Στο πρώτο ουσιαστικά Περιφερειακό Συμβούλιο γίναμε μάρτυρες μιας ανώφελης σύγκρουσης με αποκλειστική ευθύνη του Περιφερειάρχη και του Προέδρου του Σώματος. Και μάλιστα στη συζήτηση για το περιβάλλον, ενός σημαντικού θέματος που προσφέρεται για συγκλίσεις και κοινή δράση. Το σημαντικό αυτό θέμα αδικήθηκε καταρχάς, κατάφωρα από τον τρόπο παρουσίασής του από τον Περιφερειάρχη. Ένα γρήγορο διάβασμα ευχών και καλών προθέσεων. Είναι σε όλους μας όμως γνωστό ότι «ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις». Για την προστασία και την αναβάθμιση του περιβάλλοντος απαιτούνται δεσμεύσεις για συγκεκριμένες ενέργειες και σαφή χρονοδιαγράμματα υλοποίησής τους.
Η έλλειψη προτάσεων, ενεργειών και σφιχτού δεσμευτικού χρονοδιαγράμματος υλοποίησης επισημάνθηκε από τον επικεφαλής της παράταξης «Θεσσαλών Δύναμη». Η εμπεριστατωμένη εισήγησή του Απ. Παπατόλια δεν έμεινε μόνο στις παρατηρήσεις, αλλά συνοδεύτηκε και από κατάλογο 20 δράσεων άμεσης προτεραιότητας με τίτλο «Περιβαλλοντική χάρτα της Θεσσαλίας».
Δυστυχώς ο Κ. Αγοραστός στην απάντησή του δεν υπεραμύνθηκε των επιλογών του για το περιβάλλον, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά επιτέθηκε στον Απ. Παπατόλια γιατί κατά την γνώμη του η Αναπτυξιακή Εταιρεία Μαγνησίας (ΚΕΚΑΝΕΜ) χρωστάει 2,3 εκ €. Δηλαδή άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Προσκόλληση στη λογική κάποιων κακών Κοινοβουλευτικών που όταν στριμώχνονται, τα «χώνουν» στον αντίπαλο για άσχετα θέματα ώστε να δημιουργήσουν εντυπώσεις και να αποπροσανατολίσουν τη συζήτηση για να καλύψουν την αδυναμία τους.
Στη συνέχεια ο Πρόεδρος του Σώματος που στάθηκε κατώτερος της περίστασης, αρνήθηκε το δικαίωμα απάντησης από τον θιγόμενο που ζήτησε τον λόγο επί προσωπικού, μιας και η κριτική ήταν άσχετη με το υπό συζήτηση θέμα. Η εμμονή στην άρνηση στη δυνατότητα αντιλόγου σε συνδυασμό με την συνέχιση των φραστικών επιθέσεων οδήγησαν στην αποχώρηση την παράταξη «Θεσσαλών Δύναμη».
Θεωρώ ότι η αποχώρηση ήταν επιβεβλημένη πολιτική πράξη για να σταλεί από την πρώτη στιγμή το μήνυμα σε όσους δεν έχουν το αντιληφθεί, ότι πλέον υπηρετούν την Αυτοδιοίκηση, η οποία οφείλει να συνθέτει κι όχι να διχάζει. Η προσπάθεια για δημιουργία του συναινετικού κλίματος διαλόγου είναι ευθύνη όλων μας, κυρίως όμως του Περιφερειάρχη και του Προέδρου του Σώματος – ο οποίος εκλέχτηκε παμψηφεί -και οφείλει να υπηρετεί αμερόληπτα τη διαδικασία του Συμβουλίου. Το μήνυμα της αποχώρησης ήταν: είμαστε δίπλα σε κάθε θετική ενέργεια όμως πρακτικές δημιουργίας σκόπιμων εντάσεων και επιβολής απόψεων δεν μπορεί να γίνουν ανεκτές.
