Φώτη, σου θυμίζω πως η στάση στο διανοούμενο του Ροντέν δεν είναι για διαφημίσεις υποχλωριδίων. Σου θυμίζω ακόμη πως μέχρι σήμερα με τη στάση ζωής για πενήντα έξι χρόνια, τόσο σαν άνθρωπος όσο και σαν καλλιτέχνης, δεν έδωσα σε κανέναν το δικαίωμα να με λυπάται. Δε θα το επιτρέψω ούτε σ’ εσένα. Δε θα συνεγελαστώ με τους επιτυχημένους που όπου τρώνε γαυγίζουν, γιατί την ώρα που απολάμβαναν την επιτυχία τους στον έμμισθο κομματικό θρόνο, ο Χάρμπας έστηνε σκηνικά στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας με κίνδυνο να σκοτωθεί διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα για το μεροκάματο.
Δε χρειάζεται να λυπάσαι για μένα, γιατί την ώρα που άλλοι δεν έχουν το πολιτικό ήθος να υπερασπιστούν στην περιφέρεια την ισονομία, το δίκαιο και την αξιοκρατία, ο Χάρμπας είναι ο μοναδικός αποκλεισμένος για τρία χρόνια από τις παραστάσεις που χορηγεί η Αντιπεριφέρεια Καρδίτσας (ο κ. Τσιάκος και οι περιφερειακοί σύμβουλοι) μόνο στα υπόλοιπα θεατρικά σχήματα της περιοχής με μοναδικό κριτήριο τα κοινωνικά φρονήματα και όχι τις σπουδές θεάτρου και την προσφορά του καθένα μας.
Δεν πρέπει να ντρέπεσαι για εμένα, γιατί την ώρα που σε χειροκροτούσαν τα πλήθη στον έμμισθο κομματικό θρόνο του Νομάρχη, ο Χάρμπας ήταν και είναι αποκλεισμένος επαγγελματικά για δώδεκα χρόνια από το Δήμαρχο Παπαλό, ενώ ήμουν και παραμένω κάτοικος και δημότης του Δήμου Κάμπου και τώρα Καρδίτσας.
Όπως βλέπετε κύριε Αλεξάκο έχω φτύσει αίμα για να επιβιώσω, δε μου χαρίστηκε τίποτα στη ζωή μου, δεν έσκυψα και δεν έγλυψα ποτέ κανέναν κομματολυγούρη αγνοώντας το οικονομικό κόστος, όσο μεγάλο κι αν ήταν. Δε χρειάζεται, λοιπόν, να εκπλήσσεσθε διπλά για εμένα, αλλά εγώ για εσάς. Εκπλήσσομαι, γιατί σήμερα ντύσατε τον ταύρο με φούστα και γραβάτα χωρίς να συμβουλευτείτε το ωροσκόπιό σας. Όπως βλέπετε, ο Καραγκούνης φίλος σας στέκεται ακόμη όρθιος φτύνοντας όπου πρέπει, παραμένοντας ασυμβίβαστος ακόμη και τώρα που χαμηλώσανε τόσο πολύ οι άνθρωποι και οι λέξεις έχασαν την έννοιά τους. Να είστε βέβαιος πως μετά από τούτα τα γραφόμενα και όσα ακολουθήσουν δε θα ντροπιάσω ποτέ τους φίλους μου, τους δασκάλους και τους μακαρίτες γονείς μου. Λυπάμαι, γιατί η λέξη φίλος παραμένει ευνουχισμένη ανάμνηση για πολλούς υποψηφίους. Στενοχωριέμαι, γιατί η λέξη άνθρωπος έγινε ήχος στο βάθος ενός πηγαδιού. Πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσετε οι διάφοροι πολιτικάντηδες πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι-αντισώματα, πως υπάρχουν γύρω σας αθώοι και αγνοί που δε γνώρισαν ποτέ την ταπείνωση μπροστά στους ψυχρούς αγγέλους. Πρέπει όλους εσάς να σας θυμίσει κάποιος πως μέσα στη γεωμετρία του πολιτικού θρόνου, δεν είναι περιττή η ακαμψία του ενάρετου.
