις του κ. Σκουρλέτη για την λειτουργία του έργου. Θα αποφύγουμε την υπενθύμιση παλαιότερων θέσεων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ περί κατεδάφισης του φράγματος και του ΥΗ σταθμού (αξίας σε σημερινές τιμές 511 εκ.ευρώ) και θα επικεντρωθούμε στα πραγματικά γεγονότα: η ΔΕΗ πριν 14 μήνες υπέβαλλε στο ΥΠΕΚΑ τον φάκελο για την τελική περιβαλλοντική αδειοδότηση της Μεσοχώρας. Οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΕΚΑ, επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ (το τονίζουμε), αξιολόγησαν θετικά τις μελέτες και στη συνέχεια τις απέστειλαν για διαβούλευση σε Θεσσαλία, Ήπειρο και Αιτωλοακαρνανία, από όπου έλαβαν θετικές γνωμοδοτήσεις. Μετά από αυτά συντάχθηκε η σχετική υπουργική απόφαση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης (Α.Ε.Π.Ο) και απομένει η υπογραφή της. Μόλις υπογραφεί από τον κ. Σκουρλέτη , αρχίζουν οι διαδικασίες για την λειτουργία του έργου (απαλλοτριώσεις, τεχνικές εργασίες πριν την κατάκλυση της λίμνης, μετεγκατάσταση κατοίκων, κ.λ.π.). Εάν δεν υπογραφεί η Α.Ε.Π.Ο δεν υπάρχει έργο. Γι αυτό θεωρούμε προσχηματική την στάση του κ. Σκουρλέτη που δεν υπογράφει την Α.Ε.Π.Ο. Συνοπτικά, η ευπρόσδεκτη ούτως ή άλλως νέα θέση του Σ.Θ. για την Μεσοχώρα μας δίνει το δικαίωμα να τους ζητήσουμε να συμβάλλουν αποφασιστικά ώστε να υπογραφεί άμεσα η ΑΕΠΟ.
- Το έργο της Συκιάς: Ανεξάρτητα εάν (και πότε) θα υπάρξει δυνατότητα για την μεταφορά νερών μέσω της σήραγγας Πευκοφύτου από τον Αχελώο προς τον Πηνειό και πέρα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις στο θέμα αυτό, εκτιμούμε ότι το Υ.Η.Ε της Συκιάς μπορεί από μόνο του να λειτουργήσει παραγωγικά και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να αποσβέσει το κόστος της κατασκευής του. Ερωτούμε λοιπόν τους φίλους του Σ.Θ.: Να επαναρχίσουν οι εργασίες στο φράγμα Συκιάς όπως ζητάμε όλοι οι φορείς της Θεσσαλίας ή θα παραμείνουν στις αδιέξοδες λογικές (π.χ. να το «γκρεμίσουμε»); Έχει υπολογιστεί το κόστος από την εγκατάλειψη του έργου, έχει συγκριθεί μ’ εκείνο της ολοκλήρωσής του και ποιες θα είναι οι περιβαλλοντικές συνέπειες; Πιστεύουμε ότι τα υδροηλεκτρικά έργα μόνο με την προκοπή και την υγιή ανάπτυξη μπορεί να τα συνδέσει κανείς. Αυτό που εμείς απαιτούμε είναι να υλοποιηθούν αυτά που είναι εφικτά και στα οποία δεν υπάρχουν αντιπαλότητες, όπως το Υ/Η της Συκιάς. Οι επόμενες γενιές μετά από 10, 20 ή και 50 χρόνια, ακολουθώντας τους κανόνες και το θεσμικό πλαίσιο της δικής τους εποχής και αξιολογώντας εκείνη την περίοδο τις ανάγκες του με πραγματικά στοιχεία θα αποφασίσουν νηφάλια, μακρυά από τις σημερινές αντιπαλότητες, εάν του χρειάζεται ή όχι η μεταφορά νερών από τον Αχελώο. Εκτός αυτού υπάρχει και το ζήτημα της σήραγγας Πευκοφύτου που έχει επενδυθεί σε μήκος 6 χιλιομέτρων, απομένουν όμως άλλα 12 χλμ προκειμένου να αποφευχθεί η κατάρρευση. Θυμίζουμε πως για φέτος δεν υπάρχει εγγραφή στον προϋπολογισμό κανενός κονδυλίου που θα αφορά στη συντήρηση των παραπάνω έργων και είναι ορατός ο κίνδυνος πρόκλησης πλημμυρών και τεράστιων ζημιών τόσο στη λεκάνη του Αχελώου όσο και στη λεκάνη του Πηνειού, οπότε σε πιθανή μεγάλη νεροποντή στο μέλλον η εκτροπή θα γίνει από φυσικά αίτια (όπως παρ’ ολίγο να γίνει πριν 2 χρόνια).
- Γεωργία – αρδεύσεις. Ο Σ.Θ. επαναφέρει ένα γενικόλογο σχέδιο για την Γεωργία, τις αρδεύσεις και επισημαίνει τους κινδύνους για το υπόγειο οικοσύ-στημα. Συμφωνούμε μαζί τους ότι ουδέποτε εκπονήθηκε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την ενίσχυση των υδατικών αποθεμάτων σε αντικατάσταση των κοστοβόρων, ανεπιθύμητων και αντιοικολογικών αντλήσεων από τον υπόγειο υδροφορέα. Ο μόνος τρόπος να υπάρξει κάτι τέτοιο είναι η συγκράτηση των υδάτων με φράγματα, η ταμίευσή τους και τα έργα μεταφοράς τους στον κάμπο. Ζητούμε ταμιεύσεις και στον Αχελώο (Συκιά) και περιμετρικά της λεκάνης Πηνειού. Υποβάλλαμε γι’ αυτό τις προτάσεις, όπως για παράδειγμα για τους Ταμιευτήρες Πύλης, Μουζακίου, Νεοχωρίτη, Ελασσόνας, Ενιππέα και άλλα πολλά, αλλά έως σήμερα δεν εισακουσθήκαμε. Και φυσικά επιθυμούμε την αξιοποίηση υδατικών πόρων εντός της λεκάνης Πηνειού. Άλλωστε ότι έγινε έως σήμερα οφείλεται στις προσπάθειες συνολικά της Αυτοδιοίκησης και των φορέων έγιναν τα έργα του Σμοκόβου, της Κάρλας, της Γυρτώνης και πολλά άλλα μικρότερα. Στο σκεπτικό αυτό καλούμε το Σ.Θ. από κοινού να προβάλουμε αυτές τις θέσεις μας στους αρμόδιους υπουργούς κ.κ. Αποστόλου και Σπίρτζη το ταχύτερο δυνατό. Καλούμε μάλιστα σε συνάντηση εργασίας τα στελέχη του Σ.Θ., από κοινού, με τους επιστήμονες της Περιφέρειας της ΠΕΔ, του ΤΕΕ και των άλλων φορέων, όπου και όποτε μας υποδείξουν, για διαμόρφωση ενιαίας πρότασης.
- Θα κλείσουμε με τρεις χρήσιμες παρατηρήσεις :
- Δεν υπάρχουν «πολιτικά» έργα, υπάρχουν όμως πολιτικές αντιπαραθέ-σεις για τα έργα. Εάν οι απόψεις ορισμένων στελεχών σε κάποιους πολιτικούς χώρους, διαχρονικά και σε όλα τα επίπεδα, δεν κατέκτησαν την αποδοχή του κοινού, των κυβερνήσεων και της Βουλής (υπό οποιαδήποτε σύνθεσή της), σε αυτό μάλλον δεν φταίνε οι διαδικασίες, ούτε σημαίνει ότι οι μελέτες ήταν «αντιεπιστημονικές»(!) ή «αντιπεριβαλλοντικές». Κάποτε πρέπει όλοι να αντιληφθούν ότι ικανοί, «ενεργοί» και «σκεπτόμενοι» πολίτες υπάρχουν σε όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους.
- Όσον αφορά στα δικαστήρια, Ελληνικά και Ευρωπαϊκά, αυτά ΔΕΝ αποφασίζουν ούτε «απορρίπτουν» έργα. Τα δικαστήρια απλά, όταν καλούνται, παρεμβαίνουν κρίνοντας την τήρηση των διαδικασιών, του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού δικαίου. Έτσι έπραξαν και για τα έργα του Αχελώου. Πάντως οι δικαστικές αποφάσεις για τον Αχελώο δεν ήταν δυνατόν παρά να προκαλούν τεράστιες καθυστερήσεις στα έργα. Άλλωστε αυτός ήταν και ο στόχος εκείνων που προσέφευγαν κάθε λίγο και λιγάκι στο ΣτΕ, αφού δεν μπορούσαν με τις δημοκρατικές διαδικασίες να επιβάλλουν τις μειοψηφικές και κάποτε ακραίες (κατεδαφίσεις κλπ) απόψεις τους.
- Τελειώνοντας παραβλέπουμε τα περί «υποκρισίας», «σκοπιμοτήτων», και άλλα παρόμοια. Δεν έχουμε πρόθεση να εμπλακούμε σε τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις. Στην Αυτοδιοίκηση και ειδικά στην Περιφέρεια και την ΠΕΔ Θεσσαλίας, αντιμετωπίζουμε πάντοτε με σεβασμό τα στελέχη και τους συναδέλφους του ΣΥΡΙΖΑ και όσοι εκλεγόμαστε εκπροσωπούμε χωρίς διακρίσεις ΟΛΟΥΣ τους πολίτες του τόπου μας. Στο πνεύμα αυτό έχουμε την πρόθεση να κινηθούμε και στα θέματα του Αχελώου.
Καλούμε λοιπόν τον ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλίας σε κοινή δράση όπου συμφωνούμε αλλά και σε διάλογο για εκείνα που έως σήμερα δεν πετύχαμε να συμπέσουμε.
