Η πρόσφατη απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας αποτελεί ενδιάμεσο στάδιο της όλης δικαστικής διαμάχης και είναι προσωρινής χρονικής ισχύος. Την απόφαση αυτή είμαστε αναγκασμένοι να την δεχθούμε, για όσο χρόνο ισχύει, αλλά παράλληλα έχουμε την επιστημονική και πολιτική υποχρέωση να την κρίνουμε ως ασυνήθιστα και ακραία αυστηρή και απόλυτη, πράγμα που δεν δικαιολογείται σε περιπτώσεις έντονης επιστημονικής διαμάχης, όπως αυτής σχετικά με την αξιοποίηση μικρού μέρους των υδάτων του Αχελώου.
Δυστυχώς οι πολέμιοι του έργου της αξιοποίησης του Αχελώου είναι επίμονοι και εμπαθείς. Παρότι αποτελούν μια ελάχιστη μειοψηφία του ελληνικού λαού (κάτω του 5%), κατασκευάζουν αβάσιμες θεωρίες και φοβίες περί δήθεν προσβολής του περιβάλλοντος, με αποτέλεσμα να καθυστερούν το έργο. Δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει, αρκετές φορές, και με άλλα μικρότερα έργα στη χώρα μας. Σε αυτούς τους πολέμιους του έργου, τους απαντάμε και τους βεβαιώνουμε: το έργο της αξιοποίησης του Αχελώου θα ολοκληρωθεί και θα λειτουργήσει με ουσιαστικό σεβασμό στο νόμο, στο περιβάλλον και στις πραγματικές ανάγκες τόσο της Θεσσαλίας, όσο και της Αιτωλοακαρνανίας.
Η πολιτική βούληση του ΠΑΣΟΚ για την ολοκλήρωση του έργου είναι δεδομένη. Όποιος την αμφισβητεί, εσφαλμένα το πράττει. Ο Αχελώος δεν προσφέρεται για αντιπολίτευση, αλλά για συστράτευση. Δεν φταίει το ΠΑΣΟΚ αν αυτό το μεγάλο αναπτυξιακό και περιβαλλοντικό έργο το περιφέρουν κάποιοι «από δικαστηρίου εις δικαστήριον». Η μάχη συνεχίζεται, τόσο στα ελληνικά δικαστήρια, όσο και στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Θα σεβαστούμε τη νομιμότητα, αλλά και τη λογική. Το περιβάλλον δεν είναι μουσειακό έκθεμα. Στο περιβάλλον ζούμε και αναπτύσσουμε τις δραστηριότητές μας. Το περιβάλλον το διαχειριζόμαστε με σύνεση και με βάση τις υποδείξεις της επιστήμης. Αυτό ακριβώς θα κάνουμε και με το έργο της αξιοποίησης του Αχελώου. Είναι ακριβώς αυτό που δεν (;) αντιλαμβάνονται οι αυτόκλητοι κατήγοροι της Θεσσαλίας.
